To OXI στο ιταλικό τελεσίγραφο ''ήταν επιλογή υπαγορευόμενη από τη γεωγραφία, τη γεωπολιτική και από τις επιλογές της πολιτικής και της στρατιωτικής ελίτ της χώρας μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο. Η ρεαλιστική αντίληψη της γεωπολιτικής θέσης της χώρας από τον οξυδερκή Ιωάννη Μεταξά, που επισκίασε το θαυμασμό του για τον ιταλικό φασισμό και το γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, σε συνδυασμό με την πρόσδεση του βασιλιά στην αγγλική κουλτούρα, συγκροτούσε μια αταλάντευτη συμμαχία υπέρ της Βρετανίας εντελώς αντίθετα από ό,τι συνέβη στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον Εθνικό Διχασμό''.
ΡΑΥΜΟΝΔΟΣ ΑΛΒΑΝΟΣ. Ελλήνων Ιστορικά, ΤΟ ΟΧΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ, εφ. Ελεύθερος Τύπος, 17-10-2013.
30 Οκτωβρίου 1940
''ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του Αθηναϊκού Τύπου εις τον Γενικόν Στρατηγείον (ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία)''. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ (ό.π σσ.70-75).
Κύριοι,
''Μη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθείτε ότι εμπήκαμε εις τον πόλεμον αιφνιδιαστικά. 'Η ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει δια να τον αποφύγωμεν.
[..].
Εχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελείωτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρήσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβανουμε, περιοριζόμενοι μόνον εις δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.
Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβερήν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πως καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήταν δυνατόν να προφυλάξω τον τόπον από αυτόν έστω και δια παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικότερα συμφέροντα του Έθνους Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνσιν του Άξονος μου εδόθη να εννοήσω σαφώς ότι η μόνη λύσις θα μπορούσε να είναι μια εκουσία προσχώρησις της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν''. Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ "ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος''.
''Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι με αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς δια την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως " ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα'' τα οποία θα είχεν δια την Ελλάδα η Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τα οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υποταχθή υπό την Νέαν Τάξιν.
[..].
Δηλαδή θα έπρεπε: δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτή την τιμή..(!) με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν θα ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μιαν τοιαύτην περίπτωσιν οι 'Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης, δεν θα παρέλειπαν, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, να καταλάβουν την Κρήτην και τα άλλας νήσους μας τουλάχιστον.
[...]
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δυο όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες. Πρώτη θα ήτο η ''επίσημος των Αθηνών'', η οποία θα είχε φτάσει εις την πώρωσιν και το κατάντημα, δια να αποφύγη τον πόλεμον να δεχθή να γίνει εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοκρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς Ελληνικούς και, μάλιστα δύναμαι να είπω, τους Ελληνικοτέρους των Ελληνικών τοιούτους. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα υπεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν, πληρωνομένη, μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με την οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητας, πρώτον ηθικής, και δεύτερον, εν συνεχεία της ηθικής, και υλικής. [...]. Η Τρίτη Ελλάς, η ''Δημοκρατική'' θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας, εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθικής της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετε η Τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της ''Δευτέρας Ελλάδος'', της Εθνικής δημόσιας κοινής γνώμης εν τη παμψηφία της.
[..].
Εζησα, κύριοι, την περίοδον του Εθνικού Διχασμού, που εδημιουρήθη το 1916. Τον κίνδυνον από μιαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μιαν νέαν διαίρεσιν, μάλιστα πολύ τραγικοτέραν, διότι, όπως την εσκιαγράφησα, δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός.
Τον κίνδυνον αυτόν θεωρώ, κύριοι, δια το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας. Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν.
Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν με κανέναν τρόπο κανέναν, αλλά και με κανένα τρόπο να μην υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ηδη δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν εις τον τόπον και στον Λαόν μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεώς του. Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον Λαόν την απόλυτη ψυχική και πανεθνική ένωσί του''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου