Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

 Αθήνα 17 / 10 / 2013
  
Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ


"Το βιβλίο πραγματεύεται με τρόπο ασυνήθιστο ορισμένες κεντρικές πτυχές της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, καθώς και την επιρροή που αυτή έχει ασκήσει μέχρι σήμερα στην ανάπτυξη του θεάτρου, των εικαστικών τεχνών και της μουσικής της Ευρώπης. Τα αρχαία ελληνικά κείμενα τοποθετούνται από τον συγγραφέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιό τους, ενώ, παράλληλα, τα πρόσωπα των εξεταζόμενων δραμάτων προσεγγίζονται με τρόπο ψυχαναλυτικό, ώστε να αποκαλυφθεί πόσο βαθιά κατανοούσαν τους ανθρώπους οι δραματουργοί του 5ου αι. π.Χ. και να εξηγηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις και οι αγώνες τους με σκοπό να καθυποτάξουν το συναίσθημα στη λογική. Στην αφήγησή του, ο συγγραφέας παρεμβάλλει φιλοσοφικούς (ανα)στοχασμούς και προσωπικές του εκτιμήσεις για τους συγγραφείς, τις τραγωδίες, τα δραματικά πρόσωπα και τα έργα τέχνης που εξετάζει στο βιβλίο, στηριζόμενος πάντα στη μακροχρόνια περιπατητική του σταδιοδρομία ως καθηγητής, νομικός, σύμβουλος επί γεωπολιτικών θεμάτων, ερασιτέχνης βιογράφος και ζωγράφος. Αναλύοντας το προσεκτικά επιλεγμένο πρωτότυπο υλικό του, προσπαθεί επίσης να αναδείξει την ομορφιά και τη λιτότητα των κλασικών κειμένων, τα οποία, τείνοντας πάντα προς την εκφραστική πυκνότητα, προσομοιάζουν περισσότερο με την αγγλική λόγια γραφή παρά με την πηγαία, αλλά ενίοτε υπερβολική, έκθεση συναισθημάτων που χαρακτηρίζει τον μεσογειακό κόσμο. Το κείμενο συνοδεύουν έγχρωμες εικόνες, οι οποίες παρουσιάζουν κυρίως σκηνές από τα θεατρικά έργα που αναλύονται στο βιβλίο." (από το οπισθόφυλλο)

Ο Καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης έχει διδάξει στα πανεπιστήμια του Καίμπριτζ, του Λονδίνου και της Οξφόρδης, καθώς και στα πανεπιστήμια Παρισίων I και II, Λέιντεν, Μονάχου, Σιένας, Ρώμης, Γάνδης, Κορνέλ (Νέα Υόρκη), Αν Άρμπορ (Μίσιγκαν), Αθηνών και Ώστεν (Τέξας). Είναι μέλος των εθνικών Ακαδημιών των Αθηνών, του Βελγίου, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Ρώμης, καθώς και μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Δικαίου. Το 1997, διορίστηκε επίτιμος Queen’s Counsel (QC) από τη Βασίλισσα της Αγγλίας, η οποία, το 2005, τον έχρισε επίσης Ιππότη «για τις εξαίρετες υπηρεσίες του στις διεθνείς νομικές σχέσεις». Έχει ακόμη τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας της Γαλλίας και της Ιταλίας, ενώ του έχουν επίσης απονεμηθεί τα διάσημα του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας, του Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας, καθώς και του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής της Ελλάδας. Μέχρι σήμερα, έχει γράψει σαράντα δύο βιβλία στους τομείς του Δικαίου, της Γεωπολιτικής, της Τέχνης και της Ψυχοβιογραφίας, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά, τα Γερμανικά, τα Ιταλικά, τα Ελληνικά και τα Κινεζικά.


Κων/να Στασινού
Τμήμα Πανεπιστημιακών και Περιοδικών Εκδόσεων
Σόλωνος 116, 106 81 Αθήνα
Τηλ: +30 210 3837303
E: stasinou@isideris.gr

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)