Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019

Ηλίας Σταμπολιάδης - Φωνή Λαού Οργή Θεού!

Φωνή Λαού Οργή Θεού!
Την Κυριακή 20/1/2019 στο συλλαλητήριο ήμουν με τους δικούς μου στην διασταύρωση των οδών Φιλελλήνων και Μητροπόλεως. Περί την ώρα που έβαλε να ψιχαλίζει αρχίσαμε να ακούμε θορύβους από εκρήξεις και καπνούς δακρυγόνων να θολώνουν την ατμόσφαιρα στην πάνω πλατεία επί της οδού Αμαλίας και μετά επί της Σοφίας. Σε λίγο αρχίσαμε να μυρίζουμε τα αέρια και να ακούμε τον εκφωνητή να διαμαρτύρεται και να ζητά βοήθεια για ανθρώπους σε κίνδυνο. Όσο πέρναγε ο χρόνος οι κρότοι και τα αέρια άρχισαν να πέφτουν και στην κάτω πλατεία μέχρι που λίγο πριν την λήξη έπεσαν κοντά μας και μας ανάγκασαν να εγκαταλείψουμε άρον-άρον υπό τις βλαστήμιες μερικών αγανακτισμένων συμπολιτών των μας για ¨της πουτάνας τον γιό¨. Ευτυχώς βρήκαμε καταφύγιο σε κοντινό φιλικό σπίτι και λίγο πριν σκοτεινιάσει πήραμε το ΜΕΤΡΟ για την επιστροφή.
Το ίδιο βράδυ ακούσαμε τον πρωθυπουργό να λέει ότι σέβεται τάχα το δικαίωμα μερικών συμπολιτών μας να διαμαρτύρονται αλλά δεν ανέχεται την συμπεριφορά ορισμένων ακροδεξιών, εθνικιστών και πατριδοκάπηλων, όπως τους αποκάλεσε, που θέλουν να καταλύσουν την Δημοκρατία. Συγχρόνως όλα τα ΜΜΕ αντί να επικεντρωθούν στο κύριο θέμα του συλλαλητηρίου, το πλήθος των 600.000 ατόμων, που η αστυνομία τους μετρούσε στο 1/10, αντί να αναφέρουν τις καταγγελίες των ομιλητών για την ζημιά που προκαλεί η συμφωνία των Πρεσπών, την ανατροπή των επιχειρημάτων της κυβέρνησης, τον προδοτικό τους ρόλο, την παραβίαση του Συντάγματος και της Δημοκρατίας, τις ευθύνες του Προέδρου της Δημοκρατίας και το αίτημα των πολιτών να μην υπογραφεί η συμφωνία ασχολούντο με τα επεισόδια που προκάλεσαν 30 κουκουλοφόροι .
Όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα της δράσης τους, που ήταν η διάλυση του συλλαλητηρίου, δεν πρέπει να ήταν ακροδεξιοί που τόλμησαν να τα βάλουν με ξυλάρια και μπογιές τύπου Ρουβίκωνα εναντίων πολλαπλασίων οπλισμένων ανδρών των ΜΑΤ, που θα μπορούσαν να τους συλλάβουν επί τόπου, αλλά μάλλον ήταν δοτοί. Ασχέτως όμως του τι ήταν αυτοί που προκάλεσαν τα επεισόδια το θέμα είναι ότι η πλειοψηφία του λαού, που εκφράστηκε με το συλλαλητήριο και που οι δημοσκοπήσεις την ανεβάζουν στο 80%, είναι αντίθετη με την συμφωνία των Πρεσπών και με την παραχώρηση ονόματος που περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Εάν πράγματι ο Πρωθυπουργός , η Κυβέρνηση, οι πλανόδιοι, αποστάτες Βουλευτές , η αμφιλεγόμενη αντιπολίτευση και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλουν να ομιλούν για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, θα πρέπει να υπακούσουν στο θέλημα του λαού και να προβούν σε ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Έχουν ξεχάσει φαίνεται ότι είναι εντολοδόχοι του λαού και όχι δικτάτορες που του επιβάλουν την δική τους θέληση.
Το πιο ευτράπελο είναι η δήλωση του προέδρου της Βουλής που δήλωσε ότι οι 30 ταραξίες, έστω και αν ήταν ακροδεξιοί, ήθελαν τάχα να εισβάλουν στην Βουλή και να καταλύσουν την Δημοκρατία. Κύριε Πρόεδρε της Βουλής μην προσπαθείτε να προσβάλετε την νοημοσύνη μας, ο λαός δεν ηδονίζεται πλέον με το γλειφιτζούρι περί της δήθεν δημοκρατίας σας για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον διότι όπως ήδη αναφέρθηκε 30 κουκουλοφόροι δεν θα μπορούσαν έτσι και αλλιώς να μπούνε στην Βουλή που εφυλάσσετο σαν αστακός από πολλαπλάσιους, οπλισμένους και εκπαιδευμένους άνδρες και δεύτερον σαν πρόεδρος της Βουλής έχετε άμεση εμπειρία ότι αυτό το κοινοβούλιο αποτελείται από τυχοδιώχτες, αρχομανείς που με την πλειοψηφία ενός ή δύο ψήφων επιχειρούν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία, την εθνική μας ιστορία και να θέσουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα της χώρας. Όχι ότι φοβόμαστε τους Σκοπιανούς, όπως μας λοιδόρησε ο κ. Ν. Κοτζιάς στην ομιλία του στην Βουλή, αλλά τους ¨Συμμάχους μας¨ που όπως ανέφερε ο Ευρωβουλευτής σας κ. Παπαδημούλης , είναι πολύ ικανοποιημένοι από αυτή την συμφωνία. Πώς να μην είναι ικανοποιημένοι αυτοί που καταλήστεψαν και αδυνάτησαν την Κωνσταντινούπολη το 1204 με αποτέλεσμα να πέσει στους Οθωμανούς το 1453 και σήμερα ακόμη καταληστεύουν και αδυνατίζουν τους Έλληνες. Μακάρι να μπορούσε κάποιος να καταλύσει αυτό το ψευδομόρφωμα δημοκρατίας στο οποίο αναφέρεστε. Έχει ο Θεός.
Φωνή Λαού Οργή Θεού!

Ηλίας Σταμπολιάδης 
Δρ. Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Πολύτεκνος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)