Ακούω το βίντεο με συνέντευξη του Νότη Μαυρουδή [1]. Συνυπογράφω όλα όσα λέει ο σπουδαίος και αγαπητός δημιουργός μας. Μόνο που αναφέρονται σ' ένα κομμάτι της ανθρώπινης πραγματικότητας. Γιατί η τέχνη δεν είναι η μόνη σχέση του ανθρώπου με ό,τι κινεί την ύπαρξή μας. Πέρα από τον ορατό πόλεμο, υπάρχει και ο αόρατος. Και πέρα από τα τραγικά γεγονότα, υπάρχουν τα αίτιά τους. Κανένας πόλεμος δεν ξεσπάει τυχαία- στα καλά καθούμενα. Ξεσπάει ως αποτέλεσμα συσσώρευσης κάποιων αιτίων που πρέπει να αναζητούνται.
Ο κ. Μαυρουδής εκφράζεται στο βίντεο αυτό ως να ζούμε και ενεργούμε οι άνθρωποι μέσα σ' ένα περιβάλλον φιλήσυχο και ειρηνικό (σταθερής και αδιατάραχτης ειρήνης), πράγμα που μπορεί να είναι κατανοητό και αποδεκτό στο επίπεδο της τέχνης, αλλά δεν αρκεί για να εκφράσει την ανθρώπινη πραγματικότητα στο σύνολό της. Το ον λέγεται πολλαχώς, έλεγε ο Αριστοτέλης. Η τέχνη δεν είναι η μόνη σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα. Και η ''καθολικότητα'' της συγκίνησης ή της ομορφιάς που μας προσφέρει δεν μπορεί να αναστείλει από μόνη της τη δράση των υλικών δυνάμεων που ανταγωνίζονται και αντιπαρατίθενται βίαια και αιματηρά στη σκηνή της οικουμένης. Μια σκηνή, όπου τα έθνη-κράτη απαιτούν να ζήσουν, άλλα αρκούμενα στο να διατηρήσουν την ύπαρξή τους, άλλα στο να επεκτείνουν το ζωτικό τους χώρο, και άλλα στο ν' απελευθερωθούν και να συγκροτήσουν το δικό τους κράτος- ν' αναλάβουν αυτά τα ίδια την ευθύνη της ύπαρξής τους.
Οι ηγεσίες των εθνών-κρατών μέσα στα δεδομένα αυτά καλούνται να λειτουργήσουν κατ' εξοχήν (πέρα από το συναίσθημα), στο επίπεδο διαχείρισης της δύναμης-ισχύος (οικονομικής, επιστημονικής, στρατιωτικής, πληροφοριακής, ερευνητικής) και συνάμα στο πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδίου για τη θέση που το έθνος τους διεκδικεί στην υδρόγειο (θέση επικυρίαρχου, θέση ισότιμου συνομιλητή ή θέση υποταγμένου ακόλουθου/ υποτακτικού). Η επικέντρωση των ηγεσιών στο δόγμα της δυνάμεως (η οποία μπορεί να λάβει μαλακή ή σκληρή μορφή) συνεπάγεται συγκρούσεις συμφερόντων και ανταγωνισμούς που μπορούν να έχουν τη μορφή ψυχρού πολέμου, αλλά να μετατραπούν σε θερμές και αιματηρές αναμετρήσεις μεταξύ των εθνών. Κατά τον 20ο αιώνα αρκετοί από μας ζήσαμε τον Ψυχρό Πόλεμο Ανατολής και Δύσης και την τάση των δύο μεγάλων υπερδυνάμεων να επεκτείνουν την παγκόσμια επιρροή και ισχύ τους. Αυτό ήταν που οδήγησε το 1962 την ανθρωπότητα στο χείλος της αβύσσου με την κρίση των πυραύλων (στην Κούβα), αλλά και στην αποφυγή του πυρηνικού ολοκαυτώματος που επιτεύχθηκε χάρη στη σύνεση των τότε ηγεσιών ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ)-Κέννεντυ και Χρουτσώφ.
Οι επεκτατικές τάσεις των εθνών συνεχίστηκαν και στον 21ο αιώνα. Έτσι οι ΗΠΑ , παρά την πτώση του ιδεολογικού τους αντιπάλου, της Σοβιετικής 'Ενωσης (1998-91), δεν σταμάτησαν την επεκτατική τους πολιτική και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία). Κατά την πρόσφατη περίοδο, μάλιστα, μετέτρεψαν το ΝΑΤΟ (από ασπίδα/ προστάτη του ελευθέρου κόσμου) σε όργανο/ στρατιωτικό βραχίονα της επεκτατικής τους πολιτικής με στόχευση τη Ρωσία και την Κίνα, σύμφωνα με το τολμηρό και προκλητικό γεωστρατηγικό όραμα του Brzezinski για την εξασφάλιση της αμερικανικής υπεροχής και κατά τον 21ο αιώνα [2], αλλά και σύμφωνα με την έκθεση Rand [3] του 2019 (η οποία συνδέεται με αντίστοιχη του 1974). Μέσα στο μακροπρόθεσμο αυτό επεκτατικό σχέδιο/απειλή για τη Ρωσία, ο Μπρεζίνσκι μας εξηγεί στο βιβλίο του ''γιατί η μοίρα της Ουκρανίας και του Αζερμπαϊτζάν είναι τόσο σημαντική για την Αμερική''. Ο καθηγητής Ι. Μάζης μας εξηγεί επίσης γιατί έγινε η εισβολή στην Ουκρανία [4] και οι απόψεις του συμπληρώνονται από τις θέσεις που παίρνει ο Άρθουρ Σκάργκιλ (Arthur Scargill), σημερινός ηγέτης του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SLP) στη Μεγάλη Βρετανία [5], αλλά και από τις θέσεις των Π.Ηφαιστου-Θ.Ευτυχίδη [6]. Ο ίδιος ο Πούτιν σε συνέντευξη το Δεκέμβριο του 2021 τοποθετείται με σαφή τρόπο πάνω στο ζήτημα [7]. Σήμερα ο ρώσος υπουργός εξωτερικών Λαβρόφ μας γνωρίζει (μας εφιστά την προσοχή στο γεγονός) ότι: Έχει κηρυχθεί ένας υβριδικός ολοκληρωτικός πόλεμος κατά της Ρωσίας [8]
Καταδικαστέος βεβαίως ο Πούτιν για την εισβολή του στην Ουκρανία και κατανοητά τα αισθήματα του κ. Μαυρουδή, που είναι και αισθήματα όλων των Ελλήνων απέναντι στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας και τους πρόσφυγες. Η καταδίκη όμως της εισβολής και τα αισθήματά μας προς τον Ουκρανικό λαό δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι νομιμοποιούμε και τον μεγαλοϊδεατισμό των ΗΠΑ να επεκτείνουν την επικυριαρχία τους- μέσω της ΕΕ και του ΝΑΤΟ -πάνω σε άλλους λαούς, όπως ο ρωσικός και ο κινέζικος λαός. Κατανοούμε το δικαίωμα των ΗΠΑ να προστατεύουν τα ζωτικά τους συμφέροντα [δόγμα Μοντρόε], όπως κατανοούμε συνάμα και το αντίστοιχο δόγμα της Ρωσίας [Ρωσικό δόγμα , ''εγγύς εξωτερικό'']. Κατανοούμε το γεγονός ότι, όπως ήταν θεμιτό δικαίωμα για τις ΗΠΑ να μη δεχτούν πυρηνικές κεφαλές στην Κούβα (1962), με τον ίδιο τρόπο κατανοούμε και τη σθεναρή σήμερα αντίδραση της Ρωσίας να μην επιτρέψει επέκταση του ΝΑΤΟ πέρα από τα όρια που ορίζει το δόγμα της εθνικής της ασφάλειας. Μας έχουν μιλήσει γι' αυτά ο Χένρι Κίσινγκερ [To settle the Ukraine crisis] αλλά και ο Τζωρτζ Κέναν, ο αρχιτέκτονας του Ψυχρού πολέμου [Μάζης1], αλλά οι σημερινές οι ηγεσίες στη Δύση κρατούν κλειστά τ' αυτιά τους.
Ομολογώ ότι αυτά είναι τα ζητήματα στα οποία περίμενα να φωτιστώ από τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι παρακολουθούν σήμερα αδιαμαρτύρητα τον εκχυδαϊσμό του πολιτικού λόγου και την αλαζονεία της δύναμης, χωρίς κάποια αίσθηση υποχρέωσης να λογοδοτήσουν στο λαό και να δώσουν εξηγήσεις. Περίμενα ν' αντιδράσουν κάποια στιγμή και να υψώσουν το ανάστημά τους για να πουν: Στόχος της Ευρώπης είναι το σταμάτημα των πολέμων και η ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των λαών. Οι ευρωπαϊκές μας αξίες δεν μπορούν να εκφραστούν πολιτικά και γεωστρατηγικά ακολουθώντας τις ιδέες Μπρεζίνσκι αλλά το πνεύμα της ειρήνης, σαν εκείνο που έκανε κάποτε την Αμερική περήφανη πέμποντας σ΄ όλο τον κόσμο το μήνυμα του δολοφονηθέντος προέδρου της John F. Kennedy: '' Τι είδους ειρήνη προσωπικά εννοώ; Τι είδους ειρήνη αναζητούμε; Όχι μια Pax Americana επιβαλλόμενη στον κόσμο από τα αμερικανικά όπλα του πολέμου. Όχι την ειρήνη του τάφου ή την ασφάλεια του σκλάβου. Μιλάω για πραγματική ειρήνη, το είδος της ειρήνης που κάνει τη ζωή στη γη ν’ αξίζει να τη ζήσεις, το είδος που επιτρέπει στους άνδρες και τα έθνη ν’ αναπτύσσονται και να ελπίζουν και να οικοδομούν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους - όχι απλά ειρήνη για τους Αμερικανούς αλλά ειρήνη για όλους τους άνδρες και τις γυναίκες - όχι απλά ειρήνη για τους δικούς μας καιρούς αλλά ειρήνη για πάντα''. John F. Kennedy [Commencement Address at American University, June 10, 1963].'' [9].
Αντ' αυτού του πνεύματος, τί βλέπουμε σήμερα; Βλέπουμε την Pax Αmericana να επανέρχεται και οι ηγεσίες της Ευρώπης να συμπράττουν στο διχασμό του κόσμου σ' εχθρούς και φίλους και στην καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής των λαών, ιδιαίτερα της Ευρώπης, χάριν της παθολογικής πολιτικής της μονοκρατορίας και των κερδών της διεθνούς του κεφαλαίου. Βλέπουμε ακόμη οι πνευματικοί άνθρωποι της Ευρώπης να αποσυνδέουν τον πόλεμο από τα αίτιά του και να περιορίζουν τον ανθρωπισμό τους (την ευαισθησία και ενσυναίσθησή τους) μόνο στον πόνο και το αίμα που χύνεται σήμερα, χωρίς να βλέπουν και να κάνουν κάτι για ν' αποτρέψουν αυτό που πρόκειται να χυθεί το μέλλον, και που μπορεί να φτάσει στον τελικό μας αφανισμό, σύμφωνα με τα αιματηρά σχέδια Μπρεζίνσκι, Rand κ.ά, για τα οποία δε λενε κουβέντα.
Μπορεί να μην γνωρίζουμε πολλά, αλλά δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην αλήθεια της ιστορίας. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την εργαλειοποίηση που υφίστανται ο ανθρωπισμός και οι αξίες μας, προκειμένου να γίνουν όπλο στα χέρια της αλαζονείας και της βίας του πολέμου. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη διαίρεση του κόσμου σε εχθρούς και φίλους, τη διακοπή της οικονομικής συνεργασίας της Ευρώπης με Δύση και Ανατολή. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τα σχέδια επέκτασης του ΝΑΤΟ που δημιουργούν υπαρξιακές απειλές για άλλες χώρες. Δεν μπορούμε τη στιγμή που κλαίμε για το αίμα που χύνεται σήμερα, να μη βλέπουμε τους επερχόμενους και αιματηρότερους πολέμους που συνυπογράφουμε σήμερα με κλειστά μάτια, σα μαριονέτες. Δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε το δικαίωμα των εθνών και των λαών στη Δημοκρατία, ούτε να το αντικαταστήσουμε με ψευδεπίγραφους τίτλους, μοναρχίες, μονοκρατορίες και επαρμένους παντοκράτορες. Δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε το δικαίωμα της Ευρώπης να έχει το δικό της λόγο και να συμμετέχει ισότιμα στη διαμόρφωση της παγκόσμιας πολιτικής. Μέσα στο πνεύμα αυτό ας διεκδικήσουμε λοιπόν σήμερα εμείς η ανύπαρκτη Ευρώπη τον αυτόνομο ιστορικό μας ρόλο. Ας σεβαστούμε τον πολιτισμό μας και ας αναδειχτούμε σε γέφυρα συνεργασίας Ανατολής και Δύσης και σε δύναμη καλλιέργειας του πνεύματος της ειρήνης και συνεργασίας των λαών όπου γης.
Μακάρι οι ευαισθησίες μας να πάψουν να εργαλειοποιούνται και οι επιστημονικές θέσεις και απόψεις να πάψουν να διώκονται και να απειλούνται (όπως του καθηγητή Mearsheimer στις ΗΠΑ ή του καθηγητή Ι. Μάζη και άλλων καθηγητών στην Ελλάδα) ώστε ελεύθεροι όλοι να συμπράξουν σ' ένα κίνημα για την παγκόσμια ειρήνη, συνεργασία, δημοκρατία και ευημερία.
ΠΗΓΕΣ
[1] Στις καλύτερες στιγμές μας ψάχνουμε τον εμφύλιο»! Νότης Μαυρουδής βιντεο
[2] Zbigniew Brzezinski -Η "μεγάλη σκακιέρα" (1998)
[3α]Γιώργος Ρωμανός: Ουκρανία. Συνταρακτικά στοιχεία: Έκθεση RAND για διάλυση της Ρωσίας.
[3β]«Διαβάζοντας» τον χάρτη του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας! Εγγραφα για προβλεπόμενες βιαιότητες εναντίων των ρωσοφόνων στις 28.2.2022!
[4] ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
[5] ''είμαστε αντίθετοι στην παγκοσμιοποίηση”
[6] ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ: Το νέο σιδηρούν παραπέτασμα Π.ΗΦΑΙΣΤΟΣ-Θ.ΕΥΤΥΧΙΔΗΣΣ βίντεο (25+)
[7] Αιτία πολέμου η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, Εφ.ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου