Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2019

Γράμμα του Τζούλιαν Ασάνζ: μη με ξεχάσετε!

Ο Τζούλιαν Ασάνζ, σ’ ένα γράμμα που απευθύνει στον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Gordon Dimmack γράφει τα εξής: «Δεν έχω τη δυνατότητα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και στηρίζομαι σ’εσάς και σε άλλα ηθικά άτομα για να σώσω τη ζωή μου…Τελικά, αυτό που μας μένει είναι η αλήθεια.»
Μου αρνούνται κάθε δυνατότητα προετοιμασίας για την υπεράσπισή μου. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχω πρόσβαση σε φορητό υπολογιστή, στο ίντερνετ, σε βιβλιοθήκη, αλλά ακόμα κι αν είχα, θα ήταν για μισή μόλις ώρα σε εβδομαδιαία βάση και μαζί με άλλους. Μπορείτε να με επισκεφτείτε μόνο δύο φορές το μήνα αλλά χρειάζονται εβδομάδες για να γραφτεί κάποιος στη λίστα των κλήσεων και με τρόπο μάλιστα άσκοπο, όπου όλα τα δεδομένα μεταφέρονται στο κέντρο ελέγχου ασφαλείας.
Συν τοις άλλοις, όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις συν του δικηγόρου ηχογραφούνται κι είναι περιορισμένες στα 10 λεπτά την ημέρα, μέσα σ’ένα περιθώριο των 30 λεπτών στα οποία όλοι οι κρατούμενοι συναγωνίζονται για το τηλέφωνο. Οι εισερχόμενες κλήσεις απαγορεύονται. Όσο για τα χρήματα που χρειάζονται για τις τηλεφωνικές κλήσεις; Αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ενώ επιτρέπονται μερικά μόλις βιβλία για κάθε εβδομάδα.
Εδώ και 9 χρόνια, μία υπερδύναμη προετοιμάζεται για τη δίκη με εκατοντάδες ανθρώπους και αμέτρητα εκατομμύρια. Δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και στηρίζω τις ελπίδες μου σε εσάς και σε άλλα άτομα καλής θέλησης και ηθικής, για να διασφαλίσω τη ζωή και την ακεραιότητά μου.
Παραμένω σώος, αλλά βρίσκομαι ανάμεσα σε εγκληματίες. Οι ημέρες που θα μπορούσα να μελετήσω, να μιλήσω και να αμυνθώ, να υπερασπιστώ τις ιδέες μου και τον κόσμο μου έχουν περάσει, έχουν χαθεί, μέχρι τη στιγμή που θα είμαι και πάλι ελεύθερος. Θα πρέπει τώρα εσείς να το κάνετε για μένα.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ή οι άθλιες δυνάμεις που απεχθάνονται την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, προτιμούν να χρησιμοποιούν την απάτη και τη νοθεία για να ενθαρρύνουν την έκδοσή μου, ακόμα και τον θάνατό μου από το να επιτρέψουν στον κόσμο να γνωρίσει την αλήθεια για την οποία έχω λάβει κατα καιρούς τις υψηλότερες δημοσιογραφικές διακρίσεις και υπήρξα επτά φορές υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Σε τελευταία ανάλυση, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά η αλήθεια.
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.
ENALLAKTIKOS.GR
Γράμμα του Τζούλιαν Ασάνζ: μη με ξεχάσετε!
Τζούλιαν Ασάνζ:«Δεν έχω τη δυνατότητα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και στηρίζομαι σ’ εσάς και σε άλλα ηθικά άτομα για να σώσω τη ζωή μου…»
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)