Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 11 Ιουνίου 2019

Ανδρέας Σταλίδης · Το 2015 επιστρέφει.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 11 Ιουνίου 2019.
Με την διαφαινόμενη εκλογική επιτυχία του κ. Βαρουφάκη στις επικείμενες εκλογές να εισέλθει στη Βουλή και να κληρονομήσει ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανασύρθηκαν από τη συλλογική μας μνήμη τα γεγονότα του 2015.
Τα κατάλοιπα από την ανάγνωση του πρώτου σοβαρού βιβλίου σε νεαρά ηλικία ενός ανθρώπου μοιάζουν με κατάσταση μέθης. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον ίδιο αλλά και με πολλούς πολιτικούς του φίλους. Για τον ίδιο βέβαια δεν είναι μόνο μέθη, αλλά και εγωισμός. Ποτέ δεν αποδέχθηκε ότι απέτυχε η στρατηγική του.
Από το 2011 ως το 2015 ο κ. Βαρουφάκης έλεγε μονότονα το ίδιο πράγμα: «πρέπει να αρνηθούμε το νέο δάνειο, του επόμενου μνημονίου. Τότε θα δείτε για πότε, σε δύο ώρες, η ΕΕ θα αναγκαστεί να ξανασυζητήσει όλη της την προσέγγιση στο πρόβλημα της ευρωπαϊκής και ελληνικής κρίσης» (αυτολεξί σε εκπομπή του Γ. Αυτιά).
Αυτήν την στρατηγική ακολούθησε στο ακέραιο ως υπουργός. Δεν πληρώσαμε τις δόσεις τον Ιούνιο του 2015, φτάσαμε στο χείλος της εξόδου, έγινε και το δημοψήφισμα για να δώσει μαζικό λαϊκό έρεισμα στο εγχείρημα απόρριψης του νέου δανεισμού, και δόθηκε η πάσα στους δανειστές.
Πολλοί αναρωτιούνται τι συνέβη μεταξύ του δημοψηφίσματος και της διαπραγμάτευσης. Θυμίζω: παρέδωσε ο Γιουνκέρ στον Τσίπρα μία δίτομη μελέτη, η οποία περιελάμβανε το πλήρες σχέδιο της ευρωζώνης μετά από μία ελληνική αποχώρηση, πώς θα θωρακιζόταν αλλά και τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα. Όλα αυτά εμπλουτίστηκαν από 200 ερωτήσεις και απαντήσεις σε επιμέρους ζητήματα. Το είδε ο Αλέξης Τσίπρας και τρόμαξε από τις συνέπειες.
Ταυτόχρονα, του ειπώθηκε ότι το σαββατοκύριακο είχε συγκληθεί σύνοδος κορυφής των 28 της ΕΕ, ώστε αν η Ελλάδα πράγματι επιθυμούσε ρήξη, θα ξεκινούσε η διαδικασία εξόδου από την ΕΕ. Την Πέμπτη 9.7.2015 ορίστηκε το eurogroup για το Σάββατο και η σύνοδος κορυφής για την Κυριακή. Το Σάββατο, ο Τσίπρας συμμορφώθηκε και έτσι η σύνοδος κορυφής της επομένης ακυρώθηκε και μετατράπηκε σε σύνοδο της μελών της ευρωζώνης μόνο, όπως ανακοίνωσε ο Τουσκ. Εκεί έγινε η περιβόητη 17ωρη διαπραγμάτευση για το νέο μνημόνιο.
Δεν απέδωσε λοιπόν η στρατηγική. Η ευρωζώνη όχι μόνο δεν φοβήθηκε την ελληνική έξοδο, αλλά σχεδίασε με λεπτομέρεια το μέλλον της και ο πρωθυπουργός αποφάσισε ότι δεν ήθελε να αναλάβει τέτοια ευθύνη. Σχέδιο ελληνικό δεν υπήρχε. Άλλωστε, ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης παρομοίαζε το προηγούμενο διάστημα την έξοδο από το ευρώ με «επιστροφή στη νεολιθική εποχή». Επρόκειτο απλώς για τέχνασμα με σκοπό το σβήσιμο του χρέους. Απέτυχε όμως παταγωδώς.
Ο κ. Βαρουφάκης δεν δέχθηκε ποτέ την αποτυχία αυτή. Ασφαλώς, η εμμονή στην ίδια στρατηγική δεν αρκεί για να κάνεις κόμμα. Έτσι, έντυσε με πράσινο χρώμα το σύνθημά του ότι «η Ευρώπη δεν συζητά», το οποίο βρίσκει θετική ανταπόκριση στους Ευρωπαίους. Ταυτόχρονα, έπιασε αριστερό στασίδι στα ελληνικά πράγματα, ώστε να εισπράξει και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και επιδόθηκε σε ένα απίθανο κρεσέντο υπέρ των Πρεσπών, παρόλο που πέρασε απαρατήρητο: χαρακτήρισε «υστερίες και συλλαλητήρια μίσους»(!) την αντίδραση κατά της Συμφωνίας, είπε ότι πρόκειται για «εθνικά την πιο σωστή λύση για μας» (πόσα θαυμαστικά να βάλει κανείς σ' αυτή τη φράση;), ότι η περιοχή της «αρχαίας Μακεδονίας δεν είναι μόνο ελληνική» κοκ.
Το μέλλον θα δείξει αν ωφελήσει η επιστροφή του 2015 στον δημόσιο διάλογο.
Σημειώσεις
(1) Δήλωση Βαρουφάκη στον Αυτιά το 2011: ««Το μόνο που λέω και ξαναλέω είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών πρέπει να πάνε στο εξωτερικό. Όχι για να διαπραγματευτούν, αλλά για να ανακοινώσουν. Όπως έλεγε ο πρόεδρος Ντε Γκωλ «ένας ηγέτης ξέρει να μη ζητάει, αλλά ξέρει να λέει όχι». Σε τι να πουν όχι; Δεν θα πάρουμε το επόμενο δάνειο, του επόμενου μνημονίου. Και να δείτε για πότε σε δύο ώρες η ΕΕ θα αναγκαστεί να ξανασυζητήσει όλη της την προσέγγιση στο πρόβλημα της ευρωπαϊκής και βέβαια της ελληνικής κρίσης». - https://www.youtube.com/watch?v=AGFXPeCnfNo
(2) Ο Βαρουφάκης παρομοιάζει την έξοδο από το ευρώ με «επιστροφή στη νεολιθική εποχή». «Δεν είναι λύση η έξοδος από το ευρώ. Σε καμία περίπτωση», 6 Μαρτίου 2015 - https://web.archive.org/…/htt…//www.imerisia.gr/article.asp…
(3) Ο Γιουνκέρ παραδίδει δύο τόμους με το σχέδιο για το γκρέξιτ στον Τσίπρα - https://www.newsbeast.gr/…/ti-perilamvanoun-i-dio-tomi-tou-…
(4) Ανακοίνωση έναρξης eurogroup το Σάββατο 11.7.2015 και συνόδου κορυφής των 28 την Κυριακή 12.7.2015 - http://www.enimerosi24.gr/…/%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-4-%CF…/
(5) Τουσκ - ακυρώθηκε η σύνοδος κορυφής των 28, θα γίνει σύνοδος μόνο των 19 της ευρωζώνης - http://www.enikos.gr/…/tousk-akyrosa-ti-synodo-koryfis-ton-…
(6) Δηλώσεις του για τα Συλλαλητήρια («μίσους») και περί «σωστής εθνικά λύσης για μας») - https://www.youtube.com/watch?v=Mo7t-hYATrg
(7) Γ. Βαρουφάκης: «Η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας δεν είναι σήμερα ελληνική, αλλά μοιράζεται μεταξύ τουλάχιστον τριών κρατών (ένα εκ των οποίων η Ελλάδα).» - http://www.topontiki.gr/…/varoyfakis-anakrives-synthima-toy…
ANTIBARO.GR
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης. Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 11 Ιουνίου 2019. Με την διαφαινόμενη εκλογική επιτυχία του κ. Βαρουφάκη στις επικείμενες εκλογές να εισέλθει στη Βο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)