Κ. Τσιαντής- Ενα σχόλιο στη διάλεξη του Θ. ΤΑΣΙΟΥ: ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΔΙΑΛΕΞΗ ΕΔΩ: http://www.ithesis.gr/politikh/o-th-tassios-anadikniete-os-sinidisi-tou-ethnous/

ΣΧΟΛΙΟ :
Οι θέσεις του αξιότιμου και αγαπητού μας κ. Θ. Τάσιου στη διάλεξη ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, στηρίζονται στην ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, η οποία όμως δεν πληρούται. Και είναι ειρωνεία, ενώ διδασκόμαστε τους νόμους που διέπουν τα φυσικά όντα και φαινόμενα,  να μη διδασκόμαστε ως πολίτες την ΤΕΧΝΟΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ που διέπει τη ζωή μας και την οποία κυβερνά κατά τον Αριστοτέλη η ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ποιά τεχνοεπιστήμη; Εννοώ απλά: το πάρε-δώσε μεταξύ ατόμων, εθνών και  οικουμένης, που στηρίζεται: 1) στην εργασία και  δημιουργικότητα (στα έργα της χειρός και συνάμα στην τεχνικοεπιστημονική παραγωγή καινοτομιών και προϊόντων)- στην Παραγωγή και  την Προσφορά αγαθών, 2) στην ύπαρξη βιοτικών (ή μη) αναγκών και προθέσεων που ζητούν ικανοποίηση- στη Ζήτηση, και 3) στις επενδύσεις και το κέρδος. 

Τα ανωτέρω είναι συστατικά δομικά στοιχεία της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  (ύψους  $ 70 τρις παγκοσμίως σήμερα), η οποία όμως   έχει πλέον ξεπεραστεί από την τρέχουσα χρηματοπιστωτική οικονομία, η οποία με την ΕΓΚΡΙΣΗ/ΕΥΛΟΓΙΑ της Πολιτικής έχει ανοίξει το χώρο της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (ύψους $ 700 τουλάχιστον τρις),  όπου κυριαρχούν η κερδοσκοπία,  ο τζόγος,  η επιστήμη των πιθανοτήτων, οι "οίκοι αξιολόγησης'', το ειδησιογραφικό κομενταριάτο, η διαφθορά και ο βρώμικος τοξικός παρασιτισμός. Συνέπεια  όλων αυτών: η ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ να έχει χάσει τον έλεχο και να έχει καταστεί έρμαιο της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.

Πώς να υπάρξει επομένως υπό αυτές τις συνθήκες  η σχέση ΗΘΟΥΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ; Βεβαίως το κακό μπορεί να περιορίζεται όταν  εκλείπει η διαφθορά και  όπου η κοινωνία  έχει αυξημένη  αντίληψη περί δικαίου (όπως ισχυρίζεται η έρευνα της Διεθνούς Τράπεζας). Αλλά, επανερχόμαστε,  μπορεί να διαθέτει τέτοια αντίληψη περί δικαίου μια κοινωνία, όταν  η γενική της παιδεία  δεν επικεντρώνεται στον πολίτη; Οταν το ζήτημα ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ λείπει σκοπίμως από το ωρολόγιο πρόγραμμα; 'Οταν ούτε στα πανεπιστημιακά μη οικονομικά τμήματα  δεν υπάρχει, αλλά ούτε ακόμη στα μεταπτυχικά! και χρειάζεται ν' ασπρίσουν τα μαλλιά μας και να μας βρουν οι συμφορές για ν' αντιληφθούμε από μόνοι μας τί συμβαίνει; 

Να λοιπόν που η ευθύνη- λόγω μετανάστευσης της πολιτικής- μεταφέρεται μοιραίως στην πνευματική ηγεσία και το πανεπιστημιακό κατεστημένο της χώρας.  Επειδή το όποιο ηθικό δίλημμα για να τεθεί χρειάζεται μια στέρεη κοινά αποδεκτή βάση-αλήθεια. Χωρίς αυτή δε μπορούν- εκτός κατά θείαν χάριν- να διαμορφωθούν υπεύθυνοι πολίτες και πολιτικοί. Για φανταστείτε να υπήρχε αυτή η βάση και να είχαμε, λόγου χάριν,  συνδικαλιστές να ενδιαφέρονται για την πρόοδο και βιωσιμότητα της επιχείρησης και επιχειρηματίες να επιστρέφουν μεγάλο μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους!  Αυτό το απλό παράδειγμα ίσως και να μην είναι τόσο απλό. Ϊσως να είναι το δομικό fractal του αναζητούμενου οικονομικοπαραγωγικού σχήματος. Ξέρετε κάποιο άλλο καλύτερο?

Αλλά αντ’ αυτού τί έχουμε? Κόμματα! που κοιτάνε πώς θα υπονομεύσει το ένα το άλλο, πώς θα πέσει το ένα από την εξουσία για ν’ ανέβει το άλλο. Κόμματα, που πέραν αυτού, δεν διστάζουν να γίνουν μέρος σ’ ένα στο τοξικό  ουράνιο τόξο  εξαπατώντας και προδίδοντας το λαό, με την απόκρυψη της αλήθεας (όπως αναφέρατε για το συνταξιοδοτικό)  αλλά και με το εφιαλτική απόσταση μεταξύ υποσχέσων και πεπραγμένων. Λοιπόν;  

Ας φωνάξουμε πρώτα τον Αίολο να φυσήξει δυνατά να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο και ν' αντιληφθούν όλοι οι πολίτες  πού ζούμε: ΣΕ ΠΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ! Δεν είμαστε πολίτες, αλλά κατά περίσταση ψηφοφόροι κακής ποιότητας  προϊόντων ανταγωνιζόμενων  κομματικών εταιρειών. Λοιπόν:  Ας διεκδικήσουμε πρώτα να γίνουμε πολίτες, να φτιάξουμε Δημοκρατία  και τα άλλα βρίσκονται!  Πληρούνται  γι' αυτό όλες τις προϋποθέσεις! 

Κώστας Τσιαντής 

11.12.2017