Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς Είδηση από την φίλη δημοσιογράφο Μαγκλιβέρα:


Γεώργιος Εργείλαος Τσιπάς Είδηση από την φίλη δημοσιογράφο Μαγκλιβέρα: "Στις 27 Σεπτεμβρίου κατέθεσα προσφυγή στο Δικαστικό Τμήμα της τοπικής ΔΟΥ για αδυναμία πληρωμής φόρων. Η κυρία που παρέλαβε την προσφυγή μου ...έδειξε έκπληκτη από την κίνηση που σημαίνει ότι μάλλον κανένας άλλος δεν έκανε κάτι παρόμοιο. Με ρώτησε επίσης γεμάτη απορία ποιος με συμβούλεψε και ποιος την έγραψε. 
Προσφυγή για αδυναμία πληρωμής των παράνομων, δυσανάλογων κι αντισυνταγματικών φόρων θα έπρεπε κανονικά να κάνουν οι μισοί Έλληνες πολίτες που έχουν αντικειμενικές δυσκολίες να πληρώσουν φόρους που δεν έχουν καμία σχέση με τη φοροδοτική τους ικανότητα. 
Φόροι αντισυνταγματικοί που υπολογίζονται σε εικονική φορολογητέα ύλη, φόροι που δεν αφορούν το περίσσευμα των εισοδημάτων αλλά χρήματα που εισπράττουν τράπεζες ή το ίδιο το κράτος! 
Γιατί αυτό κάνει το κράτος ... Μας υποχρεώνει να πληρώσουμε φόρο εισοδήματος για χρήματα που καταβλήθηκαν σε Τράπεζες, σε άλλους φόρους ή σε δαπάνες σε σουπερμάρκετ. 
Κι αντί οι προσφυγές να είναι εκατομμύρια ... τελικά είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Σαν να υπάρχει κρυφή συνωμοσία Δικηγόρων και Λογιστών ...να μην ανοίξουν τα μάτια των φορολογουμένων που στερούνται τα βασικά για να πληρώσουν τα γούστα της Βουλής , τους κλέφτες της λίστας Λαγκάρντ και τα κομματόσκυλα που διόρισαν όλα τα κόμματα εδώ και δεκαετίες για να εξασφαλίσουν τη στήριξη του κόσμου. 
Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησε από το ΚΡΑΤΟΣ , από εμάς , να τον βοηθήσουμε να πληρώνει τα δάνειά του ... υπολόγισε τα μηνιαία του έξοδα για τις βιοτικές του ανάγκες στα 5.000 ευρώ και το ΚΡΑΤΟΣ ...έκανε αποδεκτό αυτό το ποσό ως απαραίτητο για την αξιοπρεπή του διαβίωση ...και κανόνισε το χρέος του να πληρώνεται με όσα χρήματα περισσεύουν πέραν των 5000 ευρώ. 
Την ίδια στιγμή το ίδιο ΚΡΑΤΟΣ, με την απόλυτη συμφωνία Δκαστών και Συνταγματολόγων ... δεν εξασφαλίζει ΟΥΤΕ 500 ευρώ τον μήνα για την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών. 
Υποχρεώνει μεροκαματιάρηδες να πληρώνουν με αίμα , να πεινούν και να στέλνουν τα παιδιά τους νηστικά στο σχολείο για να καλύπτουν τα απλήρωτα των μεγαλόμισθων που εντάχθηκαν στον Νόμο Κατσέλη. 
Ο βουλευτής να έχει εξασφαλισμένα 5000 / μήνα για τα πάγια έξοδά του ... κι ο μεροκαματιάρης να μην μπορεί να εξασφαλίσει ούτε 500 ευρώ αφορολόγητα. Μπορεί να υπάρχει αφορολόγητο για τους μισθωτούς αλλά ο ΕΝΦΙΑ και δεκάδες άλλοι φόροι δεν ακυρώνονται λόγω αυτού του αφορολογήτου. 

Σημειώστε ότι για την προσφυγή το Κράτος απαιτεί πρακτικά από τους φτωχότερους πολίτες να την καταθέσουν εγγράφως αλλά και ηλεκτρονικά με όλα τα έγγραφα σκαναρισμένα και γραμμένα σε CD!
Δηλαδή υποχρεώνει άπορους ή υπερήλικες να επιβαρυνθούν εκ νέου οικονομικά ώστε να γίνει αποδεκτή η αίτησή τους
Προσθέστε ότι ΟΥΤΕ οι λογιστές , ΟΥΤΕ οι δικηγόροι ενημερώνουν σχετικά τους πελάτες τους ... και αφήνουν το κράτος να καταστρέφει νοικοκυριά και μεροκαματιάρηδες για να συνεχίσει να πληρώνει χιλιάδες κομματικούς εγκάθετους που διορίζονται χωρίς να έχουν ούτε αντικείμενο , ούτε τα προσόντα για οποιαδήποτε εργασία.

Το κράτος έχει δικαίωμα να απαντήσει σε 4 μήνες για την προσφυγή κι εφόσον δεν απαντήσει τότε αποκτώ το δικαίωμα να προσφύγω σε διοικητικά δικαστήρια. Νέα έξοδα δηλαδή.

Για το αυτονόητο δικαίωμα στην επιβίωση το κράτος καθιστά αδύνατη κάθε είδους αντίσταση με νομικά μέσα.

Κάνοντας τις «πάπιες» για την αδυναμία πληρωμής δυσανάλογων αντισυνταγματικών φόρων ... καταστρέφουν εκατομμύρια Έλληνες για να πληρωθούν τα εικονικά δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων των Υποβρυχίων, των Ολυμπιακών κλπ"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)