Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ BURROW JOHN

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ BURROW JOHN Τιμή Έκδοσης €24.90 Τιμή Πολιτείας.

Αυτό το πραγματικά πρωτότυπο βιβλίο, γραμμένο με γλαφυρή γλώσσα και φλεγματικό αγγλικό χιούμορ, κατακτά αμέσως τον αναγνώστη. Πραγματεύεται τη γραφή της ιστορίας ως κλειδί για την κατανόηση της ανθρώπινης κοινωνίας και ως συστατικό μέρος της πολιτισμικής ιστορίας της Ευρώπης και της Αμερικής.
Ο Τζον Μπάροου ζωντανεύει πειστικά το έργο όλων των ιστορικών, από την εποχή του Ηροδότου και του Θουκυδίδη μέχρι σήμερα, εξηγώντας τόσο τις ιδιαίτερες αρετές όσο και τις εμμονές τους, επιτρέποντας στον σύγχρονο αναγνώστη να κατανοήσει πώς και γιατί γράφεται με τον τρόπο που γράφεται η εκάστοτε ιστορία.
Δεν επιδιώκει να είναι η ιστορία ενός πανεπιστημιακού πεδίου, αλλά η ιστορία μιας διαρκούς επιλογής: της επιλογής του παρελθόντος χρόνου και των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους οριοθετήθηκε, διερευνήθηκε, παρουσιάστηκε, προβλήθηκε και κάποτε προμήθευσε ακόμα και διδάγματα, καθώς άλλαζε ανάλογα με τις πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές και (συχνότερα) τις πατριωτικές συνθήκες.
Το βιβλίο επιδιώκει επίσης να αλλάξει τις αντιλήψεις μας ως προς τα κύρια σημεία καμπής στην ιστορία της Ιστορίας. Διαλύει ανθεκτικούς μύθους, όπως την άποψη ότι οι αρχαίοι ιστορικοί έγραφαν μόνο σύγχρονη ιστορία και είχαν τελείως κυκλική άποψη για τον χρόνο, ότι ο 18ος αιώνας δεν διέθετε κατανόηση του παρελθόντος και ότι η κριτική μελέτη των πηγών άρχισε με τον Ράνκε τον 19ο αιώνα. Οι ιδέες που είχαν οι ιστορικοί για την εποχή τους και τον πολιτισμό τους αναδύονται με αυθεντικό και συχνά απροσδόκητο τρόπο..
Ο Μπάροου πείθει ότι η αναδρομή στην ιστορία της Ιστορίας είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τρόπους για να καταλάβουμε το παρελθόν. Κανένα έργο ανάλογης κλίμακας ή φιλοδοξίας δεν έχει επιχειρηθεί μέχρι σήμερα στον δυτικό κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Θυμίζει Ντέιβιντ Χιουμ του 20ού αιώνα. Το πνεύμα και η ουσία είναι σχεδόν απαράλλακτα: εξαιρετική κριτική οξύνοια, γενναιοδωρία πνεύματος".. (Richard Shannon, Times Literary Supplement)
"Είναι αδύνατον να αποδώσει κανείς περιληπτικά τον πλούτο, τη διεισδυτικότητα και την πρωτοτυπία αυτού του βιβλίου...Ένα από τα πιο εκλεκτά έργα στη σύγχρονη ιστορία". (John Clive, New York Review of Books)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μια Ιστορία των Ιστοριών;
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τήρηση αρχείων και λογαριασμών. Αίγυπτος και Βαβυλώνα
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Ελλάδα
1 Ηρόδοτος: Η μεγάλη εισβολή και το έργο του ιστορικού
2 Θουκυδίδης: Η πόλις, η χρήση και η κατάχρηση εξουσίας
3 Οι Έλληνες στην Ασία. Ξενοφών: Κύρου Ανάβασις.
Οι ιστορικοί του Αλεξάνδρου: Αρριανός και Κούρτιος Ρούφος.
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ρώμη
4 Πολύβιος: Καθολική ιστορία, πραγματική ιστορία και η άνοδος της Ρώμης
5 Σαλούστιος: Μια πόλη προς πώληση
6 Λίβιος: Από συστάσεως πόλεως:
7 Εμφύλιος πόλεμος και ο δρόμος για την απολυταρχία: Πλούταρχος, Αππιανός και Κάσιος Δίων
8 Τάκιτος: "Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να είναι δούλοι"
9 Μια επαρχιακή σκοπιά: Ο Ιώσηπος για την ιουδαϊκή εξέγερση
10 Αμμιανός Μαρκελίνος: Ο τελευταίος ειδωλολάτρης ιστορικός
11 Τα γενικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ιστοριογραφίας
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Η χριστιανοσύνη
12 Η Βίβλος και η Ιστορία: Ο λαός του θεού
13 Ευσέβιος: Η κατασκευή της ορθοδοξίας και η Εκκλησία εν θριάμβω
14 Γρηγόριος της Τουρ: Βασιλείς, επίσκοποι και άλλοι
15 Βέδας: Η Αγγλική Εκκλησία και ο αγγλικός λαός
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η αναβίωση της κοσμικής ιστορίας
16 Επετηρίδες, χρονικά και Ιστορία. Επετηρίδες και χρονικά
Ψευδοϊστορία: Ο Τζέφρεϊ του Μόνμαουθ
Κοσμική ιστορία και χρονικό: Η Σύγχρονη ιστορία του Ουίλιαμ του Μάλμσμπερι και οι Αισχρολογίες του Μάθιου Πάρις.
Δυο χρονικά αβαείων, του Αγίου Άλμπαν και του Μπάρι Σεντ 'Εντμουντ
17 Ιστορία των σταυροφοριών και ιστορία της ιπποσύνης: Βιλεαρδουίνος και Φρουασάρ
Βιλεαρδουίνος: Η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης
Φρουασάρ: "Ζητήματα που χαίρουν μεγάλης φήμης"
18 Από το αστικό χρονικό στην ανθρωπιστική ιστορία: Βιλάνι, Μακιαβέλι και Γκουιτσαρντίνι
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: Μελετώντας το παρελθόν
19 Αρχαιογνωσία, νομική ιστορία και η ανακάλυψη της φεουδαρχίας
20 Η Ιστορία της εξέγερσης του Κλάρεντον: Η ισχυρογνωμοσύνη ορισμένων ανθρώπων
21 Φιλοσοφική ιστορία.
Χιουμ: Ενθουσιασμός και βασιλοκτονία.
Ρόμπερτσον: "Η κατάσταση της κοινωνίας" και η ιδέα της Ευρώπης.
Γκίμπον: Η Ρώμη, ο βαρβαρισμός και ο πολιτισμός.
22 Οι επαναστάσεις: Αγγλία και Γαλλία.
Μακόλεϊ: Η Ένδοξη Επανάσταση.
Η Γαλλική Επανάσταση του Καρλάιλ: Ιστορία με εκατό γλώσσες.
Μισλέ και Τεν: Ο λαός και ο όχλος.
23 Η Ιστορία ως Ιστορία της ελευθερίας: Συνταγματική ελευθερία και αυτοτέλεια του ατόμου.
Η Συνταγματική ιστορία του Σταμπς: Από τον δήμο στο κοινοβούλιο
Ο πρωτότοκος γιος της νεωτερικότητας: Ο αναγεννησιακός άνθρωπος του Μπούρκχαρντ
24 Ένας νέος κόσμος: Οι αμερικανικές εμπειρίες
Τα ανάκτορα του Μοντεζούμα: Ντίας, Πρέσκοτ και η κατάκτηση της Νέας Ισπανίας
Προχωρημένα φυλάκια στην παρθένα γη: Η Ιστορία της Μεγάλης Δύσης του Πάρκμαν
Χένρι Άνταμς: Από τη δημοκρατία στο έθνος
25 Μια επαγγελματική συναίνεση: η γερμανική επιρροή
Επαγγελματοποίηση
Ο γερμανικός ιστορικισμός: ο Ράνκε, ο θεός και ο Μακιαβέλι.
Όχι και τόσο κοπερνίκεια επανάσταση
26 Ο εικοστός αιώνας
Επαγγελματισμός και κριτική της "ουιγκιανής ιστορίας". Η Ιστορία ως επιστήμη και η Ιστορία ως τέχνη
"Δομές": Ιστορία της κουλτούρας και Σχολή των Annales
Μαρξισμός: Η τελευταία μεγάλη αφήγηση;
Ανθρωπολογία και Ιστορία: Γλώσσες και παραδείγματα
Καταπιεσμένες ταυτότητες και οικουμενικές προοπτικές: Παγκόσμια ιστορία και μικροϊστορία
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)