ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ Του Κώστα Τσιαντή

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

Του Κώστα Τσιαντή

Α. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι μακρινοί μας πρόγονοι.  Τη ρήση αυτή ας αναμνησθεί η κυβέρνηση που διαπραγματεύεται για να βρει λύση στο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα εξ αιτίας  των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών.

Μετά από πέντε  χρόνια μνημονιακής  πολιτικής  καταμαρτυρείται πλέον απ’ όλες τις μεριές του πολιτικού φάσματος- πλην των προπαγανδιστών του success story- ότι η πολιτική των Μνημονίων  απέτυχε και κατέστρεψε την Ελλάδα και το λαό της. Όπως τεκμηριώνεται στην αρθογραφία μεγάλων διεθνών οικονομολόγων ( ), έγκυρων οικονομικών αναλυτών, δημοσιογράφων και ερευνητών αλλά και όπως αποκαλύπτεται από τις καταθέσεις  αξιόπιστων μαρτύρων στην επιτροπή της Βουλής για το χρέος,  η πολιτική αυτή δεν απέτυχε επειδή έγινε κάποιο λάθος στο σχεδιασμό της. Αντίθετα, σχεδιάστηκε  για να αποτύχει μεγεθύνοντας το χρέος της Ελλάδας από το 120% του ΑΕΠ στο 180%  προς όφελος των ευρωπαϊκών τραπεζών. Πώς; Με τη μετατροπή του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών σε δημόσιο χρέος,  το οποίο επιβάρυνε τους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά εξουθένωσε με ιδιαίτερα  οδυνηρό τρόπο τον ελληνικό λαό.

Η σχέση οικονομίας και πολιτικής διαμορφώθηκε στην περίπτωση αυτή σε επικυριαρχία της οικονομίας επί της πολιτικής και σήμερα - με την κυβέρνηση της αριστεράς- σε αμφισβήτηση της εντολής που έλαβε από τον ελληνικό λαό για έξοδο από τη μνημόνια και οικονομική ανάκαμψη της χώρας.

Δύσκολο βέβαια τα θέματα αυτά να συζητηθούν σε μια διαπραγμάτευση που φτάνει πλέον στα όριά της. Ωστόσο δεν είναι δυνατόν και να αποκρυφτούν. Ο δήθεν ρεαλισμός που χαρακτηρίζει  τη στάση  των εταίρων μας  στη διαπραγμάτευση επιμένοντας στη μνημονιακή  πολιτική της λιτότητας (συνέχιση των περικοπών σε μισθούς,  συντάξεις και δημόσιες δαπάνες,  ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις, συνέχιση της αύξησης των έμμεσων και άμεσων φόρων, έκτακτες εισφορές κλπ) δεν μπορεί να μην συγκρουστεί με το ζήτημα στο οποίο ενέχονται οι Τροικανοί (θεσμοί) και το οποίο απέκρυβαν συστηματικά μέχρι σήμερα τα ΜΜΕ και οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Εννοώ το ζήτημα της δικαιικής ανατροπής, της  προσχηματικής βοήθειας και  του ηθικού μηδενισμού (διαφθοράς)  που  το ΔΝΤ (παρά τις αντιρρήσεις του 1/3 των μελών του) και ο πολιτικός βραχίονας της ευρωζώνης (ευρωπαϊκή επιτροπή και συμβούλιο) σε αγαστή συνεργασία με την ΕΚΤ (υπό διοίκηση Τρισέ) συνέργησαν για να επιβληθεί πάνω στην Ελλάδα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των Γερμανικών, Γαλλικών και Ολλανδικών τραπεζών. Πρόκειται για εξαπάτηση μιας ευρωπαϊκής χώρας σε κρίση από τους εταίρους της και το ΔΝΤ μέσα από ένα πρόγραμμα-θεραπεία που της επέφερε καταστροφή τέτοια που δε γνώρισε ποτέ χώρα σε περίοδο ειρήνης.Το ζήτημα αυτό συνιστά καρκίνωμα που αναπτύσσεται και   κατατρώει σήμερα τα  θεμέλια της  ΕΕ και της ευρωζώνης και πρέπει τώρα να αφαιρεθεί.

Μετά από πέντε χρόνια βιωματικής εμπειρίας της καταστροφής είναι πλέον  ευρέως αποδεκτό, πώς πρόκειται περί μεθοδευμένης καταστροφικής εξαπάτησης της Ελλάδας και του λαού της από την μεριά της Τρόικας με την συγκατάβαση και σύμπραξη των ελληνικών μνημονιακών κυβερνήσεων.

Κάποιοι εξυπηρετούνται με το να ρίχνουν την ευθύνη για την κατάσταση αυτή στο λαό μας . Και βέβαια κανένας  δεν αμφισβητεί ότι προσωπικά ο καθένας μας έχει ευθύνες  ως κοινωνικό υποκείμενο και πολίτης, στο βαθμό βέβαια που είναι όντως πολίτης και όχι ψηφοφόρος που καλείται να επιλέξει υποδειγμένους εκ των άνω  αντιπροσώπους κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια.  Αλλά  πέραν αυτού, είναι οι δομές της πολιτείας, οι οικονομικές δομές, η παιδεία,  τα  ΜΜΕ, η κουλτούρα και προπαντός τα παραδείγματα των ηγεσιών ενός λαού που διαμορφώνουν την κοινωνική  και πολιτική συμπεριφορά του. Υπό το πνεύμα αυτό αποτελεί πνευματική στρεψοδικία  και αβελτηρία  η στάση ενός μέρους  της ελληνικής διανόησης να φορτώνει στον ελληνικό λαό τις ευθύνες  της  κακοδαιμονίας μας. Μια τέτοια στάση είναι ειρωνεία ασύμβατη με  την αποστολή της διανόησης να υπηρετεί την αλήθεια και να στηρίζει την πατρίδα και το λαό ιδιαίτερα στις ώρες της δοκιμασίας του.

Β. Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, αντίθετα προς την εμμονή πολλών  στην ιδεοληψία,  μπόρεσε να υπερβεί τα ιδεολογικά κομματικά σύνορα  και να κινηθεί, με βάση την αλήθεια των αριθμών,  το κοινό περί δικαίου αίσθημα και το σεβασμό του στο σύνταγμα και τις  ευρωπαϊκές  συνθήκες, προς την κατεύθυνση όχι απλά μιας συμφωνίας με τους θεσμούς αλλά μιας οριστικής λύσης στο οικονομικό μας πρόβλημα.

Ωστόσο, το οικονομικό πρόβλημα το γέννησαν κάποιες αιτίες: έχει σχέση με τον τρόπο που δημιουργήθηκε το ελληνικό χρέος, τον έλεγχο της νομιμότητάς του και την καταγγελία του παράνομου και επαχθούς χρέους.  Η επιτροπή της Βουλής που λειτουργεί για τον έλεγχο του χρέους  φέρνει στο φως  της δημοσιότητας (μέσα από το κανάλι της Βουλής) στοιχεία  τα οποία τεκμηριώνουν την αξίωση για μια άλλη διάσταση στην ανζέντα των συζητήσεων  με τους θεσμούς: τη Δικαιική και Ηθική διάσταση της διαπραγμάτευσης όσον αφορά τη δημιουργία του χρέους και την πολιτική λιτότητας. Τη διάσταση αυτή δεν μπορεί να την παρακάμψει η σημερινή συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου (ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ), αλλά και οποιαδήποτε κυβέρνηση στο μέλλον, καθώς η  αλήθεια της έχει  στέρεα βάθρα:

1. Τα οδυνηρά ζωντανά αποτελέσματα που επέφερε στον ελληνικό λαό και την ελληνική οικονομία η  συνταγή της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ) με τις κυβερνήσεις των Μνημονίων (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ), όπως αυτά έχουν τεκμηριωθεί από τους πλέον έγκριτους (νομπελίστες) οικονομολόγους και αναλυτές.

2. Την κατάφωρη παραβίαση του ελληνικού συντάγματος, των αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου, αλλά και των ιδρυτικών πράξεων και συνθηκών της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως αυτά έχουν τεκμηριωθεί δημοσίως από έγκριτους συνταγματολόγους, νομικούς επιστήμονες και  ειδικούς.  

3. Τον δόλιο τρόπο με τον οποίο μεθοδεύτηκε, προς χάριν των Γερμανικών, Γαλλικών και Ολλανδικών τραπεζών,  το σχέδιο της υποθήκευσης και υποταγής  της χώρας, γεγονός που τεκμηριώνεται από έγκριτα διεθνώς δημοσιεύματα αλλά και από τους αξιόπιστους μάρτυρες -Έλληνες και Ξένους- που καταθέτουν στην Επιτροπή της Βουλής για το ζήτημα του Χρέους.   

Γ. Δικαιούται, συνεπώς, η Κυβέρνηση να συζητήσει και να θέσει στη διαπραγμάτευση εκτός από αριθμούς το ζήτημα που συνάπτεται με την ανατροπή της δικαιικής και ηθικής τάξης κατά τη διαμόρφωση της πολιτικής των Μνημονίων, όπου αντί να βοηθηθεί η Ελλάδα βοηθήθηκαν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και  αντί να υπάρξει σύγκλιση των εθνικών οικονομιών σημειώθηκε απόκλιση τέτοια που οδήγησε την Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση. Βέβαια για ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ μπορεί να θεωρείται ως αυτονόητη, αναμενόμενη, ενδογενής του καπιταλισμού  η κατάσταση αυτή. Ωστόσο, δεν μπορεί αυτή να γίνει αποδεκτή σε μια κοινότητα ευρωπαϊκών χωρών που επιδιώκουν την οικοδόμηση της Ευρώπης των λαών, στη βάση των πνευματικών της κατακτήσεων, των αρχών του δικαιικού, νομικού και πολιτικού της πολιτισμού και των υπογεγραμμένων συνθηκών (αρχές αλληλεγγύης, σύγκλισης των οικονομιών, ανθρώπινων δικαιωμάτων).

Είναι ανάγκη λοιπόν το ζήτημα αυτό να αναδειχτεί και να αντιμετωπιστεί (με κατάλληλο σχεδιασμό δράσεων) από την κυβέρνηση,  ώστε να γίνει ευρέως γνωστό στους ευρωπαϊκούς λαούς και τα κοινωνικά κινήματα, να συζητηθεί στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, να τεθεί στις συζητήσεις σε επίπεδο κορυφής,  να γίνει προσφυγή στα αρμόδια όργανα και δικαστήρια. Μας εξαπάτησαν!  Επιβάλλεται συνεπώς  να καταγγελθούν και να ελεγχτούν οι  υπεύθυνοι στην Ελλάδα και να παραπεμφθούν στην ελληνική δικαιοσύνη όσοι  ενέχονται. Επιβάλλεται να καταγγελθεί η Τρόικα, να γίνουν προσφυγές στα αρμόδια δικαστήρια (διεθνή και ευρωπαϊκά) και να απαιτηθούν από τους θεσμούς Μνημονικές αποζημιώσεις  υπέρ της χώρας και του λαού που κατέστρεψαν.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό και με την κατάλληλη προετοιμασία οι ελληνικές αξιώσεις/διεκδικήσεις  μπορούν να πάρουν  συγκεκριμένη μορφή: 1. Κατάργηση  ή αναθεώρηση των μνημονιακών νόμων,  2. Συμμόρφωση προς τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, 3. Ουσιαστική στήριξη του προγράμματος οριστικής εξόδου από την κρίση και αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας, 4. Ισότιμη συμμετοχή της χώρας στις αποφάσεις για χάραξη του ευρωπαϊκού μέλλοντος, και 5. Ανάκτηση του ρόλου της ως κυρίαρχης χώρας ικανής  να σχεδιάζει το μέλλον της και να αναπτύσσει τη διεθνή οικονομική συνεργασία, στο πλαίσιο του ελληνικού συντάγματος, των ευρωπαϊκών συνθηκών και  των κανόνων του διεθνούς δικαίου. 

Εν κατακλείδι: Δεν μπορεί να υπάρξει «έντιμη οριστική λύση»  για την Ελλάδα χωρίς να αναδειχτεί και να διεκδικηθεί το ζήτημα των μνημονιακών αποζημιώσεων και να ελεγχθούν οι υπεύθυνοι της ανατροπής της δικαιικής και ηθικής τάξης σε επίπεδο ευρωζώνης, ΔΝΤ και σε εθνικό επίπεδο. Διαφορετικά οι εταίροι μας θα συνεχίσουν να επιμένουν στις πολιτικές λιτότητας και στη μη λύση με ανανεωνόμενες διαρκώς συμφωνίες, ώστε να μας έχουν με το λουρί στο σβέρκο και να μας κρατούν διαρκώς υπό εξάρτηση στη δύνη του μαρτυρίου.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

[1]  Γ. Κασιμάτης-Το απάνθρωπο καθετώς δανεισμού της Ελλάδας

[2]  Καταγγελία Τουσέν.

[3] Ρουμελιώτης-Το μνημόνιο έσωσε τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.

[4] Γιάννης Μἀζης Στόχος είναι να υποτάξουν τη χώρα.

[5] Μίκης Θεοδωράκης : Ποιά είναι η αληθινή πραγματικότητα

[6]  Μιχάλης Ιγνατίου  

[7]  tvxs. Αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα λόγω λιτότητας
[8] Καταγγελία Γάλλων οικονομολόγων.
[9] Στέλιος Ράμφος- Λιτότητα με αλήθεια ή πείνα με ψέματα;

Προφητική απάντηση Γιώργου Σεφέρη

Άνοιξη μ.Χ. 
[....]

Με τους καινούριους ροδαμούς

οι γέροντες αστόχησαν

κι όλα τα παραδώσανε

αγγόνια και δισέγγονα

και τα χωράφια τα βαθιά

25

και τα βουνά τα πράσινα

και την αγάπη και το βιος

τη σπλάχνιση και τη σκεπή

και ποταμούς και θάλασσα·

και φύγαν σαν αγάλματα

30

κι άφησαν πίσω τους σιγή

που δεν την έκοψε σπαθί

που δεν την πήρε καλπασμός

μήτε η φωνή των άγουρων·

κι ήρθε η μεγάλη μοναξιά

35

κι ήρθε η μεγάλη στέρηση

μαζί μ’ αυτή την άνοιξη

και κάθισε κι απλώθηκε

ωσάν την πάχνη της αυγής

και πιάστη απ’ τ’ αψηλά κλαδιά

40

μέσ’ απ’ τα δέντρα γλίστρησε

και την ψυχή μας τύλιξε. [..]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ