1. Δυστυχώς,
βραχύβια η μνήμη μας μας κάνει να νομίζουμε πώς ξεπεράσαμε
μέσα στα πέντε χρόνια όσα συμπεριλαμβάνονται στις Συμβάσεις δανεισμού, τις οποίες ο Γ.
Κασιμάτης και άλλοι συνταγματολόγοι κατήγγειλαν (με την εμπεριστατωμένη τους ανάλυση) ως προς τις συνέπειές τους για τη χώρα,
αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «μας δένουν χειροπόδαρα» [1,2]. Και επειδή
ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος ούτε κάποιος άλλος (κρυφο)μνημονιακός τολμούν να κάνουν λόγο για το θέμα (για το οποίο τους βαραίνουν εθνικές ευθύνες), εμείς το ξεχάσαμε και νομίζουμε ότι έπαψε
να υπάρχει. Δυστυχώς όμως το πρόβλημα παραμένει ακέραιο και συνιστά την πιο σοβαρή πλευρά της πολιτικής διάστασης της
κρίσης που ζούμε.
Αυτός είναι
ο ουσιαστικός λόγος για τον οποίο η νέα Κυβέρνηση μάχεται να αποφύγει τη σύνδεση των
αποφάσεών της με το παρελθόν, να ζητήσει
παράταση του Μνημονίου ή να δεχτεί την Τρόικα.
Αλλά η αντιπολίτευση υποκριτικά κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
2. Η
κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη με διπλωματικά ειρηνικά μέσα να ελευθερώσει τη χώρα από τις Συμβάσεις
Δανεισμού που την κρατούν εξαρτημένη και τη σέρνουν απ’ το λουρί σαν το σκυλί. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αν
η αναθεώρηση-αποδόμηση αυτών των συμβάσεων δεν γίνει τώρα, με δεδομένο το πόσο επιλήσμονες είμαστε, δεν
πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Όπως γράφει ο Κασιμάτης:''Οι Συμβάσεις Δανεισμού είναι νομικά ανυπόστατες, γιατί παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής και διεθνούς νομιμότητας. Ποια κυβέρνηση θα βρεθεί να ζητήσει την απάλειψη των αθέμιτων όρων και την αποκατάσταση της νομιμότητας; ή ποια κυβέρνηση θα αρνηθεί την εκτέλεσή τους, προβάλλοντας το ανυπόστατό τους λόγω παραβίασης θεμελιωδών άρχων που τις καθιστούν ανυπόστατες;''.
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να διεκδικήσουμε κατά προτεραιότητα την επίλυση του προβλήματος ανεξαρτησίας της χώρας, καθώς και να κατανοήσουμε ότι το αντιμνημονιακό μέτωπο έχει ουσία και βάθος που ξεπερνά κατά πολύ
τις όποιες επιφανειακές σε αυτό αναφορές.!
3. Η
πολιτική διάσταση αυτού του προβλήματος δεν πρέπει με τίποτα να χαθεί μέσα στην
οικονομική. Πέρα όμως από το γεγονός της εθνικής ανεξαρτησίας και του καταστατικού δικαιώματος της ισότιμης συμμετοχής μας στην ΕΕ και την ευρωζώνη, υπάρχει ένα ζήτημα ηθικής
τάξεως το οποίο δεν μπορεί με τίποτα να
παρακαμφθεί.
Το ηθικό αυτό ζήτημα απορρέει απ΄το γεγονός ότι (με συνταγματικό πραξικόπημα) μας επεβλήθη από την Τρόικα (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) μια λύση η
οποία δεν περιείχε από ελληνικής πλευράς καμιά προστατευτική ρήτρα ως προς την έκβαση των αποτελεσμάτων της. Η λύση αυτή
απεδείχθη καταστροφική: όχι απλά ως μη λύση, αλλά ως «θανατηφόρας συνταγή» για την Ελλάδα
και το λαό της, δεδομένου ότι ούτε τη βιωσιμότητα του χρέους έκανε εφικτή (αντίθετα το αύξησε από το 120% στο 180% του ΑΕΠ),
ούτε την ανάπτυξη πέτυχε της ελληνικής οικονομίας (την οποία ουσιαστικά κατέστρεψε),
αλλά ούτε τη βιωσιμότητα των Ελλήνων, τους οποίους τους έριξε στην πτώχευση και την ανεργία, έκανε μετανάστες 300000 νέους έλληνες επιστήμονες, ενώ συνάμα αφαίρεσε από μισθωτούς και
συνταξιούχους το 50-70% τους εισοδήματός τους και δολοφόνησε παράλληλα 8000 Έλληνες που ανάγκασε να
οδηγηθούν στην αυτοχειρία.
4. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι η επιλογή αυτή των Τροικανών ήταν τυχαία: ότι το “success story”, κατά την άποψη των μνημονιακών κυβερνήσεων,
ήταν μια αστοχία των Τροικανών. Υπάρχουν έγκυρες καταγγελίες και αναφορές για το ποιοί και πόσα κέρδισαν από αυτή την επιλογή. Ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή
για την οποία, συνεπώς, πρέπει να αναζητηθούν άμεσα ευθύνες και ο ελληνικός λαός να «αποζημιωθεί» με χρήση κάθε νόμιμου μέσου [3, 4].
5. Με βάση τα δεδομένα αυτά, θεωρώ απαράδεκτο να πηγαίνουμε στην ευρωγκρούπ ή στον Σόιμπλε και να παρακαλάμε για λύση. Μας
κατέστρεψαν και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να τελούμε υπό καθεστώς ξένης εξάρτησης και μη λύσης. Μας κατέστρεψαν συνειδητά με τους «γιατρούς» και τις «συνταγές τους»
και πρέπει συνεπώς να πληρώσουν. Είναι αυτονόητο,
ότι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν είναι άμεσα να βοηθήσουν ως υπαίτιοι για την αποκατάσταση
της ομαλής λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με το σχέδιο που εμείς
θα υποβάλλουμε, για τη δική μας σωτηρία αλλά και για να σταματήσουμε το δανεισμό,που πάει αποκλειστικά στους τραπεζίτες και όχι στο λαό μας, και επιβαρύνει τους εργαζομένους, τους μισθωτούς και συνταξιούχους στην Ευρώπη [5,6].
