Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Μελέτη Μελετόπουλου- Τι λέτε, κ.Σόϊμπλε;

        Τι λέτε, κ.Σόϊμπλε;

                           του Μελέτη Μελετόπουλου
 ΠΕΜΠΤΗ 4-9-2014

    Προκαλεί εντύπωση πόσο λίγο σχολιάσθηκε (ουσιαστικά αποσιωπήθηκε) από τον φιλοκυβερνητικό τύπο η εξωφρενική, αντισυνταγματική, παράλογη πρόταση του Σόϊμπλε να θεσπιστεί Επίτροπος Προϋπολογισμών, με αρμοδιότητα να εγκρίνει ή να απορρίπτει τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών της Ευρωζώνης!
    Δηλαδή οι προυπολογισμοί, που καταρτίζονται από εκλεγμένες από τον λαό κυβερνήσεις και εγκρίνονται από εκλεγμένα από τον λαό κοινοβούλια, θα μπορούν να απορρίπτονται από έναν διορισμένο υπάλληλο, εντολοδόχο του Βερολίνου!
    Η πρόταση Σόϊμπλε δείχνει την βαθειά περιφρόνησή του προς τους θεσμούς και τους λαούς των χωρών που είχαν την κακοτυχία να εγκλωβισθούν στην Ευρωζώνη. Εκλογικές διαδικασίες, αιρετά σώματα, συντάγματα, θεσμοί, νόμοι των υποτίθεται κυρίαρχων κρατών τίθενται υπό την εξουσία ενός γραφειοκράτη-γκάουλάϊτερ.
    Στην Κατοχή, οι Γερμανοί άφηναν, σε κάθε χώρα που κατελάμβαναν, να λειτουργεί τυπικά η κυβέρνηση, η δημόσια διοίκηση κλπ., αλλά από πάνω υπήρχε ένας Γερμανός αξιωματούχος που διοικούσε την κατεχόμενη χώρα. Είναι εκπληκτικό πόσο μοιάζει το μοντέλο διοίκησης των Γερμανών επί Κατοχής με την σημερινή «ευρεσιτεχνία» του Σόϊμπλε.
    Ήδη πολύ πριν την πρόταση Σόϊμπλε, η διακυβέρνηση της χώρας έχει ουσιαστικά περιέλθει στον προληπτικό έλεγχο της τρόϊκας. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθετεί εξαναγκαστικά, και υπό την απειλή της μη καταβολής της επόμενης δόσης, οποιοδήποτε εξωφρενικό μέτρο προστάζει η ομάδα διορισμένων υπαλλήλων που στην πραγματικότητα κυβερνά την χώρα. Η κατάλυση και του τελευταίου ίχνους εθνικής κυριαρχίας στην χώρα μας εμφανίζεται τώρα με την πρόταση του Σόϊμπλε, που αποκάλυψε τι έχουν στο μυαλό τους οι Γερμανοί.
    Η Ελλάδα από δικά της σφάλματα οδηγήθηκε στην χρεωκοπία, αλλά δεν της αξίζει και μία τέτοια μοίρα. Πολέμησε σκληρά σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους, στο πλευρό της Δύσης,  με αιματηρές θυσίες γιά να αποκρούσει τον γερμανικό απολυταρχισμό. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν την χώρα μας ολοσχερώς, εξόντωσαντο ένα πέμπτο του πληθυσμού της, κατέστρεψαν την ύπαιθρο και όλητην βιομηχανική υποδομή, «δανείστηκαν» δηλαδή υπεξαίρεσαν τον εθνικό πλούτο. Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε.   Αυτά δεν παραγράφονται, κ.Σόϊμπλε. Ούτε «ανήκουν στο παρελθόν».
    Οι Έλληνες στην μακρά ιστορία τους «ξήλωσαν» πολλές αυτοκρατορίες, κ.Σόϊμπλε. Στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα «των χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν». Στα Δερβενάκια συνέτριψαν μία αυτοκρατορία  που εκτεινόταν από τον Δούναβι μέχρι τον Νείλο. Το 1941 με την Μάχη της Κρήτης χάσατε τον πόλεμο, όπως παραδέχεται στα Αναμνήσεις που υπαγόρευσε στην γραμματέα του ο πρώην καγκελλάριός σας Χίτλερ.
    Χρέος της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης είναι να ορθώσει το ανάστημά της και να θέσει βέτο, όπως νομικά δικαιούται, στην πολιτική που διέλυσε τα έθνη της Ευρώπης. Έστω και μόνη της. Άλλωστε τις μεγάλες μάχες, στην ιστορία μας, τις δώσαμε μόνοι μας, όταν όλοι οι άλλοι είχαν παραδοθεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)