Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Βασίλειο Μαρκεζίνη -ΕΛΛΑΣ ΝΕΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ
Τμήμα Πανεπιστημιακών Εκδόσεων
Σόλωνος 116,  106 81  Αθήνα

 Σε συνεργασία με τον συγγραφέα Ακαδημαϊκό Βασίλειο Μαρκεζίνη, σας παρουσιάζουμε το βιβλίο του με τίτλο:      
    
ΕΛΛΑΣ
ΝΕΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

" Η χώρα μας ζει τη χειρότερη περίοδο σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της εν μέσω, ασυστόλως, ένθεν κακείθεν εκτοξευόμενων ψευδών, από τους πολιτικούς, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τον επιχειρηματικό και τραπεζικό κόσμο, καθώς και από φίλους και (ά)πιστούς υποστηρικτές της. Τα κεντρικά πρόσωπα της χώρας ευημερούν, ενώ οι πολίτες της λιμοκτονούν και υποφέρουν, η διακυβέρνησή της απέχει ελάχιστα από το να καταστεί αντισυνταγματική, η δε επίδοσή της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται καθημερινά υπό αμφισβήτηση. Επίσης, η γεωπολιτική κατάσταση τοποθετεί τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα που θα ξεσπάσει στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας για ζητήματα ενέργειας, ως επακόλουθο της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία και πέριξ αυτής. Νικητής θα αναδειχθεί αυτός που διαθέτει αποφασιστικούς ηγέτες και ηττημένος αυτός που διαθέτει διχασμένη ηγεσία, η οποία, παρόλο που «γαυγίζει», δεν μπορεί να συμφωνήσει αν μπορεί να «δαγκώσει» και, όταν ακόμη μπορεί, δεν ξέρει «πώς» και «πού». Οι άμεσοι γείτονές μας έχουν, επίσης, γίνει ακόμη πιο θρασείς από ποτέ, ακριβώς διότι γνωρίζουν ότι συναλλάσσονται με μια αδύναμη ελληνική κυβέρνηση, όπου το ποσοστό του 3% του λαού καθοδηγεί τις πολιτικές του ισχυρότερου τμήματος (στις τελευταίες εκλογές), το οποίο όμως βρίσκεται επί του παρόντος σε παρακμή. Υπό το φως των ανωτέρω, τίθεται το ερώτημα: Οι Έλληνες έχουν χάσει παντελώς την αίσθηση του «γνώθι σαυτόν;». Ή ειλικρινά πιστεύουν ότι οι ξένοι σύμμαχοί τους είναι τόσο βλάκες να πιστεύουν ότι η Ελλάδα, στην παρούσα κατάσταση, αποτελεί μια «νησίδα σταθερότητας» στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή;

Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί, που προβληματίζει, γραμμένο για να κάνει κάθε έντιμο πολίτη να συλλογιστεί τα ανωτέρω ζητήματα και να τον ενθαρρύνει στο ότι αυτός ο ίδιος, και μόνον αυτός, μπορεί να δράσει και να διασφαλίσει πως ο ήλιος της Ελλάδας θα ανατείλει ξανά πάνω από αυτή την πονεμένη γη.  "

Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας, θα ήταν ιδιαίτερη χαρά και τιμή για εμάς να σας γνωρίσουμε, συζητώντας περιπτώσεις συνεργασίας που σχετίζονται με το γνωστικό σας αντικείμενο, όπως για παράδειγμα έκδοση μελέτης σας ως πανεπιστημιακού συγγράματος, επιλογή βιβλίου από τις εκδόσεις μας  που καλύπτει τις διδακτικές σας ανάγκες ή συμμετοχή  και σε σεμινάρια του εκδοτικού μας οίκου  με σχετική θεματική ενότητα, δημιουργώντας έτσι ένα ευρύ πλαίσιο συνεργασίας.

Οι εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ προσφέρουν 35% έκπτωση  σε όλους τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ως ένδειξη αναγνώρισης της εμπιστοσύνης με την οποία περιβάλλουν διαχρονικά τον εκδοτικό μας οίκο.
  
Για την περίπτωση που το επιθυμείτε, μπορούμε να σας επισυνάψουμε στο email σας το ηλεκτρονικό αρχείο του βιβλίου ολοκληρώνοντας την παρουσιασή του συγγράμματος.

Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω ενημέρωση.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)