Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση»
Θα πήγαινα στον ΣΥΡΙΖΑ αν συμφωνούσα μαζί τους στα εθνικά θέματα
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ


Η«Πυρίκαυστος Ελλάδα», η πολιτική κίνηση του Κώστα Ζουράρι, συμμετέχει στις ευρωεκλογές στο ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ. Η ευφάνταστη ονομασία προέρχεται από την πυρίκαυστο ζώνη της Θεσσαλονίκης, στην πυρκαγιά του 1917. Εχουμε δηλαδή την Ελλάδα ως καμένη χώρα, μετά την πτώχευση του 2010.

Επομένως, ας δώσουμε ένα πρώτο μπόνους στον Ζουράρι για τον τίτλο. Από την άλλη, γιατί με τους ΑΝΕΛ; Δεν θα μπορούσε η Πυρίκαυστος Ελλάδα να είναι, ας πούμε, μία ακόμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ; Ας δούμε τις απαντήσεις, του συνήθως εξαιρετικά επιεικούς Κώστα Ζουράρι. Διότι, μην σας απατά ο αιχμηρός λόγος του. Εμένα μου φαίνεται ο πιο διαλλακτικός.
- Είναι, λοιπόν, καμένη χώρα η Ελλάδα; Αφού γλιτώσαμε τα χειρότερα…
«Θα γλιτώσουμε τα χειρότερα εάν φύγει αυτή η ξενόδουλη κυβέρνηση. Είδατε πώς σχηματίστηκε εξάλλου. Την επέβαλαν οι Γερμανοί τραπεζίτες στις Κάνες. Οι ίδιοι τα λένε. Φυσικά, ο Γιώργος έπρεπε τότε να επιμείνει στην απόφασή του για δημοψήφισμα».
- Δηλαδή, τον δικαιώνετε;
«Οχι βέβαια! Εμείς οι Ελληνες ξέρουμε την αλήθεια. Ξέρουμε πώς μας έβαλε στα μουλωχτά στο ΔΝΤ, παρέα με τους φίλους του εξ Αμερικής. Και ξέρουμε πώς τα παρέδωσε όλα στην τρόικα. Ξέρουμε, επίσης, γιατί σκέφτηκε το δημοψήφισμα. Για να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, επειδή έβλεπε ότι ο λαός δεν δεχόταν τα μέτρα. Αλλά εφόσον το πρότεινε έπρεπε να επιμείνει και όχι να βάλει την ουρά στα σκέλια».
- Αν ήσασταν δηλαδή στη σύσκεψη των Κανών, στη θέση του, και σας αποκαλούσε ο Σαρκοζί ηλίθιο, τι θα κάνατε;
«Δεν τον είπε απλώς ηλίθιο! Τον είπε conard! Είναι πολύ χειρότερο, όπως γνωρίζετε. Εάν ήμουνα στη θέση του θα σηκωνόμουνα όρθιος και θα του έλεγα: “Ποιος είσαι εσύ ρε; Είσαι πολύ μικρή χώρα, για να βρίζεις τον πρωθυπουργό της Ελλάδας!”. Και θα καθόμουνα εκεί και θα τους έτριβα στα μούτρα το δημοψήφισμα. Αυτό θα έκανα».
- Τώρα τι γίνεται; Λέτε να προλάβει ο Σαμαράς να το γυρίσει το παιχνίδι και να διασωθεί;
«Αποκλείεται! Η κυβέρνηση θα πέσει. Ο κόσμος έχει αηδιάσει μ’ αυτούς και θα τους καταψηφίσει. Παρά τις βλακείες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους σώζει τίποτα».
- Ποιες βλακείες εννοείτε;
«Εννοώ τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα, για την παιδεία. Οταν στα ψηφοδέλτιά του έχει ανθρώπους που εξυπηρετούν τον κεμαλισμό και τον εθνικισμό των Σκοπιανών, σαν τον Χριστόπουλο, και όταν στο παρελθόν είχε τη Ρεπούση στις τάξεις του, είναι σαν να λέει σε 5 εκατομμύρια Ελληνες μη με ψηφίζετε».
- Γιατί σε 5 εκατομμύρια;
«Γιατί τόσοι είναι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες και οι βουλγαροπρόσφυγες, που ούτε να ακούσουν δεν θέλουν αυτές τις φιλοτουρκικές θέσεις. Θυμάστε που είχε αποδεχθεί και το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό».
- Νομίζω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά, ως ηγετική ομάδα δηλαδή, δεν υιοθετεί απολύτως αυτές τις θέσεις κάποιων υποψηφίων. Τον αδικείτε. Και για το Κυπριακό έχει άλλη θέση πλέον.
«Δεν τον αδικώ καθόλου. Λέω το εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση! Αλλη λύση δεν έχουμε. Κι εγώ αυτό θέλω, να κυβερνήσει. Και νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Το πολύ σε μερικούς μήνες θα πάμε αναγκαστικά σε εκλογές και θα κερδίσει. Αλλά θα ‘πρεπε να είναι αυτοδύναμος και ισχυρός. Με αυτά που λέει για τη Θράκη δεν θα είναι αυτοδύναμος, αλλά θα έχει σχετική πλειοψηφία».
- Και θα έχει την ψήφο ανοχής των ΑΝΕΛ;
«Ναι. Αλλά αυτά θα κριθούν μετά τις εκλογές. Μπορεί και ο Τσίπρας να πει αυτό που είπε κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην ΕΔΑ, που του έδινε το 1963 ψήφο ανοχής: “Δεν την δεχόμαστε”! Τον πίεζαν τότε το Παλάτι και οι Αμερικανοί».
- Κι εσάς όμως, μ’ αυτά που λέτε σήμερα για τα εθνικά θέματα, θα σας πούνε εθνικιστή.
«Φυσικά. Οπως εθνικιστικό ήταν και το ΕΑΜ. Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο λεγόταν, ΕΑΜ δηλαδή, δεν λεγόταν ΑΜ!»
- Είστε ΕΑΜίτης και πάτε με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ;
«Πού είναι το πρόβλημα; Και ο Φλωράκης με τον Κύρκο δεν έκαναν κυβέρνηση με τη Δεξιά και τον Μητσοτάκη; Η ΔΗΜΑΡ δεν έκανε κυβέρνηση με τη Δεξιά και τον Σαμαρά;»
- Επομένως;
«Επομένως, θέλω να πω ότι παγκοσμίως η Αριστερά έχει τη λογική του εκλογικού μετώπου. Ανέκαθεν. Συνεργαζόμαστε με τους ΑΝΕΛ στη βάση ενός προγράμματος. Για να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας».
- Δηλαδή, είστε κάτι σαν συνιστώσα η Πυρίκαυστος Ελλάδα; Και γιατί τότε δεν πήγατε στον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει και σχετική παράδοση στις συνιστώσες;
«Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Δείχνουν εσωτερικό διάλογο και δημοκρατία. Θα πήγαινα, εάν συμφωνούσα μαζί τους στα εθνικά θέματα».
- Ούτε και με το ΚΚΕ, όμως, τα πάτε καλά.
«Το ΚΚΕ είναι πλέον πουριτανικό κόμμα, είναι αυτό που λέμε “καθαροί”. Αλλά αυτό είναι χιλιασμός, είναι μια στάση αρνητική. Ξέρετε πώς λέγεται αυτή η στάση στην κλασική μαρξιστική ορολογία; Αντικειμενικά, πέρα από προθέσεις, βοηθάει τα αστικά κόμματα. Δηλαδή, το ΚΚΕ σήμερα είναι βούτυρο στο ψωμί της κοσμικής Δεξιάς και του καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ».
- Γιατί;
«Διότι δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να σχηματιστεί λαϊκή πλειοψηφία και κυβέρνηση της Αριστεράς. Δηλαδή, τι θα κάνουμε; Θα περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία του κόμματος και στο μεταξύ θα αφήνουμε τη Μέρκελ και τον Σαμαρά να αλωνίζουν;»
- Και γιατί έχει αυτή τη γραμμή το ΚΚΕ;
«Διότι είναι επηρεασμένο από τη δυτική πολιτική σκέψη. Οι δυτικοί βλέπουν άσπρο και μαύρο. Ναι και όχι. Ποτέ ίσως. Δεν καταλαβαίνουν το ενδέχεται. Δείτε τον Ομηρο και το μύθο με τα δύο πιθάρια, που έχουν τα καλά και τα κακά δώρα. Ο Δίας τα ανακατεύει και τα δίνει στον άνθρωπο αναμεμειγμένα. Μόνον οι Ελληνες έχουμε τέτοιο μύθο, όπου ο άνθρωπος εμπεριέχει ταυτόχρονα το καλό και το κακό. Το ενδιάμεσο είναι η μεγάλη ελληνική πνευματική κληρονομιά».
- Ισως ο Φλωράκης την είχε…
«Κάποτε όταν ρώτησα τον Φλωράκη γιατί επί ΕΣΣΔ μίλαγε για ξένες δυνάμεις στην Κύπρο και μετά για τουρκικές δυνάμεις, μου είπε το εξής κολοκοτρωνέικο: “Ε, Κώστα, τώρα είναι άλλοι καιροί”!»
- Και τι θέλετε να πείτε;
«Οτι με τα σημερινά μέτρα του ΚΚΕ, ο Φλωράκης θα λεγόταν οπορτουνιστής».
- Εσείς έχετε αυτή την αίσθηση της ανάμειξης;
«Ναι. Ξέρω ότι έχω και λίγο Σημίτη μέσα μου! Αλλά παρηγοριέμαι στην ιδέα ότι και ο Σημίτης έχει κάτι από Ζουράρι!»


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16-5-2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)