Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2025

ΝΤΡΕΔΕΣ

ΝΤΡΕΔΕΣ
politeianet.gr
ΝΤΡΕΔΕΣ
Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, έχουμε τη χαρά να προσκαλέσουμε τον αγαπητό αναγνώστη μέσω του πα....




Παρουσίαση

Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, έχουμε τη χαρά να προσκαλέσουμε τον αγαπητό αναγνώστη μέσω του παρόντος βιβλίου-λευκώματος με τίτλο "Ντρέδες: Στην πρώτη γραμμή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας", σε μια ιστορική και λογοτεχνική διαδρομή που αναβιώνει τη σημαντική συνεισφορά των Ντρέδων στο έπος της Εθνικής Παλιγγενεσίας και στη Μεσσηνιακή Επανάσταση.
Με καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες της Ηπείρου και της Ιλλυρίας, με ολοζώντανη την ελληνική εθνική συνείδηση, οι Ντρέδες εγκαταστάθηκαν στην ορεινή Τριφυλία, όπου έφτιαξαν τα χωριά τους σε στρατηγική θέση, τα Σουλιμοχώρια. Ατρόμητοι πολεμιστές, με ανυπόταχτο πνεύμα, έδρασαν ανέκαθεν ως υπερασπιστές της πατρίδας μας. Αρχικά, τον 14ο αιώνα, ενισχύοντας τον βυζαντινό στρατό ως συνοριοφύλακες του Δεσποτάτου του Μυστρά - Μορέως έναντι των Φράγκων. Έπειτα, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, πρωτοστατώντας στην πλειονότητα των μαχών, που έκριναν την εξέλιξη του Αγώνα. Αργότερα, διεκδικώντας τη θεμελίωση δημοκρατικών θεσμών στη χώρα και την απόδοση κοινωνικών δικαιωμάτων στον λαό, με τη Μεσσηνιακή Επανάσταση του 1834, προάγγελο για την παραχώρηση - θέσπιση του πρώτου Συντάγματος του 1843 και για τη μετάβαση της ελληνικής Πολιτείας από την απόλυτη μοναρχία στη Συνταγματική μοναρχία.
Στην πορεία της εξέλιξης-ανασυγκρότησης και ολοκλήρωσης του ελληνικού κράτους, η αναλογική εκπροσώπηση και συμμετοχή των απογόνων των Ντρέδων υπήρξε καθοριστική και ουσιαστική, τόσο σε εμπόλεμες, όσο και σε ειρηνικές περιόδους. Σήμερα θα τους βρούμε δραστήριους και δημιουργικούς όχι μόνο εντός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και στα πέρατα της υφηλίου.
Το παρόν πόνημα συνιστά ένα επιστημονικό εγχείρημα, με σκοπό να αναδειχθεί ο ρόλος των Ντρέδων στον απελευθερωτικό αγώνα, με αποδεικτικό και τεκμηριωμένο τρόπο. Εισαγωγικά, αποτυπώνονται οι χαιρετισμοί-προλογισμοί προσωπικοτήτων με μεσσηνιακό πρόσημο καταγωγής κυρίως, οι οποίες κατέχουν εξέχουσα θέση στην πολιτική και εκκλησιαστική ζωή της χώρας μας. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται διεξοδικά η προέλευση και η εξέλιξη των Ντρέδων στον ρου της ιστορίας, με αδιάσειστα επιστημονικά τεκμήρια αναδεικνύοντας την καθοριστική συμβολή τους στην απελευθέρωση του Γένους. Το έργο ολοκληρώνεται με την παράθεση διηγημάτων, ποιημάτων και δημοτικών τραγουδιών, αφιερωμένων στο ήθος και στη δράση των θρυλικών αυτών αγωνιστών.
Ο τόμος αυτός αποτελεί την πρώτη συλλογική προσπάθεια διακεκριμένων και έγκριτων προσωπικοτήτων με στόχο να αναδείξουν τη συμβολή των Ντρέδων και να τιμήσουν τον ηρωικό τους αγώνα. Εμπειρογνώμονες, λόγιοι, επιστήμονες και προσωπικότητες που συνδέονται με τους Ντρέδες -με επίκεντρο τα Σουλιμοχώρια Τριφυλίας και την ευρύτερη περιοχή- ενώνουν τις γνώσεις τους, καταθέτοντας τη δική τους ομολογία ευγνωμοσύνης στους εξαίρετους αυτούς μαχητές. Η συνέργεια αυτή προσδίδει εμβληματικότητα και κύρος στο διαλαμβανόμενο έργο και αναδεικνύει άγνωστες πτυχές της ιστορικής μας συνείδησης.
Εν κατακλείδι, διασαφηνίζοντας το αποτύπωμα των Ντρέδων στην ιστορία και στον πολιτισμό μας, στοχεύουμε στη δημιουργία ενός νέου πεδίου μελέτης για τον μετέπειτα ιστορικό, αφήνοντας παράλληλα μια αξιόλογη παρακαταθήκη επιστημονικότητας και συλλογικότητας στις νεότερες γενιές. (Από τον πρόλογο του επιμελητή της έκδοσης)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)