Πέτρος Ι. Αξαόπουλος

 

Πέτρος Ι. Αξαόπουλος

13 ώρ.

 

 · 

Τέτοιες μέρες που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, έρχονται στη σκέψη μας τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων. Είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στο ράσο του παππού μου, που ήταν παπάς στο χωριό. Την εποχή εκείνη, η θέρμανση στα σπίτια ήταν με ξύλα και έπρεπε ο καθένας να έχει εξασφαλίσει τα ξύλα του χειμώνα, διότι το κρύο ήταν ανυπόφορο και μάλιστα με τα κοντά παντελονάκια που φορούσαμε τότε όλα τα παιδιά. Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, καθισμένος μπροστά στο τζάκι, που ήταν και η εστία μαγειρέματος, άκουγα προσεκτικά τον παππού μου να ψάλλει χριστουγεννιάτικους ύμνους με εκείνη την υπέροχη μελωδική φωνή του. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι ήταν άριστος γνώστης της ψαλτικής, γνώριζε τους ήχους που αντιστοιχούν σε κάθε τροπάριο, απολυτίκιο, κ.λ.π, αφού ήταν ψάλτης στην εκκλησία αρκετά χρόνια πριν γίνει παππάς. Πολλές φορές θυμάμαι στην εκκλησία, την ώρα της λειτουργίας να βγαίνει από την ωραία πύλη και να διορθώνει τους ψαλτάδες λέγοντάς τους ότι ο σωστός ήχος που έπρεπε να αποδοθεί στο συγκεκριμένο τροπάριο ήταν π.χ. πλάγιος β’.

Έτσι λοιπόν, καθισμένοι μπροστά στο τζάκι, και με το φως της λάμπας ακούμε να κτυπούν την σιδερένια αυλόπορτα και να φωνάζουν “ Θείε παππά είστε με το θέλημα ; ” . Εγώ τρέχω και ανοίγω, ενώ ακούγεται η φωνή του παππού μου να τα καλεί για να ‘πούν τα κάλαντα. Εκείνα μπροστά στην κεντρική πόρτα του σπιτιού ξεκινούν να τα απαγγέλουν, ενώ η γιαγιά μου έχει ήδη ετοιμάσει τα χρήματα και μου τα δίνει να τους τα μοιράσω. Δεν θα προλάβουν να φύγουν και αμέσως θα φθάσει η επόμενη ομάδα παιδιών. Σε λίγη ώρα θα σταματήσουν να έρχονται και τότε, όπως ορίζουν και τα κάλαντα, ” … ολίγον ύπνο πάρετε κι ύστερα σηκωθείτε… ”, θα πάμε για ύπνο διότι αρκετά νωρίς το πρωί, κατά τις πέντε, θα πάμε στην εκκλησία. Εγώ κρατάω το φανάρι και συνοδεύω τον παππού μου, αλλά είναι τόσο σκοτεινά που αν δεν το κρατάς χαμηλά στο δρόμο δεν βλέπεις τα σκαλοπάτια. Στην πόρτα της εκκλησίας περιμένει η νεωκόρισσα κυρά-Ρήνη. Ο παππάς μπαίνει πρώτος ανάβει κερί και αφού βγάλει και κρατήσει με το αριστερό του χέρι το καλυμμαύκι, με το δεξί κάνει το σταυρό του και σιγοψάλλοντας προσκυνάει τις εικόνες του τέμπλου, ξεκινώντας πρώτα από την Παναγία. Αφού ανάψει κερί από καντήλι και το μεταφέρει στο ιερό, τότε σβήνω το φανάρι. Η ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία είναι πολύ κατανυκτική, ο φωτισμός είναι μόνο από καντήλια και κάποια ελάχιστα κεριά, ενώ ακούγονται σχεδόν ψιθυριστά ύμνοι από τον παπά. Έτσι, δημιουργείται μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα μελωδικών ήχων από τον παππά, χρωμάτων από τον απαλό φωτισμό των εικόνων από τα καντήλια και αρωμάτων από τα κεριά. Σχετικά με τα αρώματα, θέλω να προσθέσω εδώ ότι τα κεριά την εποχή εκείνη, τα έφτιαχναν οι επίτροποι απέναντι στο κελί της εκκλησίας από κηρύθρες τις οποίες έλιωναν με τη βοήθεια της φωτιάς και με ένα απλό αλλά αρκετά χρονοβόρο τρόπο προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα - ένα κερί ξεκινώντας από ένα απλό φυτίλι. Έπειτα από αυτό, καταλαβαίνετε ότι τα κεριά …μοσχοβολούσανε πραγματικά.

Όλη αυτή η ατμόσφαιρα μου ενέπνεε βαθιά ευλάβεια και ψυχική ανάταση, προσμένοντας τον ερχομό του θείου βρέφους. Σε λίγο την ησυχία της νύκτας διακόπτει ο ήχος από τις καμπάνες που καλεί τους χωριανούς να προσέλθουν ευλαβικά για να ακούσουν το « Χριστός γεννάται δοξάσατε….».

Στη φωτογραφία που έχω ανεβάσει, πολλοί θα θυμηθούν την παιδική τους ηλικία στα σκαλοπάτια της Αγίας Μαρίνας κατά την λήξη του κατηχητικού σχολείου, μαζί με τον αείμνηστο παπά – Στέλιο. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα !!!!!!

ΥΓ : Πατώντας την φωτογραφία , μπορείτε να την μεγενθύνετε και στη συνέχεια πηγαίνοντας με το ποντίκι σε κάποια πρόσωπα παιδιών, θα δείτε τα ονοματά τους.

Όλες οι αντιδράσεις:

1Costas Tsiantis