Χορωδία Δημήτρη Τυπαλδου - Κάλαντα Πρωτοχρονιάς (Official Videoclip)

Jeffrey Sachs Interview - Who’s Really in Control?

«Η Αθήνα έχει την ευθύνη για την καταστροφή των ρωσο-ελληνικών σχέσεων»-...

Ο πρέσβυς της Ρωσίας στην Αθήνα Αντρέι Μασλόβ, μιλά στο militaire channel. Υπενθυμίζει σε τι επίπεδο βρίσκονταν το επίπεδο των ελληνο-ρωσικών σχέσεων μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και πως αυτές διακόπηκαν σε μία στιγμή από την ελληνική κυβέρνηση.

Γιώργος Αϋφαντής: «Είμαστε του δόγματος … πάμε και όπου βγει…!»

1.''Το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να ασκήσει η Ελλάδα τα δικαιώματά της...γιατί είναι προσανατολισμένο στην οικονομική συνεργασία με την Τουρκία...'', 2. ''Η Ευρώπη μετασχηματίζεται πλέον δε μια οικονομία πολέμου [δεν είναι η Ευρώπη του άνθρακα και χάλυβα... ] που αναπόφευκτα προσβλέπει σε πόλεμο με τη Ρωσία (μέσα από ένα πολεμικό διάλειμμα για προετοιμασία του νέου πολέμου''.

Ο πρέσβυς ε.τ Γιώργος Αυφαντής σε μία καταιγιστική συνέντευξη: «Κάποιοι σε καίριες θέσεις για τα ελληνοτουρκικά χρηματίζονται-υποτάσσονται στο ίδιον συμφέρον»

''Ζητούνται πρόθυμοι να υπογράψουν...όσα ήδη συζητήθηκαν (στο παρασκήνιο) και αξιώνει η Τουρκία...'' Ο πρέσβυς ε.τ Γιώργος Αυφαντής σε μία καταιγιστική συνέντευξη για όσα συμβαίνουν και κυρίως για όσα μας περιμένουν στα ελληνοτουρκικά. ''Μόνο η Ελληνική κοινωνία μπορεί να σώσει τον εαυτό της- την Ελλάδα απ΄το μεγάλο ξεπούλημα- και όσοι (λίγοι) από το πολιτικό σύστημα έχουν ένα μινιμουμ αξιοπρέπειας!''

Αντιδράσεις στη Γερμανία από τις παρεμβάσεις του Έλον Μασκ | Ethnos

Artificial Intelligence, Authentic Incompetence

Θάνος Μικρούτσικος - Γιώργος Μεράντζας - Η δίκοπη ζωή - Official Audio R...

Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο

κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,

σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο

να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο

κι ο πάνω κόσμος να `ναι οι τροχοί

που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο...

Και πήρες του καιρού τ’ αλφαβητάρι

και της αγάπης λόγια φυλαχτό,

για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι

και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,

ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό

με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...

Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου

και την παλιά τη γνώμη καθενός,

όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου

να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου

και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός

στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...

Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε

οι συμμορίες κι οι βασανιστές

και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,

μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε

γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,

το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

......

Μίκης Θεοδωράκης για τον Εμφύλιο. Ενωθείτε βράχια-βράχια ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ

Αυτούς που βλέπεις Πέτρος Πανδής Petros Pandis Theodorakis

Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης Ποίηση: Μιχάλης Κατσαρός Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς θα τους γνωρίσεις πάλι άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς θα τους γνωρίσεις πάλι σ' αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν με περηφάνια πιο μεγάλη Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς θα τους μισήσεις πάλι έναν μονάχα δε θα βρεις τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο Αυτόν δε θα τον ξανεΐδείς να τονε βασανίσεις και την μεγάλη του καρδιά να τηνε σκίσεις αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ' άστρα τι τον φυλάει ο ήλιος του, τονε φυλάει το φεγγάρι Αυτόν που `χει τη χάρη τον πιο μικρό τον πιο πικρό και τον αγαπημένο αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω

🔴 End of EU | Political, Economic & Social Collapse Accelerates Amid Mas...

Η επιστροφή Τραμπ και η αναζήτηση του επόμενου «πρόθυμου Μητσοτάκη»-Θέμη...

DEBATE:Is the World a Battlefield of Civilizations? | Yanis Varoufakis

Ελλάδα, Αριστερά και πόλεμοι. Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ και το Αφγανιστάν της Μεσογείου | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΔΩ...

konstantakopoulos.gr

Ελλάδα, Αριστερά και πόλεμοι. Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ και το Αφγανιστάν της Μεσογείου | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΔιεθνηΕλλαδαΕξωτερικη ΠολιτικηΕΥΡΩΠΗΚυπριακο Ελλάδα, Αριστερά και πόλεμοι. Ο άξονας Τουρκίας-Ισραήλ και το Αφγανιστάν της Μεσογείου December 27, 2024 FacebookTwitterPinterestWhatsApp Τ...

Chas Freeman: US Conflict Erupts With Turkey In Syria After WRONG Polici...

Israel is DIGGING its Own Grave | Col. Larry Wilkerson & Jeffrey Sachs

Κβαντοειδής Επανάσταση | Κοινωνικό Λέιζερ - Καταστροφικό και Δημιουργικό...

Douglas Macgregor: Iran Threatens Devastating Retaliation After Trump's ...

Η ταπεινωτική ήττα των μέσων ενημέρωσης στο δημοψήφισμα του 2015! Γιώργο...

German: I’m moving to Russia, Germany is outdated! This won’t be shown o...

Πέτρος Ι. Αξαόπουλος

 

Πέτρος Ι. Αξαόπουλος

13 ώρ.

 

 · 

Τέτοιες μέρες που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, έρχονται στη σκέψη μας τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων. Είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στο ράσο του παππού μου, που ήταν παπάς στο χωριό. Την εποχή εκείνη, η θέρμανση στα σπίτια ήταν με ξύλα και έπρεπε ο καθένας να έχει εξασφαλίσει τα ξύλα του χειμώνα, διότι το κρύο ήταν ανυπόφορο και μάλιστα με τα κοντά παντελονάκια που φορούσαμε τότε όλα τα παιδιά. Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, καθισμένος μπροστά στο τζάκι, που ήταν και η εστία μαγειρέματος, άκουγα προσεκτικά τον παππού μου να ψάλλει χριστουγεννιάτικους ύμνους με εκείνη την υπέροχη μελωδική φωνή του. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι ήταν άριστος γνώστης της ψαλτικής, γνώριζε τους ήχους που αντιστοιχούν σε κάθε τροπάριο, απολυτίκιο, κ.λ.π, αφού ήταν ψάλτης στην εκκλησία αρκετά χρόνια πριν γίνει παππάς. Πολλές φορές θυμάμαι στην εκκλησία, την ώρα της λειτουργίας να βγαίνει από την ωραία πύλη και να διορθώνει τους ψαλτάδες λέγοντάς τους ότι ο σωστός ήχος που έπρεπε να αποδοθεί στο συγκεκριμένο τροπάριο ήταν π.χ. πλάγιος β’.

Έτσι λοιπόν, καθισμένοι μπροστά στο τζάκι, και με το φως της λάμπας ακούμε να κτυπούν την σιδερένια αυλόπορτα και να φωνάζουν “ Θείε παππά είστε με το θέλημα ; ” . Εγώ τρέχω και ανοίγω, ενώ ακούγεται η φωνή του παππού μου να τα καλεί για να ‘πούν τα κάλαντα. Εκείνα μπροστά στην κεντρική πόρτα του σπιτιού ξεκινούν να τα απαγγέλουν, ενώ η γιαγιά μου έχει ήδη ετοιμάσει τα χρήματα και μου τα δίνει να τους τα μοιράσω. Δεν θα προλάβουν να φύγουν και αμέσως θα φθάσει η επόμενη ομάδα παιδιών. Σε λίγη ώρα θα σταματήσουν να έρχονται και τότε, όπως ορίζουν και τα κάλαντα, ” … ολίγον ύπνο πάρετε κι ύστερα σηκωθείτε… ”, θα πάμε για ύπνο διότι αρκετά νωρίς το πρωί, κατά τις πέντε, θα πάμε στην εκκλησία. Εγώ κρατάω το φανάρι και συνοδεύω τον παππού μου, αλλά είναι τόσο σκοτεινά που αν δεν το κρατάς χαμηλά στο δρόμο δεν βλέπεις τα σκαλοπάτια. Στην πόρτα της εκκλησίας περιμένει η νεωκόρισσα κυρά-Ρήνη. Ο παππάς μπαίνει πρώτος ανάβει κερί και αφού βγάλει και κρατήσει με το αριστερό του χέρι το καλυμμαύκι, με το δεξί κάνει το σταυρό του και σιγοψάλλοντας προσκυνάει τις εικόνες του τέμπλου, ξεκινώντας πρώτα από την Παναγία. Αφού ανάψει κερί από καντήλι και το μεταφέρει στο ιερό, τότε σβήνω το φανάρι. Η ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία είναι πολύ κατανυκτική, ο φωτισμός είναι μόνο από καντήλια και κάποια ελάχιστα κεριά, ενώ ακούγονται σχεδόν ψιθυριστά ύμνοι από τον παπά. Έτσι, δημιουργείται μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα μελωδικών ήχων από τον παππά, χρωμάτων από τον απαλό φωτισμό των εικόνων από τα καντήλια και αρωμάτων από τα κεριά. Σχετικά με τα αρώματα, θέλω να προσθέσω εδώ ότι τα κεριά την εποχή εκείνη, τα έφτιαχναν οι επίτροποι απέναντι στο κελί της εκκλησίας από κηρύθρες τις οποίες έλιωναν με τη βοήθεια της φωτιάς και με ένα απλό αλλά αρκετά χρονοβόρο τρόπο προσπαθούσαν να φτιάξουν ένα - ένα κερί ξεκινώντας από ένα απλό φυτίλι. Έπειτα από αυτό, καταλαβαίνετε ότι τα κεριά …μοσχοβολούσανε πραγματικά.

Όλη αυτή η ατμόσφαιρα μου ενέπνεε βαθιά ευλάβεια και ψυχική ανάταση, προσμένοντας τον ερχομό του θείου βρέφους. Σε λίγο την ησυχία της νύκτας διακόπτει ο ήχος από τις καμπάνες που καλεί τους χωριανούς να προσέλθουν ευλαβικά για να ακούσουν το « Χριστός γεννάται δοξάσατε….».

Στη φωτογραφία που έχω ανεβάσει, πολλοί θα θυμηθούν την παιδική τους ηλικία στα σκαλοπάτια της Αγίας Μαρίνας κατά την λήξη του κατηχητικού σχολείου, μαζί με τον αείμνηστο παπά – Στέλιο. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα !!!!!!

ΥΓ : Πατώντας την φωτογραφία , μπορείτε να την μεγενθύνετε και στη συνέχεια πηγαίνοντας με το ποντίκι σε κάποια πρόσωπα παιδιών, θα δείτε τα ονοματά τους.

Όλες οι αντιδράσεις:

1Costas Tsiantis

Jeffrey Sachs Reveals: Iran Vs Israel, The INEVITABLE War! US's IRREVERS...

Top U.S. & World Headlines — December 26, 2024

Σοφία Ανδριανού - Δοκιμασία στο βαθύ μπλε του μπαλκονιού (Μαρκόνης) - Of...

Μουσική: Αρετή Κοκκίνου Στίχοι: Ηλίας Παπακωνσταντίνου Ερμηνεία: Σοφία Ανδριανού Βιβλίο - CD: Αήττητο αλάτι (Μετρονόμος 2018) Η φαντασία έδερνε τα κύματα, παλλόταν όλη νύχτα για πράγματα σημαντικά κι ασήμαντα έφτιαχνε παραμύθια. Θυμήθηκες το λαδωμένο σου σκουτί, συνυφασμένο με τη μοίρα. Άστραψες με ιδέα φαεινή πως φεύγεις απ' την αρμύρα. Ψέμα αιματηρό κι αλλόκοτο, με θάλασσα μεθάς, πονάς, αγωνιάς για νέο προορισμό σαν στη στεριά πατάς. Τη φλόγα που σε καίει και σε πονάει με σπίρτο πας να σβήσεις, φέρνεις στο νου σου απίθανες μορφές, όλες να ζωγραφίσεις από τις άκρες της γης και των βυθών που ταξιδεύεις πάντα, κι ας βλέπεις τ' άστρο της αυγής και το καράβι των ονείρων σου απ' του σπιτιού σου τη βεράντα. Αποκοιμήθηκες πάνω σε μία κουπαστή μια ανάσα από το κύμα, έλαχε να είναι η τελευταία σου στιγμή από την θάλασσα ένα βήμα.

Αλμπέρ Καμύ, «Η πτώση»

 "ΜΈΘΕΞΗ "συνάντηση ψυχής  / Vasiliki Papadaki  · 3 ημ.

«Η τραγωδία των γηρατειών δεν είναι ότι κάποιος είναι γέρος, αλλά ότι είναι νέος.

Μέσα σε αυτό το γερασμένο σώμα είναι μια καρδιά ακόμα τόσο περίεργη, ακόμα τόσο πεινασμένη, ακόμα γεμάτη λαχτάρα όσο ήταν στη νιότη.

Κάθομαι στο παράθυρο και παρακολουθώ τον κόσμο να περνάει, νιώθοντας σαν ξένος σε μια ξένη χώρα, ανίκανος να σχετιστώ με τον έξω κόσμο, κι όμως μέσα μου, καίει η ίδια φωτιά που κάποτε πίστευε ότι θα μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο.

Και η πραγματική τραγωδία είναι ότι ο κόσμος παραμένει ακόμα, τόσο μακρινός και άπιαστος, ένα μέρος που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω».

Αλμπέρ Καμύ, «Η πτώση».

Το «Τρίτο Κύμα» και οι 3 επαναστάσεις που όρισαν την πορεία του ανθρώπου...

Του κόσμου δρόμοι σκοτεινοί Πέτρος Πανδής Petros Pandis Theodorakis

Από τον κύκλο «Τα λυρικά» Σύνθεση:Μίκης Θεοδωράκης Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης

Του κόσμου δρόμοι σκοτεινοί μπροστά στην πόρτα μας περνάνε της νύχτας παιδιά μες στη φωτιά κινούν και πάνε. Φυλαχτό κρατούν ένα άστρο, δυο φιλιά, και τ βόλι ας έρθει στην καρδιά. Σημαίες στο βάθος προχωρούν, φεύγω, μάνα, έχε γεια έχε γεια. Κι αν στη μάχη πέσω, μην ξεχνάς, γνέθε, μάνα, σαν να πολεμάς.

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ. Σύνθεση του Κώστα Τσιαντή σε ενορχήστρωση και ερμηνεία της Αρετής Κοκκίνου.

ΚΟΙΤΑ ΚΙ ΕΜΕΝΑ Ήρθανε άγριοι καιροί που μας ρημάξαν τη ζωή και χελιδόνι δεν περνά ούτε καράβι στ’ ανοιχτά. Κοίτα και μένα ρε ζωή στην Ψέριμο έρμο δεντρί κοίτα κι εμένα ρε ζωή Πριν να με χάσεις μια αυγή. Όλα μας τά’ δωσε ο Θεός μ’ αλλιώς θελήσανε τα μπος σα γίναμε όλοι θεατές πλήθος απόξενες ψυχές. Κοίτα και μένα ρε ζωή στην Ψέριμο έρμο δεντρί κοίτα κι εμένα ρε ζωή Πριν να με χάσεις μια αυγή.

21/8/2024

Ηλίας Σταμπολιάδης- Η Εκκλησία του Δήμου και η Εκκλησία των Πιστών

Λέξεις κλειδιά: Δεσποτεία, Εκλόγιμη Μοναρχία, Άμεση Δημοκρατία, Κοινωνική Συνοχή, Κοινωνική Θεσμοθέτηση.

Στις Ελληνικές πόλεις η  Εκκλησία του Δήμου ήταν η συνάθροιση  των ελεύθερων πολιτών που συσκέπτοντο,  νομοθετούσαν,  αποφάσιζαν για τα κοινά και έλεγχαν τους εκλεγμένους ή κληρωτούς άρχοντες  στους οποίους είχαν αναθέσει την εφαρμογή των νόμων και την διαχείριση των κοινών. Αυτός ο τρόπος διαχείρισης των θεμάτων της πόλεως  συνιστά την Άμεση Δημοκρατία, το μόνο ανθρωποκεντρικό σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης μίας κοινωνίας όπου όλοι οι πολίτες συναποφασίζουν για ότι αφορά την πόλη τους. Το σύστημα αυτό προϋποθέτει την ισότητα των πολιτών, την ελευθερία, τον σεβασμό προς τον άλλον, την ατομική ευθύνη και την αποδοχή εκ μέρους τους ορισμένων  αρχών οι οποίες συνάδουν με την αρμονία της φύσης και τον ορθό λόγο, που αποτελούν προϋπόθεση για την αποφυγή του χάους. Οι κοινές αρχές ήταν συνέπεια  της κοσμοθεωρίας τους  που εκφράζετο με το δωδεκάθεο θρησκευτικό τους  σύστημα, παρά τις ανθρωπογενείς ιδιότητες των θεών τους και εγγυάτο την πολιτισμική τους συνοχή.

Αυτό το σύστημα δημοκρατικής διακυβέρνησης των πόλεων  προήλθε ως προϊόν εξέλιξης από την δεσποτεία, όπου οι  άνθρωποι, τα κτήματα και τα ζώα ανήκαν στον δεσπότη.  Το πρώτο  στάδιο αυτής της εξέλιξης  αρχικά ήταν οι νόμοι του Σόλωνα με την απαγόρευση του δανεισμού επί σώμασι,  που μετέτρεπε τους ανθρώπους σε δούλους όταν δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους  και την σεισάχθεια που ρύθμισε τα χρέη των φτωχών, διευκόλυνε την αποπληρωμή τους  και   απάλειψε  τις  υποθήκες επί  των γαιών. Το τελικό στάδιο  εξέλιξης ήταν η Δημοκρατική Μεταρρύθμιση έγινε από τον Κλεισθένη της οικογενείας των Αλκμεωνιδών που θεωρείται και ο πατέρας της Δημοκρατίας.

Το αυτεξούσιο των πόλεων είχε ως συνέπεια τις μεταξύ τους διενέξεις και πολέμους που σταμάτησαν με την εγκαθίδρυση της Οικουμενικής Πολιτείας του Αλεξάνδρου που επέτρεπε την ανεξαρτησία των πόλεων και επέβαλε την μεταξύ τους ειρήνη. Αυτή η ανεξαρτησία των Ελληνικών πόλεων  που διοικούντο με το Δημοκρατικό πολίτευμα αλλά συμμετείχαν στην οικουμενική πολιτεία συνεχίστηκε στο Βυζάντιο με κέντρο την Κωνσταντινούπολη. Η οικουμενική πολιτεία  εξέπεσε με  την Τουρκοκρατία και μαζί της όλες οι Ελληνικές πόλεις όπου όμως διατηρήθηκε η  τοπική δημοκρατική αυτοδιοίκηση με τους συνεταιρισμούς. Η οπισθοδρόμηση και η κατάργηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, παρά τον νικηφόρο Εθνικό Αγώνα, έγινε με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και την επιστροφή στην κληρονομική Μοναρχία (Βασιλεία)  που επέβαλαν οι ξένες δυνάμεις και που σήμερα έχει πάρει την μορφή της εκλόγιμης Μοναρχίας όπου ο Μονάρχης ελέγχει την Εκτελεστική, την Νομοθετική και την Δικαστική εξουσία.  Σήμερα το κράτος έχει καταλήξει σε προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων ενώ η προπαγάνδα έχει  κατορθώσει να δημιουργήσει στους πολίτες την ψευδαίσθηση  ότι έχουμε Δημοκρατία επειδή έχουν ατομικά δικαιώματα  χωρίς όμως να έχουν πολιτικά δικαιώματα  όπως το να αποφασίζουν για τα εθνικά και δημοσιονομικά θέματα παρά μόνο  να εκλέγουν τον Μονάρχη χωρίς να μπορούν να τον ελέγξουν ή να τον ανακαλέσουν.

Το δικαίωμα των πολιτών να εκφράζονται σαν σώμα δεν είναι θεσμοθετημένο. Η συνοχή της κοινωνίας σε σώμα απαιτεί ιδεολογική συνοχή και το σύστημα κάνει ότι μπορεί να αποτρέψει την κοινωνική συνοχή με την δημιουργία των κομμάτων δημιουργώντας ιδεολογικές διαφορές που διαχωρίζουν τους πολίτες.  Παρά τις ιδεολογικές διαφορές που της έχουν επιβληθεί η Ελληνική κοινωνία έχει πολιτισμική συνοχή και αυτό φάνηκε σε πολλές περιπτώσεις που όμως δεν αξιοποιήθηκαν, είτε, διότι  η κοινωνία δεν είναι θεσμοθετημένη ως πολιτικός παράγων, όπως η διαμαρτυρία κατά της συνθήκης των Πρεσπών, είτε, διότι παραβιάστηκε το ήδη υπάρχον Σύνταγμα, όπως στο Δημοψήφισμα για το ΟΧΙ, είτε, σπαταλήθηκε για θέμα που δεν άπτετο άμεσα στο πολιτικό σύστημα όπως στην διαμαρτυρία για τις ταυτότητες που υποκίνησε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Η Ορθοδοξία αποτελεί βασικό στοιχείο της πολιτισμικής συνοχής της σημερινής ελληνικής κοινωνίας και οι τοπικές Εκκλησίες των πιστών θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον πυρήνα κοινωνικής συνοχής με την δημιουργία συνθηκών γνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ ανθρώπων με κοινές αξίες και θρησκευτική κοσμοαντίληψη με στόχο την επίτευξη του Θείου θελήματος επί της γης όπως και στον ουρανό, με βάση στην ελευθερία, την ισότητα, την δικαιοσύνη αλλά και την  προσωπική ευθύνη.  Δυστυχώς στις συνάξεις των Εκκλησιών οι πιστοί παραμένουν θεατές της Θείας Λειτουργίας και ακροατές των θείων εντολών ενώ η μόνη κοινωνική συμμετοχή είναι αυτή της μυστικής Θείας Ευχαριστίας που όμως αυτή η συμμετοχή δεν μεταφράζεται σε έμπρακτη κοινωνία πεφωτισμένων ανθρώπων με όραμα την Βασιλεία των Ουρανών που θα μπορούσαν με την εφαρμογή ενός ανθρωποκεντρικού πολιτικού συστήματος  να λύσουν τα προβλήματα της δεινοπαθούσης ανθρωπότητας. Η μόνη αιτία που φαίνεται να εμποδίζει την σημερινή στρατευμένη Εκκλησία να συνδράμει στην έμπρακτη εφαρμογή του θελήματος του Θεού επί της γης είναι η σύμπλευση της με την εξουσία, ενώ από την μεριά της η εξουσία φροντίζει να αλλοιώσει την υπάρχουσα πολιτισμική συνοχή με την εισαγωγή ξένων πολιτισμικών στοιχείων  και την εισαγωγή αλλόθρησκων μη κοινωνικά αφομοιώσιμων μεταναστών, ενέργειες που οδηγούν πίσω στην δεσποτεία.

 

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Τάσος Λειβαδίτης, Παραμονή Χριστουγέννων

Παραμονή Χριστουγέννων

Παγωνιά

στον ουρανό ένα χρώμα βρώμικης φανέλλας

στεκόμαστε στη γραμμή

όρθιοι

κάποιος χνωτίζει τα νύχια του

κάποιος δαγκώνει τα δάχτυλά του

ένα παιδί με σπυριά δίπλα σου

δε μιλάει

κρυώνει

ένα χαρτάκι κολλημένο στο συρματόπλεγμα

κ' εκείνο κρυώνει

καθώς μας πλευρίζουν τα καμιόνια

μια μυρουδιά μπενζίνας

οι πόρτες που ξανακλείνουνε

ο λοχαγός έχει δυο μάτια από κατράμι

η φωνή του μες απ' τις μύτες του σηκωμένου γιακά

ένας - ένας

ακούει τ' όνομά του

και βγαίνει

αντίο, αντίο

το χώμα τρίζει κάτω απ' τις αρβύλες

κάποιος σηκώνει το χέρι του

τίποτ' άλλο

το παιδί με τα σπυριά προχωράει

στη θέση του μένουν δυο χνάρια από αρβύλες

που σε λίγο θα σβήσει η βροχή

ένα χέρι γλυστράει το ρολόι του στην παλάμη σου

δε θα μου χρειαστεί, λέει -- αντίο

το χαρτάκι κολλημένο στο συρματόπλεγμα

κρυώνει ακόμα.

Ξεκινάνε τα φορτηγά.

Είκοσι άνθρωποι κουβαριασμένοι μες σ' ένα αντίσκηνο

δε μπορείς να σαλέψεις ούτε τη γλώσσα σου

μα είναι πολλά τα χέρια να μοιράσεις την πίκρα σου

πολλές οι ανάσες να ξεχνάς τη βροχή.

Έχει αρκετή θέση

για να πεθάνεις.

Θα κουβαλήσουμε κι απόψε το σακκί της νύχτας

θα κολλήσουμε τ' αποτσίγαρο στη μύτη της αρβύλας μας

θ' ακουμπήσουμε την καρδιά μας σε μια διπλανή καρδιά

όπως το βράδυ ακουμπάνε οι κουβέρτες και τα όνειρά μας.

Ελάτε λοιπόν

όλοι μαζί

να φυσήξουμε αυτό το μικρό καρβουνάκι στη χόβολη της ελπίδας

τώρα που η λάμπα μας έσβησε

που νυστάζει η σκοπιά

και το στρατόπεδο φόρεσε την κουρελιασμένη χλαίνη

της ομίχλης.

Μας ήρθε μ' ένα χαμόγελο και μια τραμβαγέρικη πατατούκα.

Του κάναμε τόπο

άπλωσε μια λινάτσα, την έστρωσε καλά καλά

και μας κοίταξε.

Φυσούσε ένας αγέρας δυνατός απ' το Νοτιά

και το μούτρο του ήταν βλογιοκομένο σαν ψιχαλισμένος δρόμος.

Ύστερα βράδιασε και βγάζοντας τα χέρια από τις τσέπες

μας έδωσε κάτι φτηνές μέντες

πασαλειμένες χνούδια και καπνό.

Τον πήραν νύχτα ξαφνικά και τον σκοτώσαν στο προαύλιο

η πατατούκα του πεταμένη πάνω στο χώμα

μα δάγκωνε σφιχτά στα δόντια το χαμόγελό του

μη του το πάρουν.

Μη με λες λοιπόν σύντροφο

έχω ένα σταχτί ουρανό μέσα μου

κρύβω στην τσέπη μου ένα όνειρο κουρελιασμένο

σφίγγω στα χέρια τ' άγνωστο όνομά μου

σαν το παιδάκι που αγκαλιάζει ένα ξύλινο πόδι

ακουμπισμένο σε μια γωνιά.

Μη με λες λοιπόν σύντροφο.

Την ώρα που οι συντρόφοι μας πεθαίνουνε τραγουδώντας

την ώρα που εσύ ακονίζεις στο μίσος τη σκληρή σου παλάμη

εγώ σε προδίνω

καθώς μέσα στη νύχτα κρυώνω και φοβάμαι τη λησμονιά.

Το ξέρω, ένας σύντροφος πρέπει να ζήσει μιαν άλλη ζωή

και να πεθάνει απλά

όπως κανείς τραβάει την κουβέρτα ως τα μάτια του

κι αποκοιμιέται.

Μα όταν εγώ κι αυτούς εδώ τους στίχους τους γράφω

μήπως μιλήσουν για μένα - όχι, μη με λες σύντροφο.

Είμαι ένα τσαλακωμένο χαρτί που κόλλησε στην αρβύλα σου

καθώς

προχωράς.

Η ασετυλίνη που σφυρίζει στη γωνιά

ένα σπασμένο παράθυρο φιμωμένο με σκοτάδι.

Η σκεπή του μαγειρείου μπάζει νερά.

Βουίζει μες στις χαραμάδες ο άνεμος.

-- Θωμά, πάρε τσιγάρο

και μη σκαλίζεις τα δόντια σου, Θωμά.

Μάταια ψάχνεις για ένα τριματάκι

απ' το παλιό παιδικό χριστόψωμο.

Βουίζουνε τα φλόγιστρα του πετρελαίου. Ο Θωμάς

σφίγγει στα γόνατά του μια πατάτα

και καθαρίζει ήσυχα ήσυχα. Τ' άλλο του χέρι είναι κομένο.

Κοιτάμε με την άκρη του ματιού το σκοπό που μπαίνει

μ' ένα φύσημα παγωμένου αέρα. Το σαγώνι του

θα τρέμει πίσω απ' το χακί κασκόλ.

Σηκώνεις το γιακά της χλαίνης σου. Χιονίζει.

Μια πλάκα φωνογράφου στο Διοικητήριο. Πιο μακριά

η σιωπή. Καλή νύχτα, καλά Χριστούγεννα.

Συλλογιέσαι τ' άστρα πίσω απ' την καταχνιά

σκέφτεσαι πως αύριο μπορεί να σε σκοτώσουν.

Μα απόψε αυτή η φωνή είναι μια τσέπη μάλλινη

χώσε τα χέρια σου.

-- Καληνύχτα, Θωμά, καλά Χριστούγεννα.

Κ' η καρδιά σου φωτίζεται σαν χριστουγεννιάτικο τζάμι.

Μακρόνησος 1950

Από τη συλλογή Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο (1956)

- Τάσος Λειβαδίτης

Όλες οι αντιδράσεις:

222222

8

37

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Αποστολή

Κοινοποίηση

Ελενη Μπελιμπασακη