Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2024

ΕΥΡΥΔΙΚΗ "ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ"


Στίχοι-Μουσική: Σταμάτης Μορφονιός
Ενορχήστρωση-Παραγωγή: Bob Katsionis
Εμένα η μάνα μου είναι νησί Εμένα η μάνα μου είναι μισή Με μια γραμμή τη χώρισαν στα δυο Μια χαρακιά βαθιά στο λαιμό Εμένα η μάνα μου έχει αντέξει πολλά Ψάχνει ακόμα τα χαμένα της παιδιά Φωτογραφίες στα χέρια κρατάει Όμως δεν κλαίει, μονάχα τραγουδάει Μα εγώ, παιδί της, κλαίω που πονώ Μα εγώ, παιδί της, πεθαίνω Στο σώμα της πάνω αυτό το ιερό Να βλέπω ένα λάβαρο ξένο Το μόνο φεγγάρι που μίσησα Είναι εκεί στον ιστό κρεμασμένο Απ’ το αίμα σου μάνα είναι κόκκινο Στο σώμα σου λάβαρο ξένο Το μόνο φεγγάρι που μίσησα Είναι εκεί στο βουνό ξαπλωμένο Απ’ το αίμα σου μάνα είναι κόκκινο Στο χώμα σου λάβαρο ξένο Εμένα η μάνα μου έχει ακούσει πολλά Πως είναι φίλη μα «κείται μακράν» Και της μιλάω, την παρηγορώ Της λέω ΜΑΝΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ Δεν ξεχνώ τα αλεξίπτωτα που πέφταν βροχή Δεν ξεχνώ όσα χάθηκαν σε μία στιγμή Δεν ξεχνώ την Αμμόχωστο Δεν ξεχνώ την Κερύνεια Κι όλα εκείνα που ως τότε έμοιαζαν να ‘ναι γαλήνια Δεν ξεχνώ τα αδέρφια μου που μείναν εκεί Δεν ξεχνώ τις γυναίκες να κοιτούν τη γραμμή Δεν είναι πράσινη εκεί όπως είπαν η γη Είναι νωπή απ’ το αίμα Είναι ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ Το μόνο φεγγάρι που μίσησα Είναι εκεί στο βουνό ξαπλωμένο Απ’ το αίμα σου μάνα είναι κόκκινο Στο χώμα σου λάβαρο ξένο

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2024

Meraki Trio ft. Eisvoleas - Lathi metraw | Λάθη Μετράω

Μ. Μελετόπουλος: Η διαγραφή Σαμαρά σηματοδοτεί, αρχή σημαντικών εξελίξεω...

Λίνος Κόκοτος - Άκος Δασκαλόπουλος - Ο κήπος - 1971 - Όλος ο δίσκος

Μάνος Χατζιδάκις - Χορός με την σκιά μου - Gioconda's Smile

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024

Στο Κουρσκ δεύτερο Ουκρανικό χτύπημα με Αμερικανικούς πυραύλους ATACMS |...

Ηλίας Σταμπολιάδης : Περί εξέλιξης της Ελληνικής γλώσσας

Περί εξέλιξης της Ελληνικής γλώσσας

Λέξεις κλειδιά: Γλώσσα, Εξέλιξη, Πρόοδος, Αλήθεια, Ψέμα, Εντροπία , Αταξία


Με αφορμή την αντικατάσταση τού μακρέως γράμματος Ώμέγα με το βραχύ Όμικρον, που προτείνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), παρακολουθούμε έναν διάλογο περί εξέλιξης της Ελληνικής γλώσσας. Με την λέξη εξέλιξη θεωρούμε την μετάβαση από μία παλαιότερη κατάσταση σε μίαν άλλη νεώτερη που η σημερινή επικρατούσα αδιακρισία ως επί το πλείστον την θεωρεί ως πρόοδο.

Με αφορμή την τεχνολογική πρόοδο, συνήθως εννοούμε σαν πρόοδο κάτι που διευκολύνει την καθημερινότητα μας και αντιστοίχως έχουμε μεταφέρει την έννοια και σε κοινωνικά θέματα όπως, η εξέλιξη της γλώσσας σε μία απλούστερη μορφή προσιτή σε λιγότερο διαβασμένους. Αυτή η απλούστευση στερεί την διάκριση μικροδιαφορών στα νοήματα αλλά διευκολύνει την καθημερινότητα και έγινε αποδεκτή, κατ’ αρχήν από «προοδευτικούς» για δήθεν διευκόλυνση του λαού αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχει μετατραπεί σε ισχυρό προπαγανδιστικό εργαλείο της εξουσίας για να εξαπατά τον λαό.

Ας δούμε όμως στην φύση πότε η μετάβαση από μιαν κατάσταση σε μίαν άλλη συνιστά πρόοδο καθώς κάθε παρέκκλιση από την φύση οδηγεί σε αποτυχία. Σύμφωνα με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα όταν σε ένα σύστημα γίνονται αυθαίρετες παρεμβάσεις αυξάνεται η εντός του αταξία , που στην φυσική αυτή η αταξία ονομάζεται εντροπία, με αποτέλεσμα το σύστημα να οδηγείται στην παρακμή και τον θάνατο. Για να σταματήσει αυτή η παρακμή χρειάζεται να καταβληθεί έργο έξωθεν για να επαναφέρει την τάξη του συστήματος, να μειώσει δηλαδή την εντροπία του. Με αυτήν την προσέγγιση είναι ευκολότερο στον κάθε άνθρωπο να καταλάβει το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα ακόμη και εάν δεν είναι εξοικειωμένος με την επιστημονική ορολογία.

Μετά από αυτό, σε διαφοροποίηση με το τι εννοούμε ως τεχνολογική πρόοδο, θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν κοινωνική πρόοδο την ενέργεια που μειώνει την αταξία σε μίαν κοινωνία όπως, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η κατανομή του πλούτου, η αξιοκρατική διάκριση κλπ, προϋπόθεση των οποίων είναι η διάκριση της Αλήθειας από το Ψέμα. Είναι προφανές λοιπόν ότι κάθε αλλοίωση της γλώσσας που οδηγεί στην απόκρυψη των διαφορών στα νοήματα των λέξεων οδηγεί στην παρακμή. Για να αποφευχθεί η παρακμή θα πρέπει να καταβληθεί έργο που στην κοινωνική εξέλιξη ονομάζεται αγώνας για ανάκτηση της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και όλων όσων αναφέρθηκαν ανωτέρω..

Αυτό μπορούμε να το κρίνουμε και από το αποτέλεσμα συγκρίνοντας την γλώσσα του Αρχαίου Ελληνισμού, που γέννησε το Ανθρωποκεντρικό Δημοκρατικό πολίτευμα και αποτελεί πρότυπο για κάθε λαό, με την γλώσσα του Σύγχρονου Ελληνισμού που δυστυχώς παρά τη νικηφόρα επανάσταση του 1821, έχει υποδουλωθεί στην Δύση, μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Οι μεγάλες δυνάμεις τον εξανάγκασαν στην οπισθοδρόμηση από το Ανθρωποκεντρικό Σύστημα των Κοινοτήτων, που επέζησε και στην Τουρκοκρατία, στην Κληρονομική Μοναρχία που αν και την βελτίωσε σε Εκλόγιμη Μοναρχία εντούτοις δεν μπόρεσε να επανέλθει στην Ανθρωποκεντρική Άμεση Δημοκρατία και να βελτιώσει την οικονομική, την πολιτική και την στρατιωτική του εξάρτηση ενώ, η ΝΤΠ και η WOKE ατζέντα τον οδηγούν πίσω στον Δεσποτισμό.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων, Μεταλλουργός

τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης


Adagio Albinoni (Strings and Organ)

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024

Χρυσούλα Μπουκουβάλα: Τι είναι και τί επιδιώκει ο μετανθρωπισμός.

 Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

''Οι μετανθρωπιστές, που αυτοπροσδιορίζονται και ως ανθρωποθεοί (Homo Dei), ισχυρίζονται ότι το είδος μας, ο Homo Sapiens, έφτασε στα όριά του και δεν έχει νόημα να περιμένουν να εξελιχθεί περαιτέρω μέσω φυσικής επιλογής. Εκείνοι, λέγουν, έχουν το «ελέω Θεού» δικαίωμα, αλλά και τον τρόπο, να τον εξελίξουν και θα τον εξελίξουν, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Εκτός όμως από τρόπο, διαθέτουν και πολιτικό κόμμα που σκοπεύει να αντικαταστήσει τους πολιτικούς όλων των χωρών με «αναβαθμισμένους» μάνατζερ των μεγαλύτερων τεχνολογικών κολοσσών, με δείκτη νοημοσύνης πάνω από 500. Απειλούν δε ανοιχτά ότι μέσω αλγορίθμων, ψηφιακής και ρομποτικής πυγμής θα κυβερνούν χωρίς εκλογές όλους τους υπόλοιπους «μη αναβαθμισμένους», αφού προηγουμένως επιτύχουν σημαντικό αποπληθυσμό μέσω «ελεήμονος» ευγονικής.
Οι μετανθρωπιστές δεν θα μπορούσαν βέβαια να μην έχουν δική τους θρησκεία, εκκλησία και ιερείς. Μάλιστα δε στις προσευχές τους δοξάζουν τις μαθηματικές συναρτήσεις και την αιώνια νεότητα.
Ποιοι είναι τελικά οι μετανθρωπιστές και με ποιο δικαίωμα αποφασίζουν για την αφαίρεση της ανθρωπινότητάς μας ερήμην μας; Ποια είναι η σκοτεινή τους κοσμοθεώρηση, πόσο παλιά είναι η εμμονή της θέωσης και από πού πηγάζει; Πώς ο μετανθρωπισμός συνδέεται με τον ναζισμό και την προέλευση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πού θα οδηγηθεί η ανθρωπότητα υπό την σιδερένια φτέρνα του πληροφοριακού ολοκληρωτισμού;
Μία επιλογή από τις πιο σημαντικές αναρτήσεις της «Απεροπίας» (www.aperopia.fr), του πρώτου ελληνικού ιστολογίου για τον υπερανθρωπισμό και τον μετανθρωπισμό''. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Sample.pdf

Τι είναι και τι επιδιώκει ο μετανθρωπισμός
politeianet.gr
Τι είναι και τι επιδιώκει ο μετανθρωπισμός
Οι μετανθρωπιστές, που αυτοπροσδιορίζονται και ως ανθρωποθεοί (Homo Dei), ισχυρίζονται ότι το είδος μας, ο Homo Sapiens, έφτασε στα όριά του και δεν έχει νόημα να περιμένουν ν....

Day 3 PHAICON24 OLYMPIA ROOM A (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ). Σ. Αντωναράκης (6.42.00+) Ιωάννης Αντωνίου (7.02.00+)


Fr  Hieromonk Kanneth Alonso (7.22.00+)

Σ. Αντωναράκης, Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Γενεύης: Η σημασία της ΤΝ στη μελέτη και χρήση του γονιδιώματος του ανθρώπου (6.42.00+)
Ιωάννης Αντωνίου, Καθηγητής ΑΠΘ: Μπορεί η ΤΝ να υποκαταστήσει το Νου; (7.02.00+)

ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΕΥΦΥΪΑ: Παγκόσμιο Συνέδριο PHAICON2024 Συνεδρία Β6


Πρόεδρος: Fr Catalin Dobri (Δρ Θεολογίας Πανεπιστημίου Βουκουρεστιου)
ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Μαρία Γιαννακάκη (Εμπειρογνώμονας ΕΕ, Συμβουλίου Ευρώπης, ΟΑΣΑ): «Το δικαίωμα του Θρησκεύεσθαι ως θεμελιώδες Ανθρώπινο Δικαίωμα και οι κίνδυνοι
που προκύπτουν από τη χρήση της ΤΝ»
Κώστας Τσιαντής (Ομ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) «Φιλοσοφική Παιδεία και Δημοκρατίας ως αναγκαίοι όροι για τον έλεγχο της ΤΝ»
Fr Sorin-Grigore Vulcanescu (Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Κραϊόβα): «Τεχνητη Νοημοσύνη: (μη) περιορισμένη στη μίμηση».

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

 

ΕΔΩ: ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ 

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024

Οδεύοντας προς την τελική αναμέτρηση στον πλανήτη; Νίκος Σίμος

Day 4 PHAICON24 OLYMPIA ROOM A (FLOOR LANGUAGE). ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ -ΣΥΖΗΤΗΣΗ (6.47.00+)

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΒΑΣΕΙ ΑΡΙΘΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ

 

Δημόσια

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο
Τα 8 από τα 10 κορυφαία πανεπιστήμια στον κόσμο, με τον υψηλότερο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων προέρχονται από την Κίνα, σύμφωνα με το CWTS Leiden Ranking …
Δείτε περισσότερα
Όλες οι αντιδράσεις:
Costas Tsiantis

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024

Το ναυάγιο Πέτρος Πανδής. Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης. Ποίηση: Μανόλης Αναγνωστάκης

😊
Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης Ποίηση: Μανόλης Αναγνωστάκης Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά που πήγαν οι άλλες βάρκες ποιοι γλίτωσαν εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα ένα νησί ερημικό εκεί θα στήσουμε τα σπίτια μας γύρω γύρω στη μεγάλη πλατεία και στη μέση μια εκκλησιά θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία του καπετάνιου μας που χάθηκε ψηλά ψηλά λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου πιο χαμηλά του τρίτου θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά κι ύστερα θα καλαφατήσουμε ένα μεγάλο καράβι καινούργιο ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα θά `χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε σε μας Τραγούδι: Πέτρος Πανδής Πιάνο: Τάσος Καρακατσάνης

DAY 3 PHAICON24 OLYMPIA ROOM B (Με Υπότιτλους)

 

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

 

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΕΔΩ: https://www.jfklibrary.org/.../american-university-19630610

“IN THE EYE OF THE STORM: the political odyssey of Yanis Varoufakis”. 2 επεισόδια της βρετανικής σειράς ντοκιμαντέρ του Raoul Martinez


 

Τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου και ώρα 8:30 μ.μ. στον
 κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ (Κοδριγκτώνος 21) θα 
προβληθούν, στο πλαίσιο του 37ου Φεστιβάλ 
«Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου», 2 επεισόδια
 της βρετανικής σειράς ντοκιμαντέρ του Raoul Martinez
odyssey of Yanis Varoufakis”, μια συναρπαστική
 αφήγηση από τον Γιάνη Βαρουφάκη για την ελληνική 
κρίση, όπου οι κύριες πτυχές της, η χρεοκοπία, η 
λιτότητα, ο φασισμός, ο καπιταλισμός και η 
σοσιαλδημοκρατία συνδυάζονται, εξετάζοντας 
το τι ελπίδα μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον. 
Στην προβολή θα είναι παρών ο Γραμματέας του 
ΜέΡΑ25
Γιάνης Βαρουφάκης. 

Εισιτήριο 6 ευρώ.


Σωτήρης Γουνελάς: «Το τέλος του ανθρώπου ή η παραμόρφωσή του;»

 ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ- Κείμενο σε εφημερίδα (2003): ‘’Μια κουλτούρα κοινωνικής επιθετικότητας και αγριότητας που επιβάλλει τον εγωκεντρικό ατομικισμό ως ύψιστη πολιτιστική αξία, αυτή που λειτουργεί στα πλαίσια της εθνικής της ηπειρωτικής και της διεθνικής μας καθημερινότητας ως επιθετικό ιδεώδες για να μετασχηματίζεται κάθε τόσο σε πολεμικό γεγονός για την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων αφενός, και την επιβολή υπερεξουσιαστικότητας αφετέρου. Ακριβώς αυτό συμβαίνει τώρα με την αμερικανική υπερδύναμη η οποία το 1945 επέβαλε την έναρξη της ατομικής εποχής και της ενδεχόμενης ανά πάσα στιγμή πυρηνικής καταστροφής- μερικής ή γενικής. Ακολούθησαν χρόνια πυρηνικού ανταγωνισμού-Ψυχρού Πολέμου των δύο τότε κόσμων με επικίνδυνες κορυφώσεις που οδήγησαν στο χείλος της πυρηνικής καταστροφής αλλά και με συνεχείς πολεμικές τοπικές συγκρούσεις που αύξησαν τη φρίκη στον κόσμο μας, αφού η πολεμικότητα είχε αναχθεί σε ιδεώδες ενός πολιτισμού πολέμων για την επιβολή και από τις δύο πλευρές γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών συμφερόντων [Γουνελάς: ας φανταστούμε που βρίσκεται σήμερα αυτή η διάσταση] , ώσπου ο ανατολικός κόσμος κατέρρευσε για να διαμορφωθεί από το 1989-90 ο τρομερός μονοπολικός κόσμος της «διαβολικής-αγγελικής-αμερικανικής πλανηταρχικής υπερδύναμης», η οποία θεώρησε από κει και πέρα ότι είναι εξουσιοδοτημένη ηθικά να σώσει «χώρες, λαούς, ανθρωπότητα». Σωτήρης Γουνελάς: «Το τέλος του ανθρώπου ή η παραμόρφωσή του;» | Πεμπτουσία (4.28+)

Όλες οι αντιδράσεις:
Costas Tsiantis
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Αποστολή
Κοινοποίηση

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)