«Κώστας Κουλουφάκος, Το ανέκδοτο και αθησαύριστο έργο του» [στο:] https://www.oanagnostis.gr/afieroma-1-kostas-koyloyfakos-to-anekdoto-kai-athisayristo-ergo-toy-toy-giorgoy-andreiomenoy/ (ανάρτηση: 13.04.2023)." by George Andreiomenos.
Το πρώτο μπλοκ με το ημερολόγιο του Κώστα Κουλουφάκου που αναφέρεται στη δραπέτευσή του από τις φυλακές του Σπολέτο και την περιπλάνησή του στα Απέννινα Όρη.
13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1943
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κάθε άνθρωπος στη ζωή του τυχαίνει να περάση ωρισμένες περιπέτειες, που αν κανείς θα ήθελε να του τις προείπει ασφαλώς θα τον περνούσε για τρελλόν. Έτσι και εγώ αν κανείς ερχόταν το 1939 να μου είπη έστω και το έν τρίτον από αυτά που επρόκειτο να μου συμβούν δεν θα τον επίστευα με κανέναν τρόπον. Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια και θα είναι καλύτερα να αρχίσω την διήγησίν μου. Το τεράστιον κύμα του σημερινού καταστρεπτικού πολέμου αφού εσάρωσε την Πολωνία[,] την Γαλλίαν[,] το Βέλγιον και άλλες χώρες εξέλεξεν την Ελλάδα μας[,] την ωραία μας Ελλάδα για να την μεταβάλη σε τόπον σφαγείου. Το πώς η Ελλάς αντέδρασε το ξέρει όλος ο κόσμος και δεν χρειάζεται να γράψω τίποτε εδώ. Το κύμα όμως σαρώνοντας την ωραία πατρίδα μας παρέσυρε μαζί του ωρισμένα άτομα τα οποία με τις μικρές δυνάμεις τους και αψηφώντας || τις απειλές του αιμοβόρου κατακτητού ηθέλησαν έστω και μετά την κατάληψιν της πατρίδος μας να αντιδράσουν. Πολλοί από αυτούς απέθαναν στον αγώνα του[ς] και άλλοι[,] οι περισσότεροι[,] εσύρθηκαν αλυσσοδεμένοι στις πατρίδες των κατακτητών για να εκτίσουνεκεί τις ποινές που τους επεβλήθησαν από τα στρατοδικεία (παρ’ ολίγον να ειπώ θέατρα διότι τέτοια πραγματικώς ήσαν) μόνον και μόνον διότι υπήκουσαν εις την φωνήν του καθήκοντος που τους επέβαλλεν να αντιδράσουν και να δυσχαιράνουν καθ’ οιονδήποτε τρόπον τα σχέδια του κατακτητού. Ένας από αυτούς τους τελευταίους είμαι και εγώ. Τα τέλη Απριλίου εχάθη η μάχη της Ελλάδος και το βάρβαρο πόδι του κατακτητού πατούσε τα άγια χώματα τα λουσμένα με τα αίματα τόσων γεναιών. Η μάχη των κανονιών είχε τελειώση. Αλλά τώρα, άρχιζε για μένα –για μας θέλω να πω τους Έλληνας– μια άλλη μάχη[,] η μάχη του αόπλου εναντίον του ωπλισμένου[,] η μάχη που το καθήκον μάς υπαγόρευε. Χωρίς να θέλω καθόλου να || περιαυτολογήσω[,] σημειώνω ότι από τους πρώτους παρουσιάσθηκα στην παράταξιν της μάχης με μόνα εφόδια τον νεανικόν μου ενθουσιασμόν[,] την ακλόνητη αγάπη προς την πατρίδα μου και την ακράδαντον πίστιν εις την Νίκην των συμμάχω[ν] μας. Ίσως η τύχη θέλησεν όπως από τους πρώτους παρουσιάσθηκα στην γραμμήν του καθήκοντος, έτσι και από τους πρώτους να πέσω θύμα του, και ο Θεός ηξεύρει όπως και αρκετοί άνθρωποι εκείνο που έπραξα στο λίγο διάστημα που έμεινα ελεύθερος, δηλ. μέχρις της 14[ης] Ιουλίου 1943. Το ουσιώδες είναι ότι επλήρωσα την αγάπη μου για την πατρίδα με 2 ετών και 3 μηνών βάσανα και κακουχίες. Το Ιταλικόν Στρατοδικείον-Θέατρον με κατεδίκασεν εις 30ετή φυλάκισιν και έξ μήνες κατόπιν της καταδίκης μου με μετέφεραν στην Ιταλίαν[,] στις αποκρουστικές φυλακές του Μουσολινικού καθεστώτος διά να εκτίσω την ποινή μου. Σκοπός του παρόντος ημερολογίου δεν είναι να εξιστορήσω τα δεινά της δεκαμήνου παραμονής μου εις τις Ιταλικές φυλακές. Στο διάστημα αυτό έβλεπα την ημέρα της απελευθερώσεως να γίνεται όλο και πλησιεστέρα || και οι Νικηφόρες δυνάμεις των μεγάλων συμμάχων μας αφού απελευθέρωσαν την Αφρικήν έθεσαν πόδα εις την Σικελίαν. Ο πρώτος σταθμός[,] το πρώτο βήμα προς την Ολοκληρωτικήν νίκην των συμμάχων εναντίον της Ιταλίας υπήρξεν την 26ην Ιουλίου η πτώσις του φασισμού. 44 ημέρες αργότερα Νικημένη και κατεστραμμένη η Ιταλία ζητούσε την άνευ όρων συνθηκολόγησιν που αμέσως εγένετο δεκτή παρά των συμμάχων μας. Από αυτής της ημέρας άρχεται το θέμα και η περιπέτεια που θέλω να εξιστορήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου