Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023

ΓΑΖΑ: Η ΑΙ σχολιάζει (18 ΟΚΤ 2023)

 

Η ΑΙ (η τεχνητή νοημοσύνη) σχολιάζει:

Η εκτίμηση του αντίκτυπου και της δυναμικής μιας σύγκρουσης, όπως η σύγκρουση Ισραήλ-Γάζας, περιλαμβάνει μια σύνθετη ανάλυση που περιλαμβάνει διάφορους παράγοντες. Ακολουθούν ορισμένες βασικές πτυχές που πρέπει να λάβετε υπόψη:

  1. Ανθρωπιστικός αντίκτυπος: Η αξιολόγηση του ανθρωπιστικού αντίκτυπου της σύγκρουσης περιλαμβάνει την εξέταση των θυμάτων, των εκτοπισμών και της καταστροφής των υποδομών. Αυτό περιλαμβάνει την εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων, τόσο των πολιτών όσο και των μαχητών, την κλίμακα των τραυματισμών και τον αντίκτυπο στα παιδιά, τις γυναίκες και τους ευάλωτους πληθυσμούς. Επιπλέον, η εκτίμηση του αριθμού των εκτοπισθέντων και των συνθηκών στις οποίες ζουν είναι ζωτικής σημασίας.

  2. Πολιτικό και διπλωματικό πλαίσιο: Η κατανόηση του πολιτικού πλαισίου της σύγκρουσης είναι απαραίτητη. Αυτό περιλαμβάνει την ανάλυση των βαθύτερων αιτιών της σύγκρουσης, των στόχων των εμπλεκόμενων μερών και της ευρύτερης περιφερειακής και διεθνούς δυναμικής που επηρεάζουν τη σύγκρουση. Είναι σημαντικό να λάβετε υπόψη το ιστορικό πλαίσιο και τις συνεχιζόμενες πολιτικές διαπραγματεύσεις ή τις ειρηνευτικές προσπάθειες.

  3. Στρατιωτικά και στρατηγικά ζητήματα: Η ανάλυση των στρατιωτικών πτυχών της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών και των τακτικών που χρησιμοποιούν τα μέρη, μπορεί να δώσει πληροφορίες για τη φύση της μάχης, την ισορροπία δυνάμεων και την πιθανότητα κλιμάκωσης ή αποκλιμάκωσης.

  4. Διεθνές Δίκαιο και Ανθρώπινα Δικαιώματα: Η αξιολόγηση του αντίκτυπου της σύγκρουσης όσον αφορά το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό περιλαμβάνει την αξιολόγηση του κατά πόσον το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο (οι νόμοι των ένοπλων συγκρούσεων) και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων τηρούνται και εάν συμβαίνουν εγκλήματα πολέμου ή παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

  5. Η κοινή γνώμη και η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης: Η ανάλυση του τρόπου με τον οποίο απεικονίζεται η σύγκρουση στα μέσα ενημέρωσης και ο αντίκτυπος στην κοινή γνώμη, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο, είναι απαραίτητη. Οι αφηγήσεις και οι αντιλήψεις των μέσων ενημέρωσης μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της σύγκρουσης και τις διεθνείς αντιδράσεις.

  6. Περιφερειακές και παγκόσμιες επιπτώσεις: Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι επιπτώσεις της σύγκρουσης στην περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια, σταθερότητα και διπλωματικές σχέσεις. Αυτό περιλαμβάνει την αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο η σύγκρουση μπορεί να επηρεάσει τις γειτονικές χώρες, τις διεθνείς συμμαχίες και την παγκόσμια γεωπολιτική.

  7. Κοινωνικοοικονομικός και περιβαλλοντικός αντίκτυπος: Η αξιολόγηση των κοινωνικοοικονομικών συνεπειών της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένων των ζημιών στην οικονομία, της πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες και των μέσων διαβίωσης, είναι σημαντική. Επιπλέον, η αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως οι ζημιές στις υποδομές, τις πηγές νερού και τη γεωργία, είναι απαραίτητη.

  8. Οικοδόμηση ειρήνης και επίλυση συγκρούσεων: Η διερεύνηση ευκαιριών για οικοδόμηση ειρήνης, επίλυση συγκρούσεων και συμφιλίωση είναι μια βασική πτυχή της εκτίμησης των επιπτώσεων του πολέμου. Αυτό περιλαμβάνει την αξιολόγηση των προοπτικών για εκεχειρίες, διαπραγματεύσεις και μακροπρόθεσμες ειρηνευτικές προσπάθειες.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η εκτίμηση του αντίκτυπου μιας σύγκρουσης είναι μια σύνθετη και διεπιστημονική διαδικασία που συχνά περιλαμβάνει τη συνεργασία ειδικών σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των διεθνών σχέσεων, των ανθρωπιστικών σπουδών, του δικαίου και των πολιτικών επιστημών. Είναι επίσης σημαντικό να βασίζεστε σε αξιόπιστες πηγές πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων διεθνών οργανισμών, ανθρωπιστικών οργανισμών και αξιόπιστων ειδησεογραφικών πρακτορείων, για τη συλλογή ακριβών και ενημερωμένων δεδομένων σχετικά με τη σύγκρουση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)