Εκδόσεις Ροπή - ROPI Publications- "H Μέρα που Ανακαλύψαμε το Σύμπαν" [Μτφ. Θεμιστοκλής Χαλικιάς].

 Εκδόσεις Ροπή - ROPI Publications

Χορηγούμενη 

 · 

«Με τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του λαμπρού μας σύμπαντος να είναι πλέον τόσο διαδεδομένες, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι των εικόνων που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά, είναι δύσκολο να θυμόμαστε πως λιγότερο από έναν αιώνα πριν η σύλληψη των αστρονόμων για το σύμπαν ήταν πολύ διαφορετική απ’ ό,τι είναι σήμερα. Δεν υπήρχαν κβάζαρ, μακρινοί γαλαξίες, εξωτικές μαύρες τρύπες ή μανιωδώς περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων. Κανείς δε γνώριζε με βεβαιότητα ούτε καν με ποιον ακριβώς μηχανισμό συντηρούσε ο Ήλιος την παραγωγή των τρομακτικών του ενεργειών σε βάθος δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό που αποκαλούνταν «το σύμπαν» αποτελούνταν από ένα μοναδικό, σε σχήμα δίσκου, σύνολο από άστρα το οποίο διέγραφε μια μεγαλειώδη λωρίδα στον ουράνιο θόλο.

Με τη Γη να βρίσκεται εντός αυτής της τεράστιας αστρικής συνάθροισης, κοιτάζουμε προς τα έξω μέσα από τον δίσκο κι έτσι τον αντιλαμβανόμαστε σαν μια λωρίδα. Γνωστός από την αρχαιότητα ως «Γαλαξίας» λόγω της ωχρής λευκής όψης του, ο Γαλαξίας μας έναν αιώνα πριν δεν αποτελούσε απλά τον μοναδικό κάτοικο του σύμπαντος· ήταν το σύμπαν – μία μοναχική, γεμάτη άστρα όαση που πε- ριτριγυριζόταν από ένα σκοτάδι απροσδιόριστου βάθους.

Λιγοστές φωνές διαφωνούντων επιχειρηματολογούσαν ενάντια σε αυτήν την αντίληψη. Ένας ολοένα και αυξανόμενος αριθμός μικρών σπειροειδών νεφών παρατηρούνταν στους ουρανούς· αυτά τα αχνά ουράνια αντικείμενα παραμόνευαν όποτε κάποιο τηλεσκόπιο ατένιζε τις περιοχές μακριά από το επίπεδο του Γαλαξία, προς τα βάθη του διαστήματος. Αυτά τα σπειροειδή νεφελώματα βρίσκονταν άραγε κοντά μας ή ήταν ακόμα πιο μακριά; Κανένας δε γνώριζε, επειδή στις αρχές του 20ου αιώνα οι αστρονόμοι δε διέθεταν ακόμη τα μέσα για τον καθορισμό των αποστάσεών τους με εξασφαλισμένη ακρίβεια. Το μόνο πράγμα που μπορούσαν να κάνουν ήταν εικασίες. Ορισμένοι παρατηρούσαν τα νεφελώματα αυτά με σχήμα σαν ελατήρια που ξετυλίγονταν και σκέφτονταν: «Α, κοντινά ηλιακά συστήματα τα οποία βρίσκονται στο στάδιο του σχηματισμού τους». Άλλοι παρατηρούσαν τα ίδια μικροσκοπικά νέφη και τα φαντάζονταν σαν ένα πλήθος αδελφικών γαλαξι- ών, τόσο μακρινών, που τα άστρα τους διαχέονταν σε μιαν αχνή και ομιχλώδη λευκότητα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως ο Γαλαξίας δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό, παρά απλά ένα νησί από άστρα το οποίο επέπλεε στη μέση ενός κατά πολύ μεγαλύτερου αρχιπελάγους. Όμως η πλειοψηφία των αστρονόμων απέρριπτε αυτήν την αλλόκοτη – ίσως και τρομακτική – ιδέα. [...]

Αυτή η γαλήνη όμως θρυμματίστηκε καθώς η αστρονομία υπέστη μια θεαματική μεταμόρφωση προς το τέλος του 19ου αιώνα. «Επρόκειτο για μια περίοδο εκπληκτικής αλλαγής που άγγιζε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής σε αυτόν τον πλανή- τη», αναπολούσε ο Έντουιν Φροστ. "[‘Ηταν] πραγματικά το πέσιμο της αυλαίας για μια Βικτωριανή εποχή μαζί με το τέλος του αιώνα".»

- Από το βιβλίο της Marcia Bartusiak "H Μέρα που Ανακαλύψαμε το Σύμπαν" [Μτφ. Θεμιστοκλής Χαλικιάς].

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίo: https://www.ropipublications.com/day-we-discover-the.../

Φωτογραφία: Σύγκουση των σπειροειδών γαλαξιών Arp 274 που βρίσκεται σε απόσταση 400 εκατομμυρίων ετών φωτός κοντά στον αστερισμό της Παρθένου. NASA, ESA, Hubble. Copyright: Mehmet Hakan Özsaraç.

Όλες οι αντιδράσεις:

9797