Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021

Μοναδικός Σερ Άντονι Χόπκινς

 

Μοναδικός Σερ Άντονι Χόπκινς ❤
❗️"Άσε τους ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να σε αγαπήσουν. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις στη ζωή σου και θα είναι και το πιο σημαντικό. Σταμάτα να κάνεις δύσκολες συζητήσεις με ανθρώπους που δεν θέλουν να αλλάξουν. Σταμάτα να εμφανίζεσαι για ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για την παρουσία σου.
Ξέρω ότι το ένστικτό σου είναι να κάνεις ό, τι μπορείς για να κερδίσεις την εκτίμηση για τους γύρω σου, αλλά είναι μια ορμή που σου κλέβει το χρόνο, την ενέργεια, την ψυχική και σωματική υγεία.
Όταν αρχίζεις να παλεύεις για μια ζωή με χαρά, ενδιαφέρον και δέσμευση, δεν θα είναι όλοι έτοιμοι να σε ακολουθήσουν σε εκείνο το μέρος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις αυτό που είσαι, σημαίνει ότι πρέπει να αφήσεις ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να έρθουν μαζί σου.
Εάν προσβληθείς, ξεχαστείς ή αγνοηθείς από τους ανθρώπους στους οποίους δίνεις το χρόνο σου, δεν κάνεις χάρη στον εαυτό σου, συνεχίζοντας να προσφέρεις την ενέργεια σου και τη ζωή σου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είσαι για όλους και δεν είναι όλοι για σένα.
Αυτό είναι που κάνει τόσο ξεχωριστό το να βρίσκεις τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις φιλία, ή όταν η αγάπη ανταποδίδεται.
Όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύεις προσπαθώντας να αγαπήσεις κάποιον που δεν αξίζει, τόσο περισσότερο χρόνο χάνεις στερώντας από τον εαυτό σου την δυνατότητα αυτής της σύνδεσης με κάποιον άλλον.
Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη και πολλοί από αυτούς θα σε συναντήσουν, στο επίπεδο ενδιαφέροντος και δέσμευσης που θέλεις.
Όσο περισσότερο παραμένεις εμπλεκόμενος με άτομα που σε χρησιμοποιούν ως μαξιλάρι, επιλογή υπόβαθρου ή θεραπευτή για τη συναισθηματική τους θεραπεία, τόσο περισσότερο μένεις μακριά από την κοινότητα που θέλεις.
Ίσως αν σταματήσεις να εμφανίζεσαι, να μην σε ψάχνουν. Ίσως αν σταματήσεις να προσπαθείς, η σχέση θα τελειώσει. Ίσως αν σταματήσεις να στέλνεις μηνύματα, το τηλέφωνό σου θα παραμείνει σκοτεινό για εβδομάδες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κατέστρεψες τη σχέση, σημαίνει ότι το μόνο πράγμα που κρατάς ήταν η ενέργεια που έδωσες μόνο για να την κρατήσεις. Αυτό ΔΕΝ είναι ΑΓΑΠΗ, είναι προσκόλληση...
Ή ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ είναι να θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία σε όσους δεν το αξίζουν! Αξίζεις πολλά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν στη ζωή σου, θα το παρατηρήσεις.
Το πιο πολύτιμο πράγμα που έχεις στη ζωή σου είναι ο χρόνος και η ενέργεια σου καθώς και τα δύο είναι περιορισμένα. Ότι δίνεις σε χρόνο και ενέργεια θα καθορίσει την ύπαρξη σου.
Όταν το συνειδητοποιείς αυτό, αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί είσαι τόσο ανήσυχος όταν περνάς χρόνο με ανθρώπους, σε δραστηριότητες, σε μέρη ή καταστάσεις που δεν σου ταιριάζουν και δεν πρέπει να είναι γύρω σου, σου κλέβουν ενέργεια.
Κάνε τη ζωή σου ασφαλές καταφύγιο, όπου επιτρέπονται μόνο "συμβατοί′′ άνθρωποι μαζί σου.
Δεν είσαι υπεύθυνος για να σώσεις κανέναν. Δεν είσαι υπεύθυνος για να τους πείσεις να βελτιωθούν. Δεν είναι δουλειά σου να υπάρχεις για ανθρώπους και να τους δίνεις τη ζωή σου!
Η μόνη σου υποχρέωση είναι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο κύριος του πεπρωμένου σου και να δεχτείς την αγάπη που πιστεύεις ότι σου αξίζει.
Αποφάσισε ότι αξίζεις μια πραγματική φιλία, μια πραγματική δέσμευση και μια πλήρη αγάπη με υγιείς και ευλογημένους ανθρώπους.
Μετά περίμενε και δες πόσο θα αρχίσουν να αλλάζουν τα πάντα και θα αλλάξουν, αυτό είναι σίγουρο, θα έρθουν με θετική και καλή ενέργεια άνθρωποι.
Μην σπαταλάς χρόνο με ανθρώπους που δεν αξίζουν. Η αλλαγή θα σου δώσει αγάπη, εκτίμηση, ευτυχία και προστασία στη θέση που σου αξίζει."
------------------------------
www.fractalart.gr | Via. Όμορφα Λόγια
|Eπιμ: Δ.Ντζαδήμα
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και εσωτερικός χώρος
632
150 κοινοποιήσεις
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)