Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2021

Quo vadis Graecia, Που πας Ελλάδα; Tου Ηλία Σταμπολιάδη

 Quo vadis Graecia, Που πας Ελλάδα; Tου Ηλία Σταμπολιάδη

Αυτήν την εβδομάδα διανύουμε μία περίοδο πρωτοφανούς καύσωνα που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή που διέρχεται ο πλανήτης μας λόγω της δραστηριότητας του ήλιου, την οποία το σύστημα, ως άλλος Αντίνοος* , διέστρεψε ότι τάχα οφείλεται στο διοξείδιο του άνθρακα από την χρήση ορυκτών στερεών καυσίμων, ενώ συγχρόνως κάνει πολέμους για να αποκτήσει και διακινήσει κοιτάσματα υγρών και αερίων καυσίμων.
Με αφορμή τον καύσωνα άναψαν πυρκαγιές από ανθρώπινο λάθος και κυρίως από σχεδιασμένους εμπρησμούς εχθρών της πατρίδος μας με αποτέλεσμα να χαθούν σπίτια , παραγωγικές μονάδες, αγροτικές καλλιέργειες και να καταστραφεί η χλωρίδα και πανίδα σε μεγάλες εκτάσεις. Αυτήν την φορά δεν είχαμε ανθρώπινα θύματα αλλά η ζημιά έγινε.
Αυτό που προκαλεί αγανάκτηση στον Έλληνα πολίτη είναι η στάση των κομμάτων. Από την μία έχουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης να εισπράξει εύσημα από τις ενέργειες που κατέβαλε ο κυβερνητικός μηχανισμός , οι πυροσβέστες και οι εθελοντές και από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που υποτιμούν τις προσπάθειες που έγιναν και το καθένα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το θλιβερό αποτέλεσμα, που πάντα αφήνει κάθε φυσική καταστροφή, για δικούς του λόγους.
Τα τελευταία χρόνια όλες οι κύριες πολιτικές ιδεολογίες με την μία ή την άλλη κομματική μορφή έχουν αναδειχθεί στην κυβέρνηση και έχουν αποδείξει περίτρανα ότι όλες δρουν υπό την επήρεια ξένων συμφερόντων και ότι οι πολιτικές τάχα διαφορές τους δεν είναι παρά διαφοροποιήσεις του προσωπείου κάτω από το οποίο κρύβεται η λαγνία και η λυμική της εξουσίας που τους δίνει την δυνατότητα να εξαγοράζουν ή να υποκλέπτουν την ψήφο εξαρτημένων πολιτών εις βάρος του συνόλου του λαού.
Η εκάστοτε αντιπολίτευση κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για λανθασμένη στρατηγική στην κατάσβεση των πυρκαγιών και την έλλειψη των απαιτούμενων μέσων την στιγμή που η οργανωτική υποδομή και τα απαιτούμενα μέσα που χρησιμοποιεί κάποιος την ώρα ανάγκης είναι αυτά που παρέλαβε από τον προηγούμενο που τώρα παριστάνει τον κατήγορο.
Όσον αφορά την στρατηγική στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών βλέπουμε τον εκάστοτε πρωθυπουργό να πηγαίνει στο κέντρο ελέγχου για να επιστατήσει επί των υπευθύνων που το κόμμα του έχει εκλέξει ενώ στην ουσία παρακωλύει το έργο τους με την παρουσία του και την απόσπαση της προσοχής τους. Ο έλεγχος και ο συντονισμός απαιτεί ειδικές γνώσεις που δεν τις έχει ο πρωθυπουργός και που οι υπεύθυνοι πρέπει να έχουν εκλεγεί με αξιοκρατικά κριτήρια, να προέρχονται από συναφείς ειδικότητες να μπορούν να συνεργαστούν, να έχουν δικαιοδοσία χρήσης επί των απαιτούμενων μέσων και να έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα.
Όσον αφορά τα διαθέσιμα μέσα αυτά δεν δημιουργούνται από την μία στιγμή στην άλλη αλλά είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιου σχεδιασμού και οικονομικής ευχέρειας που δυστυχώς όλες οι μέχρι τώρα κατοχικές κυβερνήσεις έχουν στερήσει την χώρα με την υπογραφή των μνημονίων που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής υποτέλειας που ακολουθούν και η οποία δεν αντανακλάται μόνο στα μέσα αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών αλλά και στην ίδια τη στρατιωτική ισχύ της χώρας που έχει ενθαρρύνει την Τουρκία στις επεκτατικές της δράσεις και μας υποχρεώνει στην εξάρτηση από ανεφάρμοστα ψηφίσματα διεθνών τάχα οργανισμών και συμμάχων.
Αποτελεί εθνική ντροπή και κατάντια του έθνους μας το ότι τα κόμματα δεν μπορούν να συνεργαστούν στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και τις εκμεταλλεύονται για την αποκομιδή πολιτικών συμφερόντων. Δυστυχώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτήν την διχόνοια την επιδεικνύουν και ενώπιον εθνικών κινδύνων όπως έκαναν και το 1922 με αποτέλεσμα να χάσουμε την Μικρά Ασία και ένα εκατομμύριο ψυχές και το 1974 που χάσαμε την Βόρεια Κύπρο και σήμερα κινδυνεύει ολόκληρο το νησί.
Σε ένα πράγμα φαίνεται να συμφωνούν, στον εθνομηδενισμό που εκδηλώνεται με την οικονομική υποτέλεια στα μνημόνια, την παραχώρηση της εθνικής ταυτότητας της Μακεδονίας, την αλλοίωση του πληθυσμού με την λαθρομετανάστευση και την αποκοπή από την γλώσσα, την ιστορία και την ορθοδοξία μέσω της εκπαίδευσης.
Είναι καθήκον των Ελλήνων, όσοι και αν απέμεινα σε αυτή την χώρα, να αναλάβουν τις ευθύνες τους την ύστατη στιγμή πριν από τον ιστορικό θάνατο του Ελληνισμού ότι και αν αυτό σημαίνει.
Καθηγητής Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Μέλος του ΙΗΑ
5/8/2021 παραμονή του Σωτήρος
*Σύμφωνα με την Οδύσσεια ο Αντίνοος (Αντί Νούς, αυτός που διαστρέφει τις έννοιες των πραγμάτων) είναι συμβολικά ο πρώτος των μνηστήρων που σκότωσε ο Οδυσσέας όταν γύρισε στην Ιθάκη και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για το πώς πρέπει να δράσουν οι σημερινοί Έλληνες που θέλουν να πάρουν πίσω την πατρίδα τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)