Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020

Γιάνης Βαρουφάκης - Ομιλία στη Βουλή εν όψει πανδημίας Κορωνοϊού 10/03/2020


ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜέΡΑ25 ΓΙΑ 7+1 ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΕΝ ΟΨΕΙ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ (COVID-19)

Μέτρο 1ο: Κατάργηση της προπληρωμής φόρου για το 95% των επιχειρήσεων (προσωπικές επιχειρήσεις & επιχειρήσεις με κέρδη μικρότερα των €120,000 ετησίως)
Δημοσιονομικό κόστος = €510 εκ.
Μέτρο 2ο: Έκπτωση 50% του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου και των παραμεθόριων περιοχών (με εξαίρεση τα νησιά μεγάλων αντικειμενικών αξιών, π.χ. Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο)
Δημοσιονομικό κόστος = €300 εκ.
Μέτρο 3ο: Άμεση πρόσληψη 7 χιλιάδων γιατρών & νοσοκόμων στο ΕΣΥ (€220 εκ.), προμήθεια ιατροφαρμακευτικού υλικού (€100 εκ.), δομικές υποδομές υγείας (€200 εκ.)
Δημοσιονομικό κόστος = €520 εκ.
Μέτρο 4ο: Μέτρα για την μείωση χρήσης μετρητών στις συναλλαγές (τα οποία βοηθούν στην εξάπλωση του ιού) – κατά το πρότυπο της πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας – και την υποκατάστασή τους από πληρωμές μέσω Διαδικτύου, χρεωστικών καρτών ή εφαρμογών
Δημοσιονομικό κόστος = €10 εκ.
Μέτρο 5ο: Ακύρωση-αναστολή φορολόγησης τουριστικών επιχειρήσεων που αποδεδειγμένα επλήγησαν από μαζικές ακυρώσεις κατά το 2020
Δημοσιονομικό κόστος = €800 εκ.
Μέτρο 6ο: Ενίσχυση 200 χιλιάδων ευάλωτων νοικοκυριών με προπληρωμένες χρεωστικές κάρτες για ποσά €300 μηνιαίως
Δημοσιονομικό κόστος = €720 εκ.
Μέτρο 7ο: Πρόγραμμα μονιμοποίησης «αναπληρωτών» καθηγητών & δημιουργίας δομών τηλεδιασκέψεων στα σχολεία
Δημοσιονομικό κόστος = €210 εκ.
Μέτρο +1: Αύξηση λοιπών δημοσίων επενδύσεων κατά €530 εκ.

Αθροιστικά, το κόστος των 7+1 Μέτρων ισούται με €3,6 δις ή το 2% του ΑΕΠ – ποσό που θα μειώσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο επίπεδο στο οποίο θα έπρεπε να βρίσκεται έτσι κι αλλιώς.

Σημείωση: Το πραγματικό συνολικό δημοσιονομικό κόστος θα είναι σαφώς μικρότερο από €3,6 δις δεδομένου του πολλαπλασιαστικού αντίκτυπου των 7+1 Μέτρων – δηλαδή την αύξηση ΑΕΠ και φόρων ή, τουλάχιστον, την επιβράδυνση της ύφεσης.

Ανάλυση δημοσιονομικής βιωσιμότητας της πρότασης του ΜέΡΑ25

Τα 7+1 Μέτρα που προτείνω θα αμφισβητηθούν από την τρόικα ως προς τον αντίκτυπό τους στο μέγεθος του δημόσιου χρέους. Πρόκειται για πολιτικά και ιδεολογικά υποκινούμενή κριτική, που αντανακλά τον φανατισμό των τροϊκανών, χωρίς καμία βάση στην οικονομική επιστήμη.

Πράγματι, είναι εύκολο να αποδειχθεί (βλ. πιο κάτω πλαίσιο) ότι η μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% στο 1,5% δεν θα αυξήσει το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ – ότι, εάν εφαρμοστούν τα 7+1 Μέτρα που προτείνω, αρκεί ένας ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ γύρω το 1,8% για να μειώνεται το ποσοστό δημόσιου χρέους – ένας ρυθμός μεγέθυνσης πολύ πιο εφικτός εάν €3,6 δις διαχυθούν στην οικονομία υπό την μορφή επένδυσης σε νευραλγικούς τομείς όπως προτείνουμε.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Συνθήκη σταθεροποίησης του δημόσιου χρέους

Αν ορίσουμε ως:
χ = το ποσοστό του συνολικού δημόσιου χρέους (Χ) προς το ονομαστικό ΑΕΠ (Υ) – δηλαδή χ = Χ/Υ
ε = το μεσοσταθμικό επιτόκιο αποπληρωμών του χρέους
μ = το ποσοστό μεγέθυνσης του ΑΕΠ (Υ)
π = το πρωτογενές πλεόνασμα

είναι εύκολο να αποδειχθεί ότι ο ρυθμός μεταβολής του χ, δηλαδή του ποσοστού χρέους προς ΑΕΠ, ισούται με:

(ε-μ)χ-π (*)

Άρα, για να μην αυξάνεται (ή να μειώνεται) το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ πρέπει το μέγεθος (ε-μ)χ-π να ίσο (ή μικρότερο) του μηδενός. Σήμερα, το μεσοσταθμικό επιτόκιο αποπληρωμών του χρέους είναι περίπου στο ε = 2,6% και το ποσοστό χρέους χ=1,8 (δηλαδή περίπου 180% του ΑΕΠ). Αν θέσουμε ως στόχο πρωτογενούς το π=1,5% (αντί για το σημερινό π=3,5%), και αντικαθιστώντας αυτές τις τιμές στην έκφραση (*) πιο πάνω, βρίσκουμε τον ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ έτσι ώστε το ποσοστό χρέους να μειώνεται: μ > 1,77%.

Με άλλα λόγια, αν εφαρμοστούν άμεσα τα 7+1 Μέτρα που προτείνει το ΜέΡΑ25, αρκεί ένας ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ γύρω το 1,8% για να μειώνεται (αντί για να αυξάνεται) το ποσοστό δημόσιου χρέους. Είναι, επί πλέον, αναμφισβήτητο ότι για να επιτευχθεί η οποιαδήποτε μεγέθυνση του ΑΕΠ υπό τις σημερινές συνθήκες τα 7+1 Μέτρα του ΜέΡΑ25 είναι η μόνη ελπίδα.

Συμπερασματικά, τα 7+1 Μέτρα του ΜέΡΑ25 όχι μόνο στηρίζουν του κλάδους της οικονομίας και τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από την νέα έκφανση της κρίσης που φέρνει η πανδημία του κορωνοϊού αλλά και περιορίζουν τον περαιτέρω εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους.1

ΣΗΜ1 Αν μάλιστα καταφέρναμε να εξισώσουμε το επιτόκιο αποπληρωμών με το ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομίας, όπως προτείνει το ΜέΡΑ25 από την ίδρυσή του έως σήμερα (δηλαδή ε=μ), τότε και μηδέν να είναι το πρωτογενές πλεόνασμα το χρέος δεν θα αυξηθεί, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)