Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 4 Απριλίου 2019

Δημήτρης Νανόπουλος



ΕΛΛΑΔΑ 

Το σύμπαν θα υπάρχει για πάντα

Συνέντευξη στην Τασούλα Καραϊσκάκη

Πώς γεννήθηκαν τα αστέρια; Ποια είναι η μοίρα τους; Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το σύμπαν; Τι είμαστε;
«Είμαστε μια ανακατανομή του τίποτα. Το σύμπαν εμφανίστηκε τυχαία, εμείς εμφανιστήκαμε τυχαία, ως ελάχιστη ύλη ενός όλου όπου η ενέργεια είναι μηδενική», λέει ο ακαδημαϊκός Δημήτρης Νανόπουλος, σε συνέντευξή του στην «K» με αφορμή ομιλία του, την ερχόμενη Τρίτη στις 8 μ.μ. στην Ακαδημία Αθηνών, όπου θα εκθέσει τα νέα δεδομένα για τη γένεση και εξέλιξη του σύμπαντος.
«Το σύμπαν -λέει ο διαπρεπής επιστήμονας (Mitchell/Heep έδρα Φυσικής Υψηλών Ενεργειών και διακεκριμένος καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας A&M.)- δεν θα πεθάνει ούτε μέσα στις φλόγες, ούτε από γηρατειά, όπως έχουν προμαντεύσει κάποιοι αστρονόμοι. Το σύμπαν θα συνεχίζει να υπάρχει στους αιώνες των αιώνων συνεχώς διαστελλόμενο. Το ξέραμε χρόνια, αλλά τώρα έχει αποδειχθεί πειραματικά. Από τις 13 Φεβρουαρίου, που αξιολογήθηκαν τα πειραματικά δεδομένα τα οποία συνέλεξε διαστημικό όχημα της NASA, φορτωμένο με όργανα ύψιστης ακριβείας, οι επιστήμονες μιλούν πλέον με σιγουριά για την ηλικία, τη φύση, την εξέλιξη του σύμπαντος».
Σύμφωνα με τον κ. Νανόπουλο, τα ευρήματα αυτά είναι «η πιο σημαντική ανακάλυψη των τελευταίων πενήντα χρόνων».
Πίσω στον χρόνο
Τα όργανα «είδαν» βαθιά στον χώρο και τον χρόνο και συνέλαβαν το σύμπαν στη νηπιακή του ηλικία. Τότε, που η ύλη δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί, ή καλύτερα, τη στιγμή ακριβώς που δημιουργούνταν. Μας «διηγήθηκαν», λέει ο κ. Νανόπουλος, πολλά για τη στιγμή της γένεσής του, τότε που σχεδόν ένα τίποτα, ένα «πρωταρχικό» άτομο εξερράγη και από την έκρηξη αυτή προήλθαν ο χώρος, ο χρόνος, η ύλη. Μας «είπαν» από τι είναι καμωμένη η συμπαντική ύλη, κι ότι εμείς αποτελούμε ένα απειροελάχιστο κομμάτι της. Μας «μίλησαν» για το «σχήμα» του σύμπαντος - είναι επίπεδο.
Δηλαδή, επιβεβαίωσαν όσα για χρόνια πίστευαν οι επιστήμονες για τη γένεση του κόσμου.
- Ποια είναι η σημασία των νέων πειραματικών δεδομένων;
- Τεράστια. H κοσμολογία, η επιστήμη που μελετά την εμφάνιση και την εξέλιξη του σύμπαντος, τα τελευταία 15 χρόνια περνάει τον «χρυσό αιώνα της». «Παρθενώνας» της, τα πειραματικά δεδομένα που συνέλεξε πρόσφατα, από τις 13 Φεβρουαρίου, ένας δορυφόρος της NASA ονόματι WMAP (WilkinsoMicrowave Anisotropy Ρrobe).
Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Τα τελευταία 70 χρόνια, ξέρουμε ότι ζούμε σε ένα σύμπαν διαστελλόμενο. H πιο γνωστή και πειστική θεωρία για τη γένεση του σύμπαντος είναι εκείνη του Μπινγκ Μπανγκ, της Μεγάλης Εκρηξης. Κάποια στιγμή, πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια (γνωρίζουμε τώρα -μετά τα πειράματα της NASA- ακριβώς τη στιγμή), έγινε αυτή η μεγάλη έκρηξη και από τότε το σύμπαν διαστέλλεται.
Κοντά στον χρόνο μηδέν
Η διαστολή του σύμπαντος και το πεπερασμένο της ταχύτητας του φωτός είναι τα θεία δώρα που μας έδωσε η φύση, ώστε να μπορούμε να τη μελετήσουμε. Οταν κοιτάμε τον ήλιο, δεν τον βλέπουμε όπως είναι αυτήν τη στιγμή, αλλά όπως ήταν πριν από 8 λεπτά. Το φως παίρνει χρόνο μέχρι να φτάσει. Αν, λοιπόν, με τηλεσκόπια μεγάλης ισχύος δούμε ουράνια σώματα που «ακτινοβολούν» στο βάθος του χώρου, είναι σαν να βλέπουμε στο βάθος του χρόνου.
Τους τελευταίους μήνες είχαμε εικόνες του σύμπαντος στα 380.000 χρόνια από την εμφάνισή του. Δηλαδή, πολύ κοντά στην αρχή του. Και μάλιστα, σε ένα πολύ κομβικό σημείο της εξέλιξής του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ύλη και ενέργεια ήταν σαν μια «σούπα». Επειτα, άρχισαν να διαχωρίζονται και να εμφανίζονται τα πρώτα άτομα που έφτιαξαν το υδρογόνο, το ήλιο και άλλα στοιχεία.
Ολα στην τύχη
- Τα αστέρια πώς δημιουργήθηκαν;
- Αυτό μάς το λέει μια θεωρία που διατυπώθηκε για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια, αλλά επιβεβαιώθηκε πλήρως τώρα, με τα πειράματα της NASA. Είναι η θεωρία του κοσμικού πληθωρισμού, που μας λέει ότι το σύμπαν, μερικά τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη, πραγματοποίησε μια αιφνίδια, τρομακτική διαστολή (σκεφθείτε ένα κοινό μπαλόνι να λαμβάνει αίφνης τις διαστάσεις όλης της Ελλάδας). Τότε γεννήθηκαν κάποιες ασυμμετρίες και ανομοιογένειες, κάποιες ανωμαλίες. Μία από αυτές είμαστε κι εμείς.
- Δηλαδή;
- Για να δημιουργηθούν δομές στο σύμπαν και να μην είναι μια ομοιογενής «σούπα», έπρεπε να υπάρχουν διακυμάνσεις. Αν το σύμπαν ήταν παντού ομοιογενές, δεν θα προέκυπτε τίποτα. Κάπου, λοιπόν, τυχαία (σύμφωνα με την κβαντική φυσική), λόγω διαφορετικής πυκνότητας της ύλης, έγινε μια μικρή ενεργειακή διακύμανση. Αν βάλω μια μάζα σε έναν χώρο, λόγω της βαρύτητας, θα έλξει κι άλλη μάζα, δημιουργώντας έναν όγκο που θα μεγαλώνει. Ετσι δημιουργήθηκαν τα αστέρια. Τυχαία. Τυχαία εμφανίστηκε το σύμπαν, τυχαία δημιουργήθηκαν τα πρώτα αστέρια και οι γαλαξίες. O ήλιος μας είναι ένα κοινό αστέρι κι η Γη ένας βράχος που πιάστηκε σε τροχιά γύρω του από τις δυνάμεις του Νεύτωνα...
Ολα αυτά τα γνωρίζουμε τα τελευταία 50 χρόνια. Ομως τώρα, τα επιβεβαιώσαμε. H «φωτογραφία» του σύμπαντος σε ηλικία 380.000 ετών, τη στιγμή που παίχθηκε το μεγάλο παιχνίδι της εξέλιξής του, είναι για μας μια τρομακτική «εξέδρα» από την οποία κοιτάζουμε πίσω, κοιτάζουμε μπροστά...
Συμπαντικός μηδενισμός
- Ποιο είναι το μέλλον του σύμπαντος;
- Θα διαστέλλεται για πάντα. Είναι ένα ανοιχτό σύμπαν και είναι επίπεδο. Δεν έχει δύο διαστάσεις, αλλά ακολουθεί την ευκλείδειο γεωμετρία. Τον πιο απλό τρόπο ανάπτυξης. Θα μπορούσε να είναι σφαίρα, αλλά είναι σαν ένας κύβος που μεγαλώνει. Μέσα του δεν υπάρχει πουθενά καμπυλότης.
Υπήρχαν τρεις θεωρίες για την ανάπτυξη του σύμπαντος. Το κλειστό σύμπαν (μεγαλώνει μέχρι να σταματήσει κάπου και να γυρίσει πίσω)? το ανοιχτό σύμπαν που διαστέλλεται αέναα με καμπύλη? και το ανοιχτό σύμπαν που διαστέλλεται αέναα χωρίς καμπύλη. H φύση επέλεξε το πιο απλό. Εγώ το ονομάζω συμπαντικό μηδενισμό. Διότι, στο επίπεδο σύμπαν όπου ζούμε, η ολική ενέργεια είναι μηδέν. Υπάρχει θετική και αρνητική ενέργεια. Το τελικό άθροισμα είναι μηδέν. Είναι μια πολύ ικανοποιητική φιλοσοφική απάντηση.
Το σύμπαν ξεκίνησε από το τίποτα, που έχει εξ ορισμού ενέργεια μηδέν, απέκτησε δομή αλλά συνεχίζει να έχει ολική ενέργεια μηδέν. Με άλλα λόγια, είμαστε μια ανακατανομή του τίποτα.
- Ναι, αλλά από κάποιο υλικό είναι φτιαγμένο το σύμπαν, ποιο είναι αυτό;
- Τα άτομα και τα μόρια από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι εμείς, αποτελούν το 4% του συνολικού σύμπαντος. Το 23% είναι σκοτεινή ύλη και το 73% είναι σκοτεινή ενέργεια. Μια πρόταση που συμπληρώνει την κοπερνίκειο επανάσταση. Οχι μόνο δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, αλλά δεν είμαστε καν φτιαγμένοι από το βασικό υλικό του. Για τη σκοτεινή ύλη (τη λέμε σκοτεινή γιατί δεν ακτινοβολεί) η ομάδα μου διατύπωσε την επικρατέστερη μέχρι στιγμής πρόταση, που περιγράφει τι είναι τα νουτραλίνα, τα σωμάτια της σκοτεινής ύλης. Αλλά δεν υπάρχει ακόμη ένα θεωρητικό πρότυπο για τη σκοτεινή ενέργεια.
- Οι μαύρες τρύπες;
- Μια μαύρη τρύπα δημιουργείται όταν ένα αστέρι παύει να φεγγοβολεί. O ήλιος αποτελείται από πρωτόνια και ηλεκτρόνια που καίνε. Είναι ένας μεγάλος πυρηνικός αντιδραστήρας. Αλλά δεν έχει άπειρη μάζα. O δικό μας ήλιος ζει 4,6 δισ. χρόνια και θα ζήσει ακριβώς άλλα τόσα. Θα συσταλεί πολύ, θα γίνει αυτό που λέμε «νάνος» και θα μετατραπεί ή σε ουδέτερο αστέρι ή σε μαύρη τρύπα. Αλλά όταν ένα αστέρι συσταλεί πολύ, η συμπύκνωση μάζας είναι τρομακτική όπως και το βαρυτικό πεδίο που δημιουργεί. Ετσι, ό,τι περάσει από κοντά του, το ρουφάει και το εξαφανίζει.
- Δηλαδή, γνωρίζουμε απόλυτα την τύχη του ηλιακού μας συστήματος. Εχουμε 4,6 δισ. χρόνια ζωής.
- Πολύ λιγότερα. Τη Γη θα την καταστρέψουμε πολύ νωρίτερα εμείς οι ίδιοι. Αυτός ο πλανήτης είναι χαμένος. Το βλέπουμε. Απειλείται από πυρηνική, από περιβαλλοντική καταστροφή. Οσο για τον άνθρωπο, μετοικώντας, θα κάνει άλλο ένα βήμα στην εξέλιξή του. Διότι, οι έξυπνοι, θα μπουν σε διαστημόπλοια και θα φύγουν. Θα μείνουν οι Ταλιμπάν Δύσης και Ανατολής.

Κριτικό σχόλιοhttp://elepistole.blogspot.com/2015/11/blog-post_10.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)