Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Σ. Παπαθεμελής: Αισώπειο μήνυμα στα κοράκια και βυζαντινό στους φορομπήχτες

Αισώπειο μήνυμα στα κοράκια και βυζαντινό στους φορομπήχτες

papathemelisΤελικά δεχτήκαμε τα πάντα. Απαξάπασες τις αξιώσεις της Διεθνούς των τοκογλύφων. Υπερψηφίστηκε αγαλλομένω ποδί η υποθήκευση της χώρας για ολόκληρον αιώνα. Όλη η δημόσια περιουσία τελεί εφεξής υπό την αναγκαστική διαχείριση των δανειστών.
Υπερταμείο + Κόφτης =  υπερεξουσία με δύο οξύστομα εργαλεία σε εχθρικά χέρια. Αμφίστομη μάχαιρα με άλλη πλευρά της τα «κόκκινα» δάνεια και τα πράσινα που θα εξαναγκαστούν να «κοκκινίσουν». Παραδίδονται στα κοράκια των αγορών. Τα μαύρα πτηνά κουρσεύουν, διαρπάζουν, λεηλατούν, σφετερίζονται, ξαφρίζουν, σουφρώνουν, σκυλεύουν, τυμβωρυχούν το ξένο βιός.
Παραδοθήκαμε ωσάν να υπέστημεν βαριά  στρατιωτική ήττα και συντριβή. Και όμως την ίδια ώρα το εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν ΔΝΤ μας υπερασπίστηκε ζητώντας σοβαρή ελάφρυνση του χρέους και τερματισμό της λιτότητας. Έργο βεβαίως (και) των χειρών του το σημερινό χάλι μας. Ομολογημένο λάθος η πρώτη συνταγή του. Χωρίς έμπρακτη μετάνοια προχώρησε στο δις εξαμαρτείν. Τώρα είπε σωστά πράγματα, αλλά εν τέλει υπέκυψε στον κυνισμό του γερμανού Μεγάλου Ιεροεξεταστή. Ο τελευταίος αφού επέβαλε την εκατοντάχρονη υποθήκευση της εθνικής μας περιουσίας και τον Κόφτη του μας παρέπεμψε και μαζί του σύσσωμη η θεσμική Ευρώπη (μη βαυκαλιζόμαστε από καλολογίες τύπου Γιουνγκέρ:  «από τους Έλληνες πήραμε πολλά, τους δώσαμε λίγα») στις … γερμανικές καλένδες (2017) .
Ο αισώπειος μύθος δηλοί ότι ο κόραξ μόλις είδε ένα φίδι να κοιμάται όρμηξε και το άρπαξε. Το φίδι τον δάγκωσε (όχι θα καθόταν να φαγωθεί!) και καθώς το κοράκι ξεψυχούσε μονολογούσε «τοιούτον έρμαιον εύρηκα εξ ου και απόλλυμαι» = το εύρημά μου με κατέστρεψε. Καταλυτικό το μήνυμα στα κοράκια…
Αλλά η ανάπτυξή μας παραπέμπεται ad calendas grecas. Ποιοι θα επενδύσουν σε ένα θολό και αβέβαιο περιβάλλον;
Η Βουλή δεν νομοθετεί πια. Ούτε μπορεί, ούτε θέλει να μελετά τα νομοσχέδια που της επιβάλλονται έξωθεν. Θλιβερή εικόνα η τελευταία με τις 7.500 σελίδες που κλήθηκαν οι εκπρόσωποί μας να διαβάσουν σε χρόνο μηδέν!
Στις «Νεαρές» του Λέοντος Στ’ Σοφού (αυτοκράτωρ 886-912) εντοπίσαμε μιαν εξόχως αυστηρή, αλλά δίκαιη διάταξη για τους φορομπήχτες:  Όταν οι εντεταλμένοι να εισπράττουν και να επιβάλλουν φόρους, τολμούν να τους αυξάνουν πέραν από το  νόμιμα προκαθορισμένο όριο, αν το διαπράξουν πρώτη φορά τιμωρούνται με επιστροφή διπλασίου του καθ’ υπέρβαση εισπραχθέντος. Σε περίπτωση υποτροπής το επιστρέφουν στο 4πλάσιο  και απομακρύνονται επονείδιστα από το αξίωμά τους. (Andre Guillou, Ο Βυζαντινός Πολιτσμός, Ελληνικά Γράμματα σελ. 126).
Οι ημέτεροι φορομπήχτες προς το παρόν δεν υπέστησαν τίποτε. Διέβησαν αβρόχοις ποσί την θάλασσα των νομοθετημάτων τους, κειμένων, στους αντίποδες δογμάτων, διακηρύξεων και προγραμμάτων τους.  Οι αντίπαλοί τους, τους προσομοιάζουν με την Θάτσερ, σύμβολο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού στην χορεία του οποίου προέκυψαν οι δικοί μας με οβίδια  μεταμόρφωση: Η Αριστερά ως Δεξιά, ή για να αντιγράψουμε τον φίλο Γ. Κοντογιώργη: «η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά  – μελέτη για το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς» (Πατάκης 2016)
Ο Παναγιώτης Κονδύλης έγραψε προσφυώς: «Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς». Αλήθεια που καίει…
Ο ΥΕθΑ ομιλεί συνήθως ευκαίρως, ακαίρως, επί παντός του επιστητού. Προχθές ξεχνώντας ότι υπερψήφισε τις τελευταίες εφιαλτικές ρυθμίσεις κατήγγειλε την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά  ως «εγκληματική και αντισυνταγματική»! Προέβη όμως σε μία εξαιρέτως εύστοχη δήλωση για το σκοπιανό προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη. Η δήλωση Καμμένου επικαιροποιεί την απόφαση των Πολιτικών Αρχηγών (13/4/92).  Τότε άπαντες (πλην ΚΚΕ) συνεφώνησαν ότι στο όνομα των Σκοπίων δεν θα υπάρξει η λέξη Μακεδονία. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας (26-27/6/92) απεδέχθη, με ευστοχότερη μάλιστα διατύπωση, αυτήν την θέση: «Ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο (term) Μακεδονία». Η πρώην ΥπΕξ υπερασπίζεται την ανατροπή της εθνικής στρατηγικής που με πρωτοβουλία της συνετελέσθη το 2007 και την εθνικά επικίνδυνη θέση «Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι πάντων».  Παρόμοια άποψη θα χάριζε το Μακεδονία στο εχθρικό και εξ ορισμού θνησιγενές αλβανοσλαβικό προτεκτοράτο που αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί, αλλά θα κληροδοτήσει στους κληρονόμους του τον ατίμητο θησαυρό του ελληνικού ονόματος. Για την ώρα μας διασώζει η αδιαλλαξία των Σκοπιανών.
Καιρός όμως να επαναφέρουμε τα πράγματα στην αφετηρία τους: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγα, καταγγελια της Ενδιάμεσης και ενεργός  καταπολέμηση του ανθελληνικού αλυτρωτισμού των γειτόνων.
Έτος Αριστοτέλους φέτος. Προσφεύγουμε στα «Πολιτικά» του (VII, 1327, 30) και παίρνουμε το ρωμαλέο μήνυμά του: Το γένος των Ελλήνων χαρακτηρίζεται από δυνατή ψυχική ορμή και οξεία αντίληψη. Γι’ αυτό ακριβώς και ελεύθερο ζει και άριστη πολιτική έχει και δύναμη να κυριαρχήσει πάνω σε όλους, αρκεί να είναι ενωμένο σε μία πολιτεία.
«Το δε των Ελλήνων γένος (…) ένθυμον και διανοητικόν εστίν, διόπερ ελεύθερόν τε διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον και δυνάμενον άρχειν πάντων, μιας τυγχάνον πολιτείας».
Ακούει κανείς;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)