ΗΘΙΚΗ
ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Πρόσφυγες και μετανάστες.
Του
Κώστα Τσιαντή
Δυστυχώς η Πολιτική δεν είναι Ηθική. Αν έφτανε στο σημείο
να είναι τότε δεν θάχαμε την αντιπαράθεση που βλέπουμε σε τόσα θέματα και εν
προκειμένω στο προσφυγικό κα μεταναστευτικό. Το θέμα είναι πώς μπορείς να
ενεργήσεις πολιτικά παραμένοντας άνθρωπος αλλά και υπερασπιζόμενος την εθνική
επικράτεια στην προοπτική της.
Είναι βέβαιο ότι δεν μας ταιριάζει να ψάχνουμε κάποια γκέτο
να εγκλείσουμε πρόσφυγες και μετανάστες- που και με τις δικές μας ευλογίες και τη φωτιά
της Δύσης ξεσπιτώθηκαν. 1.Αν οι συνάνθρωποι αυτοί είναι να παραμείνουν στην
πατρίδα μας χρειάζονται ευκαιρίες να ζήσουν, να δουλέψουν και να προκόψουν.
Χρειάζονται από πλευράς κράτους και δυτικών εταίρων προγράμματα για τη στήριξη
αυτών των ανθρώπων. 2. Αν είναι να γυρίσουν
στις πατρίδες τους, τότε και πάλι χρειάζονται στήριξη κάποιου τύπου Marshall να ανοικοδομήσουν τις πατρίδες τους και να ξανακτίσουν
τη ζωή τους. Και όπως εμείς διεκδικούμε πολεμικές αποζημιώσεις από Γερμανία,
είναι καιρός οι ίδιοι να τις ζητήσουν από τους καταστροφείς των πατρίδων και των οικογενειών τους, παρότι οι
ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν δεν έχουν αντίτιμο.
Όμως ποια Δύση πρόκειται να αναγνωρίσει τα λάθη της και να κάνει κάτι τέτοιo; Ωστόσο είναι ανάγκη η Δύση να αναλάβει τις ευθύνες της και η ΕΕ να αλλάξει την πολιτική της υποταγής της στην Ολιγαρχία με την πολιτική της δημοκρατικής εντολής των λαών της. Πιστεύω ότι η πλειονοψηφούσα βούληση στους δυτικούς λαούς δεν ταυτίζεται με την άρνηση και την αποχή που κατεγράφη στο ψήφισμα του ΟΗΕ ενάντια στο Ναζισμό από τις ηγεσίες τους, αλλά με την κατάφαση στη Δημοκρατία, την ειρήνη, την πρόοδο και τη συνεργασία των λαών.
Ευχές βέβαια θα πείτε, γιατί όπως έγραψε πρόσφατα (14-11-2015) ο πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου [1]:
‘’Μετά το χτύπημα στο Παρίσι, είναι φανερό ότι η πολιτική των ανοικτών συνόρων,
με πρόσχημα την περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το ‘Ασυλο, είναι πλήρως ανεδαφική
και ανεύθυνη. Οι αυστηρότεροι έλεγχοι των συνόρων στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, θα
εγκλωβίσουν τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες στην Ελλάδα. Πρέπει άμεσα η Ελλάδα να αναστείλει
την εφαρμογή της Οδηγίας αυτής για λόγους εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας,
όπως έχει δικαίωμα. Η λαθρομετανάστευση, εάν παραμείνει ανεξέλεγκτη, μπορεί να
εξελιχθεί σε Μαντζικέρτ[2]
του Νέου Ελληνισμού’’.
Οι υφιστάμενοι κίνδυνοι (έχοντας υπόψη την πολιτική που
είχε προαναγγείλλει τη δεκετία του ’80 ο πρόεδρος Οζάλ της Τουρκίας για ειρηνική
κατάκτηση της Ελλάδας) να χρησιμοποιηθούν πρόσφυγες και μετανάστες ως όργανα της
σωβινιστικής εξωτερικής πολιτικής των γειτόνων μας σε συνδυασμό με τη
συνεχιζόμενη ενδοτικότητα στις εξωτερικές σχέσεις με την Τουρκία[3],
δεν είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Δεν είναι όμως συνάμα
και κάτι που μπορεί να μας οδηγήσει στη γενικευμένη καχυποψία, να καταστήσουμε πρόσφυγες και μετανάστες ξανά τα θύματα της πολιτικής και ν’ αναστείλουμε την αλληλεγγύη μας προς αυτούς και τη φιλοξενία μας.
Συνεπώς, η παρατηρούμενη διατύπωση πάνω στο πρόβλημα απόλυτα
αντικρουόμενων πολιτικών θέσεων τύπου
(Ναι-Όχι), παρότι είναι χρήσιμη στο φωτισμό των διαστάσεών του, ωστόσο δεν είναι αυτή που συμβαδίζει με την
αντιμετώπιση του προβλήματος. Εν προκειμένω, δεν μπορούμε να μιλάμε για αντιμετώπιση
του προβλήματος των προσφύγων και μεταναστών χωρίς να σκεφτούμε το τι επιτρέπει
η σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και η κοινωνική μας συνοχή και το
τι συνάδει με μια αναπτυξιακή ελληνική προοπτική που παραμένει ακόμα σκοτεινή. Παράλληλα με τη δημιουργία των πρωτοβουλιών που άμεσα πρέπει εθνικά και πανευρωπαϊκά
να αναληφθούν για το πολυδιάστατο αυτό πρόβλημα, είναι αναγκαία η χάραξη και τήρηση από
πλευράς Ελλάδος μακρόπνοης εξωτερικής πολιτικής.
Αποτελεί συνταγματική και ηθική λαθροχειρία να βρισκόμαστε κάθε τόσο οι Έλληνες de facto προ τετελεσμένων, τα οποία δημιουργούν ή αποδέχονται οι κυβερνώντες χωρίς να ρωτιέται ο λαός ο οποίος καλοπροαίρετα κρατά ανοιχτή την καρδιά του στον άνθρωπο όπως ο ποιητής: ‘’την πόρτα ανοίγω το βράδυ’’. Αυτή η ηθική και συναισθηματική στάση- ο οικουμενισμός των αξιών- έχει όμως πολιτική αξία αν εξασφαλίζονται πρώτα οι όροι της εθνικής μας ύπαρξης εντός της οποίας η στάση αυτή και οι αξίες βλάστησαν. Και βέβαια όσο η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει τις οικουμενικές (καθολικές) αξίες- χρησιμοποιώντας τες επιλεκτικά ή υποκριτικά-, εμείς έχουμε καθήκον να τις κρατάμε και να τις διαφυλάσσουμε.
Κώστας Τσιαντής
24-11-2015
ΠΗΓΕΣ
[2]
Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία). Ο
αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε
μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε
στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους
Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η
εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των
Σελτζούκων στη Μικρά Ασία. Από Βικιπέδια.
[3] Σάββας Καλεντερίδης: http://www.dimokratianews.gr/content/55690/xypna-ellada-epiteloys
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου