Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Στίγκλιτς: Ποιος κερδίζει στριμώχνοντας στον τοίχο την Ελλάδα-ENIKOS

Στίγκλιτς: Ποιος κερδίζει στριμώχνοντας στον τοίχο την Ελλάδα

Πρώτη καταχώρηση: 08/06/2015 - 14:28
Τελευταία δημοσίευση: 15:00Οικονομία
Στίγκλιτς: Ποιος κερδίζει στριμώχνοντας στον τοίχο την Ελλάδα
Στην Ευρώπη πρέπει να αφήσουν στην άκρη ένα καταστροφικό και αποδεδειγμένα αποτυχημένο πρόγραμμα και να συνεργαστούν με την Ελλάδα για το καλό όλων μας, αναφέρει ο νομπελίστας οικονομολόγος, Τζόζεφ Στίγκλιτς.
Σε άρθρο του στην εφημερίδα Irish Examiner, λέει πως λίγοι πλέον οικονομολόγοι παραδέχονται ότι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να ολοκληρωθεί ένα τόσο αναποτελεσματικό και αδιέξοδο πρόγραμμα. Η Ελλάδα έχει ικανοποιήσει τουλάχιστον τα μισά από αυτά που της έχουν ζητηθεί κι όμως, η Γερμανία και οι άλλοι πιστωτές συνεχίζουν να απαιτούν από αυτήν να υπογράψει καινούργια ταφόπλακα.
Η μετακίνηση της Ελλάδας από το μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα σε πλεόνασμα ήταν σχεδόν πρωτοφανής, αλλά η έξωθεν απαίτηση για επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 4% του ΑΕΠ ήταν τουλάχιστον εξωφρενική, αναφέρει ο Στίγκλιτς.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να παίζουν ένα παιχνίδι αντιπαράθεσης με την ελληνική κυβέρνηση.
Για το τρέχον πρόγραμμα, ο Στίγκλιτς κάνει λόγο για "τρέλα" που έχει μάλιστα οξυνθεί αφού έχει οδηγήσει σε υποχώρηση κατά 25% του ελληνικού ΑΕΠ. Σύμφωνα με τις προβλέψεις των δανειστών, γράφει, πιστεύουν ότι με τις περικοπές σε μισθούς και την επιβολή νέων μέτρων λιτότητας, οι ελληνικές εξαγωγές θα αυξηθούν και η οικονομία θα επιστρέψει στην ανάπτυξη γρήγορα. Πίστευαν επίσης ότι
Οι προβλέψεις ότι η λιτότητα και οι χαμηλοί μισθοί θα αυξήσουν τις εξαγωγές και ότι η πρώτη αναδιάρθρωση χρέους θα οδηγούσε στη βιωσιμότητά του, αποδείχθηκαν λάθος, γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος. Και όχι λίγο λάθος, αλλά πολύ λάθος, υπογραμμίζει. Οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν δίκιο που ζητούσαν αλλαγή πορείας και η κυβέρνησή τους έχει δίκιο που δεν δέχεται να προσυπογράψει ένα βαθιά ελαττωματικό πρόγραμμα.
Ο Στίγκλιτς υποστηρίζει πως υπάρχει περιθώριο για συμφωνία, αφού η Ελλάδα έχει καταστήσει σαφές ότι είναι πρόθυμη να δεσμευτεί σε μεταρρυθμίσεις.
Τώρα, το στοιχείο που θα έφερνε την πολυαναμενόμενη συμφωνία, είναι ο ρεαλισμός των Ευρωπαίων που θα πρέπει να δουν τι είναι υλοποιήσιμο, τι θα είχε μακροοικονομικές επιπτώσεις, τι μεταρρυθμίσεις μπορούν να γίνουν σε δημοσιονομικό και διαρθρωτικό επίπεδο. Και μια συμφωνία, συνεχίζει ο Στίγκλιτς, θα ήταν καλή όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη.
Grexit
Σενάρια περί Grexit, αλλά και θέσεις του τύπου ότι οι αγορές έχουν ενσωματώσει στα ρίσκα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, υποτιμούν σημαντικά, κατά τον Στίγκλιτς, τους τρέχοντες και τους μελλοντικούς κινδύνους, επισημαίνει. Ένας τέτοιος εφησυχασμός είχε παρατηρηθεί και τον Σεπτέμβριο του 2008 πριν την κατάρρευση της Lehman Brothers, σημειώνει. Κι όμως ο πλανήτης ακόμα βιώνει τις συνέπειες της κατάρρευσης εκείνης.
Μιλά για τις ανησυχίες Ντράγκι για το ευρώ και τα ομόλογα. Το μέλλον της Ευρώπης, καταλήγει ο Νομπελίστας οικονομολόγος, εξαρτάται τώρα από το αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορέσουν να συνδυάσουν μια ελάχιστη κατανόηση στα οικονομικά με κοινό στόχο την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Την απάντηση αναμένεται να τη λάβουμε τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, καταλήγει.
Δείτε επίσης:

http://www.enikos.gr/economy/321789,Stigklits-Poios-kerdizei-strimwxnontas-ston-toixo-thn-Ellada.html
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)