Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Νίκος Χειλαδάκης- Πως «πολτοποιείται» by islam μια προδομένη χώρα

Τετάρτη, 6 Αυγούστου 2014


ΠΩΣ «ΠΟΛΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ» BY ISLAM ΜΙΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 


Μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Νέας Τάξης είναι το ανακάτωμα λαών και θρησκειών με συνέπεια τον καλύτερο έλεγχο τους υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής «ελευθερίας» και της «αντιρατσιστικής» ιδεολογίας. Έτσι, διάφορες εθνοφυλετικές και θρησκευτικές ομάδες ανακατεύονται με γηγενείς κατοίκους νοθεύοντας την παραδοσιακή εθνοθρησκευτική τους υπόσταση, απομυθοποιώντας και τελικά εξαλείφοντας το παραδοσιακό ιστορικό τους υπόβαθρο. Παράλληλα η προώθηση «χρυσών» ιδεοληψιών περί ανθρωπίνων «δικαιωμάτων» και η ψήφιση «αντιρατσιστικών» νομοσχεδίων, εξουδετερώνουν κάθε πιθανότητα αντίδρασης σε όλη αυτή την εκστρατεία πολτοποίησης λαών και θρησκειών.
Οι αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ στο Αφγανιστάν, Σομαλία, Ιράκ, και αλλού, είχαν σαν κύριο σκοπό όχι την τιμωρία των εξτρεμιστών ισλαμιστών, (άλλωστε made by USA), ή την υποταγή των χωρών αυτών στο αμερικανικό «άρμα», αλλά την δημιουργία χάους με συνέπεια εκατομμύρια μουσουλμάνων κατοίκων των χωρών αυτών να εξωθούνται προς την δύση. 
Τα αλλεπάλληλα κύματα λαθρομεταναστών άρχισαν να εισβάλουν με κάθε μέσο στην Ευρώπη με πρώτο σταθμό και με καλύτερο υποδοχέα, με την συνδρομή και κάποιων εγχώριων μειοδοτικών κυβερνήσεων, την χώρα μας. Στη συνέχεια η μεγάλη άπατη της «αραβικής άνοιξης» συμπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο το πάζλ της επιχείρησης ισλαμικής προώθησης, πάλι με κύριο στόχο την χώρα μας που βρίσκεται ακριβώς στον είσοδο όλου αυτού του κόσμου που ασταμάτητα εισβάλει από τα ανατολικά και τα νότια προς τα δυτικά και βόρεια.
Έχουμε γράψει σε πολλά παλαιοτέρα άρθρα μας τον ρολό που παίζει η Τουρκία με την γνωστή τουρκική μαφία και με τις συνεργαζόμενες τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στην μεγάλη αυτή και πολύ καλά οργανωμένη προώθηση μουσουλμάνων προς την Ελλάδα. Όμως στο μεγάλο αυτό «έργο» εκτός από τους Τούρκους σημαντικό ρόλο στην προώθηση και υλοποίηση του έπαιξαν και οι διάφορες μειοδοτικές, (αν όχι προδοτικές), ελληνικές κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις αυτές, που μόνο ελληνόφρονες δεν ήταν, εκείνο που πρώτιστα υπηρετούσαν ήταν τα ξένα νεοταξικά σχέδια για την πολτοποίηση της χώρας. Θα θυμάστε εκείνο το περίφημο σλόγκαν της εποχής του κ. Σημίτη, που καλούσε τον Χασάν και τους μουσουλμάνους της ανατολής να έρθουν να εργαστούν στην Ελλάδα. «Λουκούμι» στα χέρια αδίστακτων επιχειρηματιών που αποκτούσαν φτηνά εργατικά χέρια ξεσχίζοντας τα βασικά εργατικά δικαιώματα των γηγενών. Η κατάσταση αυτή όμως έπρεπε να πλαισιωθεί και με το ανάλογο ιδεολογικό πλαίσιο για να κατοχυρωθεί και να γίνει αποδεκτή και αρεστή σε μεγάλο μέρος του ανύποπτου λαού. Έτσι αναπτύχτηκε από τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και ενώ το κύμα του μουσουλμανικού εξτρεμισμού άρχισε να ακουμπά και την χώρα μας, τα «αντιρατσιστικά» ιδεολογικά ευρήματα και οι διάφορες «όμορφες» θεωρίες περί προάσπισης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και άλλα συναφή. Όλα αυτά εξυπηρετούσαν με τον καλύτερο τρόπο την ριζική αλλοίωση της δομής του ελληνικού πληθυσμού και την αποχαύνωση του έτσι ώστε όταν αργότερα θα έρχονταν τα εθνοκτόνα μνημόνια το κακό θα είχε γίνει και θα ήταν ανίκανος να προβάλει ουσιαστική αντίδραση. Η ταυτότητα των Ορθόδοξων Ελλήνων θα είχε γίνει κουρελόχαρτο στον  βωμό της «δημοκρατίας» και της «προόδου» της αδίστακτης και δολοφονικής Νέας Τάξης με την ανοχή, αν όχι και συνδρομή, ακόμα και της εκκλησιαστικής του ηγεσίας.
Και πάλι εδώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της γειτονικής και «συμμαχικής» μας Τουρκίας. Από την δεκαετία του ενενήντα η μουσουλμανική παρουσία στην Ελλάδα, made by Turkey, άρχισε να επεκτείνεται εκτός από την δ. Θράκη και στα Δωδεκάνησα. Εκεί ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά μουσουλμανική μειονότητα που αναζητά την επανασύνδεση της με την «μητέρα πατρίδα», Τουρκία. Στη συνέχεια όμως αρχίζει η πραγματική επιχείρηση. Η ίδρυση μουσουλμανικών ενώσεων στην ελληνική πρωτεύουσα με την άμεση στήριξη της ομόδοξης Τουρκίας, ήταν η πρώτη μεγάλη πράξη στο «έργο». Σήμερα κανείς δεν μας λέει επίσημα πόσοι είναι πραγματικά οι μουσουλμάνοι στην χώρα μας, πόσο οργανωμένοι είναι και κυρίως, το πόσο επηρεάζονται από τις εξτρεμιστικές τζιχαντιστικές απόψεις, (με βασικό σπόνσορα την Τουρκία του Ερντογάν), που άρχισαν να εξαπλώνονται σαν χείμαρρος από τα ανατολικά προς τα δυτικά.  Η «πυριτιδαποθήκη» είχε οικοδομηθεί και ο ορθόδοξος ελληνισμός κάθονταν πλέον πάνω σε ένα εκρηκτικό έδαφος που ανά πάσα στιγμή, σαν πέμπτη φάλαγγα, μπορεί να ανάψει καίγοντας το ίδιο μας το σπίτι. Η Νέα Τάξη με την συνδρομή διαφόρων αφελών, ή σκόπιμα κινούμενων τουρκολαγνικά και ισλαμολαγνικά δημοσίων παραγόντων, (κλασικό παράδειγμα η κίνηση ίδρυσης τμήματος ισλαμικών σπουδών στην Θεσσαλονίκη, μια κίνηση όχι τυχαία και στην δεδομένη συγκυρία που αγνοεί με εγκληματικό τρόπο το πολιτικό υπόβαθρο αυτής της σημερινής κατάστασης ), είχε επιτύχει σε μεγάλο βαθμό το σχέδιο της. Η μειοδοσία είχε αποδώσει το έργο της.
Το θέμα είναι τεράστιο και μέσα σε λίγες γραμμές ίσως δεν είναι δυνατόν να δώσει κάνεις ολόκληρη την εικόνα. Το γεγονός όμως είναι πως διακόσια χρόνια μετά την αποτίναξη της αιματοβαμμένης οθωμανικής κατοχής και έναν αιώνα σχεδόν μετά την φρικτή γενοκτονία του ελληνισμού της Ανατολής, η χώρα μας βρίσκεται ξανά εμπρός στο μαύρο φάσμα του Ισλάμ, ενός Ισλάμ, που σήμερα είναι από τα πιο αδίστακτα και εγκληματικά όπως το βλέπουμε καθημερινά στις ίδιες τις μουσουλμανικές χώρες. Αν δεν αφυπνιστούμε και αν δεν σταματήσουμε τους αφελείς, (;;;), ή σκόπιμα κινούμενους  ισλαμολάγνους, τότε θα είναι πολύ αργά και αν η θρησκευτική ηγεσία δεν ξεσηκωθεί, τότε οι μιναρέδες και τα ουρλιαχτά των χοτζάδων θα γίνουν η φυσική κατάληξη μιας «αντιρατσιστικής» Ελλάδας ηλιθίων και χωρίς καμία ταυτότητα κατοίκων, που θα χειροκροτούν αυτοκτονικά το νέο μεγάλο τέμενος της Αθήνας!  «Οι τρούλοι των τζαμιών θα γίνουν οι ασπίδες μας και οι μιναρέδες οι λόγχες μας»!!! Τάδε έφη, Ταΐπ Ερντογάν!
Αλλοίμονο σου Ελλάδα!
Αφιερώνεται στους πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες αυτής της χώρας.
Αναρτήθηκε από Λίθος Φωτός στις 1:19 μ.μ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)