Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 9 Μαρτίου 2025

John Mearsheimer - Why Zelenskyy Doesn't Want a Peace Deal

Seyed Mohammad Marandi: Civilians Massacred in Syria & the EU Blames the Victims

LIVE | Viktor Orban EXPOSES Europe's Crisis, Warns of Political Collapse...

ΚΑΦΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ. ΔΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΡΙΑ. ΠΟΛΛΟΙ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΤΟΥ ΤΖΙΟΥΛΑΝΙ! Η ΣΥΡΙΑ είναι υπό την κατοχή διεθνών τρομοκρατών!'' (48.00+)









ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ Αχμέτ Ασκάρ. University of Zakho
Αχμέτ Ασκάρ. University of Zakho

Σάββατο 8 Μαρτίου 2025

Γεωπολιτική και σύγχρονη τέχνη ΜΑΖΗΣ Θ. ΙΩΑΝΝΗΣ

 



Μετάφραση, Σχόλια και Εκσυγχρονισμός Τεκμηρίωσης στο βιβλίο της F.S. Saunders: «Πολιτιστικός ψυχρός πόλεμος - η CIA και ο κόσμος των τεχνών και των γραμμάτων».


Καθόλην την διάρκεια της θητείας μου ως Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας [...] δεν έπαψα να τονίζω τη σημασία του Πολιτισμού ως Γεωπολιτικού Πυλώνα Ισχύος [...] μεταξύ των τεσσάρων Γεωπολιτικών Πυλώνων Ισχύος τους οποίους είχα εντάξει στη Θεωρία μου, της Συστημικής Γεωπολιτικής Αναλύσεως [...]. Όταν [...] εντόπισα το πόνημα της F.S. SAUNDERS, (The Cultural Cold War. The CIA and the World of Arts and Letters, The New Press, NY, 2000) κατάλαβα ότι στην πολύ σοβαρή αυτή έρευνα εύρισκα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία της Θεωρίας μου και ειδικά για έναν πολύ ευαίσθητο και δυσκατανόητο πυλώνα γεωπολιτικής ισχύος που οι μαθητές μου εξεπλήσσοντο όταν με άκουγαν να τον διδάσκω αναδεικνύοντάς τον ως τέτοιο. Δεν μπορούσαν να φαντασθούν πως η «αθώα Τέχνη» μπορούσε μέσω της χειραγώγησής της και της προπαγανδιστικής της επιβολής να μετατραπεί σε ισχυρό όπλο κοινωνικοπολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής χειραγώγησης των εθνικών κοινωνικών σχηματισμών!

Το κείμενο αυτό, πλην μερικών ακροθιγών αναφορών (κάποιες αναφορές ή χρήση ελάχιστων στοιχείων του) σε αρθρογραφία ελλήνων ακαδημαϊκών, επιστημόνων, λογοτεχνών, κριτικών τέχνης και σχολιαστών, δεν έχει γίνει ποτέ γνωστό στην συγκλονιστική για τις Τέχνες και τα Γράμματα ολότητά του. Δεν θα ήθελα να αναφέρω έναν ατελή πίνακα των -σημαντικών, ούτως ή άλλως- συμβολών αυτών στην παρούσα έκδοση και να αδικήσω κάποιον από τους συγγραφείς τους. Επιφυλάσσομαι να το πράξω στην Δεύτερη Εκδοση, κάνοντας μια ιδιαίτερα σχολαστική έρευνα για ό,τι σχετικό έχει γραφεί.

Στόχευσα να εμπλουτίσω το εξαιρετικό αυτό πόνημα της F.S. Saunders με κείμενα τα οποία κατά την διάρκεια της συγγραφής του παρόντος πονήματος δεν ήταν διαθέσιμα στην Συγγραφέα. Και νομίζω ότι, ως ένα βαθμό το πέτυχα, συλλέγοντας, μεταφράζοντας, σχολιάζοντας (με επεξηγηματικά σχόλια πολύτιμα για τον αναγνώστη) και παραθέτοντας στο Παράρτημα Κειμένων Τεκμηρίωσης μια σημαντική σειρά πρωτότυπων εγγράφων που διαφωτίζουν ακόμη περισσότερο τον αναγνώστη για την θεωρητική και ιδεολογική βάση του εγχειρήματος της CIA του Άλλεν Ντάλες από το 1947 μέχρι το 1968.

Όπως γίνεται αντιληπτό, με το βιβλίο αυτό δεν έχω σκοπό να... προαγάγω την... ακαδημαϊκή μου εξέλιξη η οποία έχει λήξει ευδοκίμως εδώ και τρία, περίπου, χρόνια. Ούτε με ενδιαφέρει να... εμπλουτίσω το ήδη ανιαρό στην ανάγνωσή του βιογραφικό μου σημείωμα (uoa scholar ioannis mazis). Επιθυμώ απλώς να ενημερώσω κάθε καλόπιστο και καλλιεργημένο έλληνα πολίτη, που ενδιαφέρεται για την Γεωπολιτική της Τέχνης και του Πολιτισμού σχετικά με το παρασκήνιο των χειραγωγήσεων των κοινωνιών και της Σκέψης στο όνομα της «Ελευθερίας» και του «αντικομμουνισμού». [...] (Από το σημείωμα του καθηγητή Ι.Θ. Μάζη)

Περιεχόμενα

Σημείωμα προθέσεων του επιμελητή
Ευχαριστίες
Πρόλογος
Εξαίσιο πτώμα
Οι εκλεκτοί του πεπρωμένου
Μαρξιστές στο Waldorf
Η δημοκρατία της παραπληροφόρησης
Σταυροφορία για την ιδέα
"Επιχείρηση "Κονγκρέσο""
Καραμέλα
Αυτή η αμερικανική γιορτή
Το κονσόρτσιουμ
Η πραγματική εκστρατεία
Η νέα συναίνεση
Περιοδικό "Χ"
Οι Άγιοι Willies
Μουσική και αλήθεια
Τα αγόρια του Ransom
Αμερικάνικες μουντζούρες
Οι οργισμένοι φύλακες
Όταν οι γαρίδες μαθαίνουν να σφυρίζουν
Αχίλλειος πτέρνα
Πολιτιστικό ΝΑΤΟ
Ο καίσαρας της Αργεντινής
Οι φίλοι της Pen
Ο πνευματικός κόλπος των χοίρων
Η άποψη του Ramparts
Αυτή η αίσθηση βυθίσματος
Μια κακή συμφωνία
Επίλογος
Πηγές
Επιλεγμένη βιβλιογραφία
Παράρτημα φωτογραφιών
Παράρτημα κειμένων τεκμηρίωσης

Ι. Μάζης: "Η κοινωνία αλλάζει το καθεστώς" - Οι ελίτ διαχειρίζονται τη συντριβή τους


Η επεκτατική πολιτική του ΝΑΤΟ παρά τις υποσχέσεις στη ΡΩΣΙΑ...(16.00+)

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ "ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟ" Μουσική-Αρετή Κοκκίνου, Στίχοι-...

The US Push for Peace & Europe Panics - John Mearsheimer, Alexander Merc...

Γιώργος Καπόπουλος: Ποντίκι που βρυχάται η Ευρώπη!…

Σάλος με τον Μάζη: Θα συνεχίσει η Ελλάς να ξεπλένει την Τουρκία για να μ...

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)