Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

Ηλίας Σταμπολιάδης : Το Ανθρώπινο Κόστος της Ναυσιπλοΐας

 Το Ανθρώπινο Κόστος της Ναυσιπλοΐας

Τις τελευταίες εβδομάδες οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης, υποστηριζόμενοι από το Ιράν, παρεμποδίζουν την διέλευση των εμπορικών πλοίων από την πύλη των δακρύων, όπως ονομάζεται, που αποτελεί το πέρασμα από τον Περσικό κόλπο προς την Ερυθρά θάλασσα, το Σουέζ και τελικά την Μεσόγειο θάλασσα αναγκάζοντάς τα να κάνουν τον γύρω της Αφρικής.

Η αλλαγή πορείας δημιουργεί καθυστέρηση των φορτίων, επιμήκυνση της διαδρομής κατά δέκα τουλάχιστον ημέρες με μέσο επιπλέον κόστος ένα εκατομμύρια δολάρια ανά δρομολόγιο με άμεση επίπτωση στο κόστος των μεταφερομένων προϊόντων σε καιρό ακρίβειας. Οι ΗΠΑ έλαβαν την πρωτοβουλία να στείλουν ναυτικές πολεμικές δυνάμεις στην περιοχή και κάλεσαν τις χώρες του ΝΑΤΟ να συμμετάσχουν. Ήδη δέκα χώρες δήλωσαν συμμετοχή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η Ελλάδα ως πρωτοπόρος παγκόσμια εμπορική ναυτική δύναμις αποφάσισε να είναι μία επιπλέον και να στείλει και αυτή μία φρεγάτα υπό τις εντολές του Αμερικανού ναυάρχου για αποστολές που θα συμφωνηθούν εκ των προτέρων και από τις οποίες θα κριθεί και ο τύπος της φρεγάτας.

Το αίτημα των ανταρτών Χούθι είναι να σταματήσει ο λεγόμενος πόλεμος των Ισραηλινών εναντίων των Παλαιστινίων που ουσιαστικά δεν αποτελεί πόλεμο, καθότι μόνο ό ένας των αντιπάλων έχει οργανωμένο στρατό και ο άλλος διαθέτει μόνο υπόγεια κρησφύγετα που ωχριούν μπροστά στον σύγχρονο εξοπλισμό, τα άρματα μάχης, τoν λεγόμενο σιδερένιο θόλο αντιαεροπορικής προστασίας (iron dome), τις πυρηνικές εγκαταστάσεις και την οικονομική βοήθεια των Ισραηλινών. Ουσιαστικά πρόκειται για γενοκτονία μπροστά στα έκπληκτά μάτια της ανθρωπότητας με σφαγή αμάχων και καταστροφή των βιοτικών υποδομών της Γάζας που γίνεται από έναν λαό που μέχρι εχθές επικαλείτο το ολοκαύτωμα στο Άουσβιτς και στο Νταχάου.

Η δικαιολογία των Ισραηλινών είναι η απελευθέρωση των ομήρων που συνέλαβαν τα μέλη της Χαμάς και η εξολόθρευση τους, που τα ονομάζουν τρομοκράτες με το ίδιο σκεπτικό που οι Τούρκοι ονομάζουν τρομοκράτες τα μέλη του PΚΚ των Κούρδων, ή, οι Εγγλέζοι ονόμαζαν τα μέλη της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Σε μία μικρή εκεχειρία αντηλλάγησαν μερικοί Ισραηλινοί όμηροι που κρατούσε η Χαμάς με Παλαιστίνιους ομήρους που κρατούσε το Ισραήλ σε σχέση ένας ισραηλινός με τρεις Παλαιστινίους και το ερώτημα είναι που βρέθηκαν τόσοι όμηροι στα χέρια των Ισραηλινών, πόσον καιρό τους κρατούσαν και γιατί κανένας από τους Αμερικάνους, τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες δεν είχε μιλήσει όταν αυτοί εσυλλαμβάνοντο και κακομεταχειρίζοντο στις φυλακές του Ισραήλ; Γιατί τάχα τους έπιασε η κάψα όταν η Χαμάς έκανε την έφοδο απελπισίας τον Οκτώβριο 2023 μετά από εβδομήντα χρόνια καταπίεσης; Μήπως σε εμάς τους Έλληνες αυτή η απελπισία μας θυμίζει κάτι από την έξοδο του Μεσολογγίου ή έχουμε ξεχάσει το αίμα που χύθηκε για να είμαστε εμείς ελεύθεροι;

Στην αντίδραση των Χούθι να κλείσουν τα στενά του Άντεν οι υποστηρικτές της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, με υπολογισμούς κόστους μεταφορών και επίπτωσης του στην παγκόσμιο οικονομία, προτίμησαν να οργανώσουν μία πανάκριβη και επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη ναυτική εκστρατεία με συνέπεια να συνεχίζεται ο αποδεκατισμός των Παλαιστινίων, παρά να εξαναγκάσουν το Ισραήλ να σταματήσει την επιτελούμενη γενοκτονία που θα στοίχιζε πολύ λιγότερο και θα συνιστούσε πράξη δικαίου. Αυτό δείχνει τον ξεπεσμό, την παρακμή και το ήθος του σημερινού προοδευτικού Χριστιανικού τάχα Δυτικού Κόσμου που προπαγανδίζει τα δικαιώματα πάσης φύσεως διαστροφής και παραβλέπει το δικαίωμα για ζωή ανθρώπων του εκδιώκονται από τον τόπο που έχουν ζήσει για χιλιάδες χρόνια σαν αντίποινα για την διεκδίκηση του δικαιώματος τους να ζουν ελεύθεροι στον τόπο τους. Όπως παρατήρησε και ένας φίλος, ημέρες Χριστουγέννων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ βλέπουμε ανθρώπους να κουβαλούν δώρα σε χρωματιστές σακούλες, ενώ στην Παλαιστίνη βλέπουμε ανθρώπους να κουβαλούν σε μαύρες σακούλες τα πτώματα ή τα μέλη των συγγενών τους.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)