Μπιθικώτσης Της αγάπης αίματα lyrics

Γεώργιος Μάνος- Στην Πατρίδα ήτανε αλλιώς: Ιστορικό αφήγημα

Οκτώβριος 1920

Λίγο πριν την Καταστροφή

Τότε που η Ελλάδα

ζούσε ακόμα το μεγάλο όνειρο

των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών

Στα μέσα του Οχτώβρη (1920) τα χωράφια απ’ τις βροχές βάραιναν πολύ και δεν ήτανε για σπορά. Ακόμα κι ένα κομμάτι αμμουδερό που είχα στην «Πλαγιά», βούλιαζε και το παράτησα. Ευκαιρία να πάω ως την Πόλη, να μάσω καμπόσους παράδες που είχα να λαβαίνω απ’ τ’ αρνιά.

Έφταξα στην Πόλη μεσημέρι και τράβηξα πρώτα στο Δημητρό τον αχτάρη (μπακάλη) για το τυρί. Μ’ ευχαρίστησε, με πλέρωσε πεσίν (μετρητοίς) και πήγε την κουβέντα στα πρωτόφαντα που έζηγαν εκείνον τον καιρό οι Ρωμιοί. Ήτανε μες στη χαρά. Στην Πόλη διαφέντευαν οι σύμμαχοι. Στη Μικρασία ο στρατός μας πάαινε από νίκη σε νίκη. Στην Ανατολική Θράκη κυμάτιζε η ελληνικιά σημαία. Τώρα, ούλοι καρτερούσανε να νικήσει ο Βενιζέλος στις εκλογές, για να λευτερωθεί και η Πόλη.

Στο χάνι, με καλωσόρισε ο γιος του μπαρμπα-Πολύκαρπου, ο Σαράντης. Βολέψαμε τα χαϊβάνια, μ’ έδειξε το κρεβάτι μου και μ’ έκαμε «ορίστε!» στο καμαράκι του, να με τρατάρει ζεστό τσάι. Το ήπια στο ποδάρι κι έφυγα να κοιτάξω τις δουλειές μου.

Δυο σοκάκια παρακείθε, ήτανε στην αράδα τα μεγάλα κασαπειά. Εκεί ήτανε κι ο Κωσταντής, με ρίζες απ’ τη Ραιδεστό. Τον έδινα κάθε χρόνο ίσαμε διακόσια αρνιά. Πάντοτες καλοπλερωτής. Έτσι και τώρα. Είπαμε καμπόσα μασάλια κι ύστερις με πλέρωσε δίχως να κόψει γρόσι.

Όξω νύχτωσε. Μπήκα στο Μισιρλί τσαρσί, ψούνισα τα χρειαζούμενα για τη φαμίλια, πήρα και καμπόσες καραμέλες για τα παιδιά και τ’ αδεξίμια, και πήγα στο χάνι. Στο καμαράκι του χανιτζή ήτανε πάλε μονάχα ο Σαράντης. Παραξενεύτηκα που δεν είδια καθόλου το μπαρμπα-Πολύκαρπο. Αυτός άλλες φορές ήτανε πανταχού παρών.

«Σαράντη, ο πατέρας πού είναι, για, και δε φαίνεται;»

«Α, στο σπιτάλι (νοσοκομείο) του Μπαλουκλή τον έχουμε, Γιωργάκη. Βδομάδα κοντεύει. Όχι τίποτες κακό. Γεράματα. Παραπονιούνταν που τόνε πόναγαν τα πλευρά του και δεν μπόρειε να κοιμηθεί. Αύριο θα έβγει. Επροχτές θα τον έβγαζαν, αμμά γύρεψαμε απ’ τους γιατρούς να τόνε βαστήξουνε καναδυό μέρες ακόμα. Άμα έρτει εδώ, ήσυχος δε θα κάτσει. Ούλην την ημέρα στα ποδάρια μας θα μπερδεύεται, και θα μαλώνουμε».

«Είναι έτσι ντουράτος, όπως τόνε ήξευρα;»

«Στη θωριά, έτσι και πιο καλά. Κομμά (λίγο) τα φερσίματα άλλαξε και σαν πιο της εκκλησίας γένηκε. Γέρασε, για! Κεριά ανάβει… σταυρούς πολλούς κάμνει... Να, τελευταία, στην Παναΐα τη Μπαλουκλιώτισσα με παράγγειλε να πάω. Καμπόσα γρόσια, λέει, να ρίξω στο αΐασμα και να ευκηθώ να γένει καλά. Αυτά, παλιά, δεν τα έκαμνε».

Η πόρτα άνοιξε και μπήκανε μέσα πεντέξι ξενομερίτες. Έκατσαν κι έπιασαν κουβέντα με το Σαράντη. Είχανε να πούνε τα δικά τους. Εγώ σηκώθηκα και βγήκα όξω.

Εκεί κοντά, ήτανε το ξακουστό καπηλειό του Αλέξαντρου του Σμυρνιού. Είχε καλό ρακί και καλό μεζέ, ήτανε και χωρατατζής, ό,τι έπρεπε για να περάσει καλά η βραδιά. Από μακριά ακόμα, ακούγουνταν τραγούδια. Σαν ζύγωσα, είδια που χόρευαν κιόλας.

"Έχε γεια, πάντα γεια, τα μιλήσαμε

όνειρο ήτανε, τα λησμονήσαμε".

Με το που άνοιξα την πόρτα, ο Αλέξαντρος παράτησε το τεζιάκι του και κόσεψε (έτρεξε) να με καλωσορίσει. Έπρεπε να φωνάζουμε για ν’ ακουστούμε. Τώρα οι παρέες, με ελληνικά σημαιάκια στα τραπέζια, τραγουδούσανε της «Αμύνης τα παιδιά». Στη μέση, το κασάπικο πάαινε ροδάνι.

"Λοιπόν παιδιά, η νέα τριανδρία

που έδιωξε από την Αθήνα τα θηρία,

που έδιωξε βασιλείς και βουλευτάδες,

τους ψευταράδες και τους μασκαράδες.

Και στην Άμυνα εκεί

πολεμούν όλοι μαζί

πολεμάει κι ο Βενιζέλος

που αυτός θα φέρει τέλος

ο Δαγκλής κι ο Κουντουριώτης

θα μας φέρουν την ισότης".

Κι απ’ ολόυρα, παλαμάκια, γέλια, ευκές. «Άιντε, με τη νίκη!», «και τα δικά μας!». Με κόπο έπιασα μια κόχη κι έκατσα. Ο Αλέξαντρος ήφερε χάσκο εκμέκ (άσπρο ψωμί), σκουμπριά στα κάρβουνα, λακέρδα με μπόλικο κόκκινο κρομμύδι και λάχανο τουρσί.

«Σαν πολλά δεν ήφερες, Αλέξαντρε;»

«Θα σε κάμω κι εγώ συντροφιά. Απ’ τη δουλειά, δεν πρόκαμα να βάλω βούκα στο στόμα», αποκρίθηκε και κόσεψε να φέρει ρακί και καθαρά. Ήτανε στα κέφια του.

«Τι γένεται εδώ, μπρε Αλέξαντρε; Τραγούδια, χοροί, πατιρντί… Έχετε καμιάνα γιορτή;»

«Α, τελευταία, Γιωργάκη, στην Πόλη κάθα ημέρα γιορτή έχουμε. Δεν άκσες; “Έχε γεια, πάντα γεια”. Τέλεψαν τα πάθια του Ρωμιού, Γιωργάκη, μια για πάντα. Ένα κακό όνειρο ήτανε. Τώρα τα πράματα άλλαξαν. Ούλα δείχνουνε πως ο Βενιζέλος με τα τσαρούχια θα έβγει. Και σαν έβγει, αρκαντάς, έρχεται και η αράδα της Πόλης. Θα γενεί κι εδώ, ό,τι γένηκε στη Σμύρνη. Αυτός ο Κρητικός είναι «σεϊτάν Μπενιζέλο», καταπώς τόνε λένε οι Τούρκοι. Θα τα καταφέρει. Οι μεγάλοι πολύ τόνε λογαριάζουνε», με είπε και σηκώθηκε.

Ένα ένα τα τραπέζια πλέρωναν και σηκώνουνταν. Ταμάμ που οι πιότεροι ήτανε στην πόρτα, ένας «παιδιά, το Βενιζέλο!» φώναξε απ’ το βάθος, κι αρχίνησε να τραγουδεί. Αυτοί που βγήκανε, γύρισαν οπίσω και τραγουδώντας έπιασαν, πάλε, ούλοι αντάμα το χορό.

"Βενιζέλε μας πατέρα της πατρίδας,

Βενιζέλε μας πατέρα της φυλής,

κάθε πόθου μας και κάθε μας ελπίδας

είσαι συ ζωή και φως κι αγωνιστής.

Ζήτω ζήτω η λευτεριά, ζήτω κι ο Λευτέρης

που 'ναι πρώτος στη γραμμή μας λεβεντογενιά.

Βενιζέλε τι χαρά, μόνο συ το ξέρεις

το στρατί που βγάζει πέρα στην Αγιά Σοφιά".

Αυτό το τελευταίο, «πέρα στην Αγια-Σοφιά», το είπανε τρεις φορές καταποδιαστά. Ύστερις μας καληνύχτισαν και βγήκανε όξω γελώντας.

Σαν απομείναμε μοναχοί, ο Αλέξαντρος έκαμε ένα σαχανάκι χαμψιά (γαύρο) με λεμόνι, κι έκατσε.

«Βενιζέλος! Μεγάλο μυαλό! Εδώ, ο κόσμος κόνισμα τον έχει! Δεν τόνε παραβγαίνει κανείνας. Ποιος άλλος, Γιωργάκη, μπόρειε να πάρει την Ελλάδα απ’ τη Λάρισα και να τήνε φτάξει στη Μικρασία και τη Θράκη!»

Είπε πολλά. Τον τελευταίο καιρό, οι Τούρκοι ζάρωσαν, οι Ρωμιοί και τ’ άλλα καταφρονεμένα μιλέτια αναθάρρεψαν, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς κόντευε να ζωντανέψει, η σφαλιχτή πόρτα της Αγια-Σοφιάς ν’ ανοίξει… Έλεγε και ήπινε, δάκρυζε και χαίρουνταν, κι από κοντά κι εγώ. Και να τόκα και ξανά τόκα τα ποτήρια, και ξανά μεζέ και ξανά ρακί.

«Αλέξαντρε, καταπώς το πααίνμε, αρκαντάς, το χάνι απόψα δύσκολα θα το έβρω».

Μα εκείνος σαν πήρε φόρα, δε σταμάταγε. Γιόμιζε τα ρακοπότηρα και πιότερο για την πατρίδα του τη Σμύρνη καμάρωνε, που τώρα ήτανε λεύτερη.

«Σε πέντε χρόνια που λες, Γιωργάκη, η Σμύρνη θα ενωθεί με την Ελλάδα. Αυτό είναι τελειωμένο. Το λέει και η Συνθήκη των Σεβρών. Σε πέντε χρόνια, λέει, θα γένει εκεί ψήφος, κι άμα ο κόσμος ψηφίσει την ένωση, θα γένει ένωση. Εσύ τι λες να ψηφίσει ο κόσμος, για;»

Κουβέντα στην κουβέντα, χαμπάρι δεν πήραμε που πέρασαν μεσάνυχτα. Μάζωξε το τραπέζι, έσβησε το φως και βγήκαμε όξω. Την ώρα που σφάλιζε τα κανάτια, σταμάτησε.

«Ξεύρεις, μπρε Γιωργάκη! Άμα λευτερωθεί η Πόλη, εμείς θα είμαστε οι πιο τυχεροί Ρωμιοί, απ’ όντας τούρκεψε στα 1453. Η Κωσταντινούπολη λεύτερη, ύστερις από 467 χρόνια! Πω, πω! Θέλει γερή καρδιά! Μόνε που το συλλοΐζουμαι, φοβούμαι δε θα την αντέξω τέτοια χαρά!»

Είπαμε τις καληνύχτες μας κι έκαμα να κινήσω, μα μ’ έπιασε απ’ το μπράτσο.

«Άμα ήμουνα νιος, θα πάαινα στη Μικρασία να πολεμήσω με τον ελληνικό στρατό. Ξεύρεις πόσα παλικάρια πήγανε, απ’ την Πόλη, ως τα σήμερις;»

Είπαμε ξανά καληνύχτα και χωρίσαμε. Αναλόγως με τα ρακιά που κοπανήσαμε, κάτ’ καλούτσικα το βρήκα το χάνι!

Γεώργιος Μάνος

Στην Πατρίδα ήτανε αλλιώς

Ιστορικό αφήγημα

Εκδόσεις Λόγος & Εικόνα

Απόσπασμα

The Earth broke its record for the shortest day

 https://www.msn.com/.../the-earth-broke.../ar-AA103z4T...

MSN.COM

The Earth broke its record for the shortest day – and the effects could be ‘devastating’

The Earth broke its record for the shortest day – and the effects could be ‘devastating’ - The planet completed a full spin on 29 June 2022 in 1.59 milliseconds shorter than 24 hours

1Costas Tsiantis

James Webb Space Telescope beats its own record with potential most distant galaxies/ black holes

black holes

Ανοίγω το στόμα μου-Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Γ. Σεφέρης & Μ. Θεοδωράκης, Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές

Costas Tsiantis 27 Ιουλίου 2019 ·Ξένος εγώ ειμί

 

Ξένος εγώ ειμί

της αυγής οδοιπόρος σε μονοπάτι ερημικό.

Υιός πατρός αυτοπάτωρος

και επιγενόμενων κόσμων υφάντισμα ηλιοφόρο

στη ράχη του ταύρου επιδέξια ακροβατώ

και σε γκρεμούς απάτητους μετατοπίζω

την ξυπόλητη φτέρνα μου.

Στις ακρώρειες του κόσμου

με του ακροβάτη τη μπάρα στο χέρι ισορροπώ

της παρουσίας σου ευχαριστιακά δεξάμενος

το θαύμα

26-7-2019

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ-ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ (ΑΘΗΝΟΔΡΟΜΙΟ)

ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ.athinodromio 

O Ypnos Se Tylixe

ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΟΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ. ΣΙΚΑΓΟ_ΧΘΕΣ (23.7.22)

Στιγμές εισβολής (Πενταδάκτυλος) - Γιώργος Νταλάρας (Θέατρο Badminton)

Ανασήκωσε την πλάτη

κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου

Κ. Μόντης

Να σταματήσουμε τον νέο “θερμό – ψυχρό” Πόλεμο | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ

KONSTANTAKOPOULOS.GR

Να σταματήσουμε τον νέο “θερμό – ψυχρό” Πόλεμο | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΔιεθνηΕλλαδαΕΥΡΩΠΗΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Να σταματήσουμε τον νέο “θερμό – ψυχρό” Πόλεμο July 22, 2022 Facebook Twitter Google+ Pinterest WhatsApp Το Στίγμα της ΜέΡΑς με την Μπούλικα Μιχαλοπούλου ||...

Χρυσοπράσινο φύλλο _ Γρηγόρης Μπιθικώτσης

ΚΥΠΡΟΣ- Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΧΕΙ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΣΤΑ ΔΥΟ

 

Έναρξη σε 2:42

ΠΥΡΚΑΓΙΑ 29-20/7/22 , ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (21/7/22)

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΌΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ, ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ...

Μίκης Θεοδωράκης ~ Τα Τραγούδια μου 1959-1986 (4 LP - 77 τραγούδια)

Γιάννης Μαρκόπουλος - Ο Αχιλλέας Στο Πήλιο - Official Audio Release

Χρῆστος Γιανναρᾶς Μεθοδευμένη αρνησιπατρία

 

Για την ελληνική συνείδηση δημοκρατία θα είναι πάντα η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, η ευρύτερη οικογένεια κάθε ανθρώπου.

Posted: 17 Jul 2022 12:26 PM PDT Όταν η δημοκρατία είναι μόνο πρόσχημα και κενή ρητορεία, τα περιθώρια ενδοκυβερνητικών και εσωκομματικών διαφορών και αντιθέσεων διευρύνονται στο έπακρο. Τότε τα ίδια τα κόμματα δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί, δεν εκφράζουν ανάγκες και στόχους συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Ομολογούν με αφελή καύχηση ότι είναι «πολυσυλλεκτικά», όχι μόνο ψήφων αλλά και απόψεων, ιδεολογικών αντιλήψεων, ιδιοτελών επιδιώξεων. Είναι, δηλαδή, α-πολιτικά συνδικάτα συμφερόντων. Γι’ αυτό και τα κομματικά συνέδρια, οι κεντρικές επιτροπές, τα εκτελεστικά γραφεία των κομμάτων λειτουργούν στην προσχηματική «δημοκρατία» μόνο σαν εκφάνσεις ενός στερεότυπου τελετουργικού. Ούτε εκφράζουν κοινωνικά αιτήματα, ούτε παράγουν πολιτική. Φιλοξενούν ρητορικές κορόνες και υπηρετούν κενά προσχήματα – κυρίως τηλεοπτικές εντυπώσεις. Δεν έχει, επομένως, κανένα νόημα η ηθικολογική προτροπή προς τους διαφωνούντες με την κυβέρνησή τους υπουργούς, να εκθέτουν τις διαφωνίες τους στα «κομματικά όργανα», προτού τις δημοσιοποιήσουν. Είναι σαν να τους προτρέπει κανείς να σπείρουν σιτάρι στην άσφαλτο. Να προσαγάγουν πολιτικές προτάσεις και πολιτικό προβληματισμό σε χώρους που έχουν συγκροτηθεί για να είναι πολιτικά άγονοι και μόνο εθιμοτυπικά διακοσμητικοί. Στις προσχηματικές δημοκρατίες, να είσαι υπουργός, δεν σημαίνει ότι ασκείς πολιτική. Κατά κανόνα, περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας με τηλεφωνήματα και επισκέψεις της εκλογικής σου πελατείας. Αν τα περιθώρια για ρουσφέτια έχουν αναγκαστικά περιοριστεί, παρέχεις στην πελατεία σου ψυχολογική τόνωση και παρηγορητική κατανόηση. Το σπουδαιότερο έργο σου είναι να βρίσκεις τρόπους επιδέξιου συμβιβασμού με τα ενδοϋπουργικά και τα έξωθεν συμφέροντα που διαπλέκονται στον τομέα σου και υπαγορεύουν την πολιτική του υπουργείου σου. Αν είσαι ιδιαίτερα φιλόδοξος, προσπαθείς εσπευσμένα να προωθήσεις δυο-τρεις δευτερεύουσες πρωτοβουλίες που ξέρεις ότι θα είναι βραχύβιες, αφού ο διάδοχός σου στο υπουργείο θα τις ξηλώσει οπωσδήποτε, για να πειραματιστεί με δικές του. Δεν μετέχουν σε συνολικές κυβερνητικές ευθύνες οι υπουργοί μιας προσχηματικής δημοκρατίας. Γι’ αυτό και οι τολμηρότεροι (συνήθως όσοι αποβλέπουν στην πρωθυπουργική καθέδρα) δεν διστάζουν να δημοσιοποιούν την κριτική τους ή τις αντιρρήσεις τους για κάποιες πτυχές του κυβερνητικού έργου, για την καταλληλότητα ή όχι συναδέλφων τους, για τη στρατηγική συγκεκριμένου υπουργείου. Έτσι προσπαθούν να διασώσουν έναν διακοσμητικό, αλλά διακριτό ρόλο, αφού η άσκηση πολιτικής έχει αποκλειστεί από τις αρμοδιότητές τους. Λογικό και συγγνωστό. Αλλά και σπάνιο. Κατά κανόνα, η υπουργοποιημένη κομματική υπαλληλία περιφέρεται σε τηλεοράσεις και ραδιοθαλάμους (είναι μέσα στις υποχρεώσεις του καθημερινού ασφυκτικού προγράμματος) μόνο για να εκθειάσουν τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό έργο, εξωραΐζοντας ακόμα και τις πιο εξόφθαλμες αποτυχίες της κυβέρνησης. Τότε είναι που ο αξιοπρεπής πολίτης δείχνει στα παιδιά του την εικόνα αυτών των θλιβερών θυμάτων της εξουσιολαγνείας, για να πει: «Προσέξτε, μην φθάσετε ποτέ σε τέτοιον ανθρώπινο εκπεσμό». Όταν η δημοκρατία είναι μόνο πρόσχημα και κενή ρητορεία, τα περιθώρια ενδοκυβερνητικών και εσωκομματικών διαφορών και αντιθέσεων διευρύνονται στο έπακρο. Τα ίδια τα κόμματα δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί, δεν απηχούν ανάγκες και στόχους συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Το ομολογούν με αφελή καύχηση ότι είναι «πολυσυλλεκτικά», όχι μόνο ψήφων αλλά και απόψεων, ιδεολογικών αντιλήψεων, κοινωνικών επιδιώξεων. Δηλαδή, α-πολιτικά συνδικάτα συμφερόντων. Τουλάχιστον να επιβιώνει έστω και σε ελάχιστο λήμμα λαού η συνείδηση: τι είναι «δημοκρατία» και τι ωμή απάτη. Για την ελληνική συνείδηση δημοκρατία θα είναι πάντα η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, η ευρύτερη οικογένεια κάθε ανθρώπου.

Κώστας Τσιαντής- ΖΑΤΟΥΝΑ: στο Μίκη Θεοδωράκη - Homo Universalis

 

Homo Universalis:   Κ.Τσιαντής ΖΑΤΟΥΝΑ 

Ζάτουνα Ζάτουνα

Σπίτι σου εκτίω τα πέτρινα χρόνια
φωτιά ανάβω να διώξω τα στοιχειά
τις Αρκαδίες σου να λευτερώσω
 που κρύβεις στα δάση τα δασιά.

Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς
πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι
του ίδιου πατέρα πίνεις το φως
κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.

Ζατουνα Ζάτουνα

Το γράμμα μου το Λούσιο περνάει
πάτριο πέρασμα η Λευτεριά
στου Μαίναλου αντίκρυ μου τη σιωπή
και στ' ανυπότακτα όνειρα.

Πόσο με ξέρεις και δε μου μιλάς
πόσο με ξέρεις κι ας με αρνιέσαι
του ίδιου πατέρα πίνεις το φως
κι απ' την ίδια τη Μάνα γεννιέσαι.

''Απόρθητες είναι οι ιδέες και αυτοί
που τις υπερασπίζονται ηρωϊκά,
απόρθητες είναι και οι ψυχές των Ελλήνων
που έχω τάξη κι εγώ να τραγουδώ''**

**Από το γράμμα  έστειλε ο Μίκης στη διεθνή κοινότητα, από τη Ζάτουνα

 όπου ήταν εξόριστος (1969)

Κώστας Τσιαντής 2/9/2021

(Η μόνη μου δεξιότητα στη μουσική, είναι η αγάπη μου γι' αυτή. 

Αυτήν καταθέτω στη μνήμη του μεγάλου 'Έλληνα

που έφυγε σήμερα [https://www.youtube.com/watch?v=k5920ZUww1c]).

ΖΑΤΟΥΝΑ- ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ : Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ 

Μουσική Ομάδα- Panarmonia

Η PanArmonia παρουσιάζει την μουσική παράσταση «Ορφικοί Ύμνοι

https://www.ticketservices.gr/event/orphic-hymns/

TICKETSERVICES.GR

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022, 21:00 :: Υπηρεσία Εισιτηρίων - TicketServices.gr

Η PanArmonia παρουσιάζει την μουσική παράσταση «Ορφικοί Ύμνοι – Η Πρεμιέρα» σε παγκόσμια πρώτη μουσική απόδοση στο Θέατρο «Φρύνιχος» στους Δελφούς, την Παρασκευή 22 Ιου...

Γιόαχιμ Σαρτόριους- Ένας Γερμανός ποιητής στη Μεγάλη Ελλάδα

 Γιόαχιμ Σαρτόριους: Σ’ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ ΕΞΩ, PIAZZA DEL PRECURSORE

Μπροστά μας η θάλασσα, μας φτάνει μέχρι τα μάτια,

ψαρόβαρκες στο ελαφρό κυματάκι, αύριο θα έχει

σαρδέλες, κοκκινόψαρα, μπορεί και τον μεγάλο ξιφιό.

Αυτός, μόνο αυτός θα έχει στην αγορά δυο γαρύφαλλα στα μάτια,

το στόμα παραγεμισμένο με μελισσόχορτο, τα σπάραχνα με βασιλικό,

κι ο έμπορας θα κόβει, πω πω πω! με το φαρδύ μαχαίρι

θα κόβει τον ξιφιό, μέχρι να μείνουν στον ματωμένο γάντζο

μόνο το κεφάλι και το ξίφος. Κι εγώ θυμάμαι τότε

τα παρδαλά βεγγαλικά που εκσφενδονίζονταν χθες στον ουρανό,

στον γάμο στον San Giovanello,

κι έπεφταν στη θάλασσα, τσιτσιρίζοντας σαν ψάρια, τσιτσιρίζοντας

σαν τον ξιφιό στην κουζίνα μας – αύριο.

Αύριο, στο γλέντι, με μυρωδιές από μύρο και μελισσόχορτο,

θα συλλογιστούμε τη Μυτιλήνη, απέναντι από τις ακτές της Μικρασίας,

την πρωτεύουσα της Λέσβου. Να ισχύει αυτό που έλεγε ο Κικέρων,

ότι είχαν ανεγείρει στο βουλευτήριο των Συρακουσών ένα άγαλμα της Σαπφώς;

Από πορφυρίτη; Λίγα πράγματα είναι σίγουρα, τα θραύσματα αδύνατο πια

να συμπληρωθούν, οι φωνές από τις βάρκες σπαστές.

DW.COM

Ένας Γερμανός ποιητής στη Μεγάλη Ελλάδα | DW | 16.07.2021

Ο ποιητής Γ. Σαρτόριους ζει μεταξύ Βερολίνου και Ορτυγίας στη Σικελία. Εκεί έγραψε και τον ποιητι κό https://www.dw.com/el/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/a-58294213#:~:text=%CE%88%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20(mp3)%20%20%C2%A0κύκλο "Η Σικελία δεν είναι νεκρή" αναζητώντας τα ίχνη της Μεγάλης...

1Costas Tsiantis