Μαρία Φαραντούρη - Όταν μιαν άνοιξη | Maria Farantouri - Otan mian anoik...

Γρίβας Κων/νος: Συμπεράσματα - Διδάγματα από την κρίση στα ΙΜΙΑ / Ενημέρ...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ- Γυμνό σώμα

yiannis ritsos 

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ

 Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ

Δες Επίσης ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Adagio in G Minor (Albinoni)

Πέτρος Πανδής - Το ναυάγιο | Petros Pandis - To navagio - Official Audio...

Consciousness as a Physical Process Caused by the Organization of Energy in the Brain Robert Pepperell* FOVOLAB, Cardiff Metropolitan University, Cardiff, United Kingdom

Consciousness as physical process... 

Also: The biological function of consciousness  [1]

                                                   Hameroff-Penrose  [2]

Christos Tsiantis- It's time to unleash our emotions (piano version)

Μάζης Ι.: ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ - 3 παραιτήσεις καθέτως. ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ - Ελπίζω να έχου...

Vladimir Pozner: How the United States Created Vladimir Putin

Δυστυχία σου Ελλάς - Γ. Σουρής . 96 ώρες χωρίς κράτος κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση....

Μαρία Ρούτση - Αιώνια αγάπη - (Ν. Μπαλής - Μ. Βασκαντήρα) - Official Aud...

Μουσική: Νίκος Μπαλής, Στίχοι: Μάρθα Βασκαντήρα Ερμηνεία: Μαρία Ρούτση Από το άλμπουμ «Δρόμος - Ανατολικά της Δύσης» (Μετρονόμος 2021) Αιχμάλωτη κόρη αιώνια αγάπη γυμνές αγκαλιές δεμένα πελάγη. Η νύχτα δακρύζει λόγια αγιασμένα χειμώνες τα χρόνια γερνάνε θλιμμένα. Σκοτάδι απλώθηκε σε έρημους δρόμους φεγγάρι που σώθηκε η ελπίδα στους ώμους. Θα ανοίξουν οι πύλες πριν δύσει το βλέμμα να πέσουν στους δρόμους αντάρτες αστέρια. Θα σπείρουν αγάπη που ανθίζει με αίμα τους σπόρους να πάρουν του κόσμου τα χέρια. Σκοτάδι απλώθηκα σε έρημους δρόμους φεγγάρι που σώθηκε η ελπίδα στους ώμους.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ Δυο ποιηματα

 ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

40 λ.  · 

Τα ανεβάζω και πάλι γιατί οι καιροί φωνάζουν...

ΜΕΣΟΥΝΤΑ

Άδεια σκηνή χαμένη συναυλία

Και ο φανοστάτης ψάχνει την αιτία.

Τα χρόνια πέρασαν δίχως να σταματήσουν.

Δεν βρήκαν έναν άνθρωπο κάτι για να ρωτήσουν.

Καμένα λάβαρα πουλιά ξενιτεμένα

Και ότι πιστέψαμε νησιά παρατημένα.

Δεν έχουν όνομα και μία γωνία σε χάρτη

Νησιά αφιλόξενα που σύρμα εχουν για φράχτη.

Και τώρα που γυρίσαν οι αιώνες

Λαθραία ήρθαν και μας ζώνουν οι κυκλώνες.

Και πώς να βάψεις κόκκινη τη νύχτα

Στη Βάρκιζα τα όνειρά σου πνίχτα

Τώρα που φως δεν έχει ο φανοστάτης

Γίνε της νύχτας εσύ ο επαναστάτης.

Λαθραίοι ήρθαν και πάλι οι κυκλώνες και το κεφάλι μας ζητάνε

να κρεμάσουν σε κολώνες.

Μα στην ψυχή μας ζει η ελευθερία

Δεν την τρομάζουν την Μεσούντα τα θηρία...

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ογδόντα χρόνια μέσα σε δισάκι

ψάχνουν να βρουν

πού είναι η Ιθάκη

Ο κόσμος μας εμάς ένα μπαλκόνι

μα στη Λαμία είναι το τιμόνι

Το όνειρο κρυμμένο στο Βελοΰχι

δεν μας τρομάζουνε εμάς

του κόσμου οι κλειδούχοι

Τα χρόνια μας γινήκαν Συμπληγάδες

μα ο Οδυσσέας ζωντανός

στις Κορεσχάδες

Έλα και συ μαζί μας

αυτή τη νύχτα

στο Γοργοπόταμο υπάρχει κολυμπήθρα

να δώσουμε όνομα

ξανά στη λευτεριά μας

όχι για μας,

αλλά για τα παιδιά μας

Ο κόσμος μας εμάς ένα μπαλκόνι

μα στη Λαμία είναι το τιμόνι

Σωτήρης Μπότας

1 κοινοποίηση

Βάρκα μου μπογιατισμένη - Farra Duo

Πάλι περνώ το το στενό που να βροντορημάξει που δεν επέρασε κανείς χωρίς ν'αναστενάξει Βάρκα μου μπογιατισμένη μια ζωή θα 'σαι βρεγμένη Θάλασσα πόσα δάκρυα έχουν τα κύματά σου για τούτο είναι αρμυρά φαρμάκι τα νερά σου Θάλασσα για σε καυτζιούμαι όσο και να τυραννιούμαι Όλα κακό μου θέλουνε κι οι πέτρες και τα ξύλα κι αν ακουμπήσω σε δεντρί μαραίνονται τα φύλλα Δυόσμε μου τρίκλωνε δυόσμε ψεύτικε ντουνιά και κόσμε Ήλιε μου κι αντινήλιε μου και κοσμογυριστή μου μην είδες την αγάπη μου το φως των εματιών μου Για τα σένα παίζουν τούτα τα κλαρίνα τα λαούτα Θάνος - λαούτο Δάφνη - κλαρίνο

Κωστή Παλαμά, "Σιωπή".

 

Hari Kanakis

Χθες στις 1:17 μ.μ.  · 

Κωστή Παλαμά, "Σιωπή".

Μιὰ ψεύτρα εἶν᾿ ἡ βοή, τὰ λόγια εἶναι μαχαίρια,

παντοῦ εἶν᾿ ἡ πλάνη. Τραγουδάει σὲ κάθε ἀπὸ τ᾿ ἀστέρια

καὶ μιὰ Σειρήνα ἕνα τραγούδι ἐπίβουλο θανάτου,

τρομάρα καὶ σπαρτάρισμα κάθε φωνὴ ἀπὸ κάτου,

κάθε ἁρμονία ἀπὸ ψηλά. Σιωπή, Σιωπή, μητέρα,

δός μου νὰ πιῶ στὸν κόρφο σου νέο γάλα, νέον αἰθέρα,

καὶ κάτι ποὺ δὲ λέγεται καὶ κάτι ποὺ ἀνασταίνει.

—Τοῦ κάκου· κάποιος μέσα μου μιλεῖ καὶ δὲ σωπαίνει...

Ἡ ἀσάλευτη ζωή, 1904

Βοηθήστε τους μαθητές να γίνουν άνθρωποι.

Ξένια ΧριστοπούλουΗ παράξενη πληροφορία της ημέρας...

14 Ιανουαρίου στις 11:06 μ.μ.  · 

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό το γράμμα βρέθηκε σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, το οποίο περιείχε το ακόλουθο μήνυμα προς τους δασκάλους:

«Αγαπητοί δάσκαλοι, είμαι ο επιζών ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης. Τα μάτια μου έχουν δει αυτό που κανείς δεν πρέπει να δει.

Θάλαμοι αερίων κατασκευασμένοι από ειδικευμένους μηχανικούς.

Παιδιά δηλητηριασμένα από ειδικευμένους γιατρούς.

Μωρά σκοτώθηκαν από ειδικευμένες νοσοκόμες.

Γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν και κάηκαν από πτυχιούχους.

Έχω λοιπόν τις υποψίες μου για την εκπαίδευση.

Το αίτημά μου είναι: βοηθήστε τους μαθητές να γίνουν άνθρωποι. Οι προσπάθειές σας δεν πρέπει ποτέ να παράγουν εκπαιδευμένα τέρατα ή έμπειρους ψυχοπαθείς. Το διάβασμα, η γραφή και η γνώση της αριθμητικής θα είναι σημαντικά μόνο αν κάνει τα παιδιά μας πιο ανθρώπινα»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ- Ηλεκ. Περιοδικό ΧΑΡΤΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ 

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ-Ελληνορθόδοξες Κοιτίδες Της μικρασίας: Το Λοιβήσι και η Μάκρη – Μητροπ. Μύρων, Χρυσοστόμου Καλαϊτζή.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ-Ελληνορθόδοξες Κοιτίδες Της μικρασίας: Το Λοιβήσι και η Μάκρη – Μητροπ. Μύρων, Χρυσοστόμου Καλαϊτζή. 

Σπύρος Ποταμίτης

Ο χρήστης Σπύρος Ποταμίτης είναι με το χρήστη Μαίρη Λαρεντζάκη Γκιώνη.

16 ώρ.  · 

Ευχαριστώ τη φίλη Μαίρη Γκιώνη - Λαρεντζάκη

και την εφημερίδα 'ΠΑΛΜΟΣ' για τη συνέντευξη.

https://www.palmosnews.gr/magazines/

. σελίδες 16η - 17η

1Costas Tsiantis

Γεώργιος Μάνος ΧΡΟΝΟΙ ΔΙΣΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ. Ιστορικό αφήγημα - «Πατρίδα».

 

Georgios Manos

16 ώρ.  · 

Από εκείνη την ώρα,

μια λέξη φώλιασε στα χείλια μας,

στα τραγούδια μας, στα ονείρατα.

Η «Πατρίδα».

Αφηγητής ο παππούς ο Χρύσανθος

Αυτό το βαπόρι δεν ήτανε απ’ τα συνηθισμένα. Δεν είχε μέσα ταξιδευτές, που πάγαιναν να γνωρίσουνε καινούργιους τόπους και σε λίγες ημέρες θα γύριζαν με χαρά οπίσω να αφηγιούνται όσα είδανε. Μήτε ψαράδες μήτε ναυτικούς που για το μεροκάματο θα στερεύουνταν ολίγον καιρό τις φαμίλιες τους. Είχε μέσα πρόσφυγες, που το ταξίδι τους δεν είχε γυρισμό! Κι έπρεπε, καταπώς τους πρόσταξαν, να λησμονήσουνε παντοτινά την πατρίδα τους.

Και ήρθε ώρα της άγκυρας. Ούλοι σώπασαν. Οι κουβέντες κόπηκαν μαχαίρι. Μονάχα το χτύπημα απ’ τους χαλκάδες της αλυσίδας, που μαζώνονταν στο ροδάνι, έσπαζε την ησυχία. Τα μάτια, καρφωμένα αγνάντια στη στεριά, ρούφαγαν αχόρταγα σπίτια, αμπέλια, γης, ουρανό, βάρκες, καΐκια, ό,τι ζωντανό κι ό,τι άψυχο απλώνουνταν ομπρός μας, που ίσαμε κείνην την ώρα ήτανε η ζωή μας, η χαρά μας, το βιος μας. Ένιωθα την ψυχή μου εύκαιρη και το κουράγιο να τελεύει. Κι αυτό το χτύπημα της αλυσίδας… Η λύπη αμέτρητη. Το κεφάλι μου βάραγε δυνατά κι ο νους μου κόντευε να σαλέψει.

Εκείνην την ώρα του στερνού χαιρετισμού, μια φωνή έφτανε στα χείλια μου, και ήθελα να φωνάξω, να απολογηθώ. Να πω στον τόπο μου ένα λόγο τελευταίο.

«Πατρίδα μου, συχώρα με. Δε διάλεξα εγώ το δρόμο του φευγιού. Άλλες βουλές, απάνθρωπες, όρισαν από σένα μακριά να φύγω. Μα να ξεύρεις, πως αυτές μονάχα το κορμί μου ορίζουνε. Στ’ ορκίζομαι στ’ αλήθεια πως, μέσα στην ψυχή μου, εσύ μονάχα θα είσαι η Πατρίδα μου κι εσένανε θ’ αποθυμώ ίσαμε ν’ αποθάνω!».

Μα η φωνή δε βγήκε απ’ το πικρόστεγνο στόμα. Κι ο τόπος μας, σιγά σιγά, ξεμάκραινε και, όσο ξεμάκραινε, μίκραινε, μίκραινε, ώσπου, στο τέλος, σαν μικρή κουκκίδα χάθηκε ολότελα απ’ τα μάτια μας.

Από εκείνη την ώρα, μια λέξη φώλιασε στα χείλια μας, στα τραγούδια μας, στα ονείρατα. Η «Πατρίδα».

Γεώργιος Μάνος

ΧΡΟΝΟΙ ΔΙΣΕΚΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ

Ιστορικό αφήγημα

Στη φωτογραφία: πρόσφυγες στη σκάλα των Μουδανιών το 1922

Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς

2Εσείς και Georgios Manos

2 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση