Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Σε αναγκαστική κρατικοποίηση οδηγείται η Τρ. Πειραιώς

 Οι Yanis Varoufakis - Γιάνης Βαρουφάκης

 κοινοποίησαν ένα σύνδεσμο.

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ -ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ -ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ 

Πρύτανης ...ΑΣΟΕΕ



















ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ:
Οι πρακτικές συμμορίας των κουκουλοφόρων στην ΑΣΟΕΕ δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αποκαλύπτουν το πρόσωπο τους κάτω από την κουκούλα.

Τα περί «βανδαλισμού και εκκένωσης του γραφείου του Μπουραντώνη» (όπως οι ίδιοι περιγράφουν τις πράξεις τους), του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, και η περήφανη δημοσιοποίηση των τραμπουκισμών τους, αποδεικνύουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους αγώνες των φοιτητών, διαχρονικά. Αντίθετα, βάζουν την «υπογραφή» τους στον κατάλογο των προβοκατόρων. 

Στην περίπτωση τους δεν υπάρχει καν δίλημμα, εάν είναι χρήσιμοι ηλίθιοι ή προβοκάτορες. Είναι άθλιοι προβοκάτορες, απ’ όπου κι αν κατευθύνονται. 

Οι μαφιόζικες ενέργειες δεν μπορεί να έχουν σχέση με τους αγώνες των φοιτητών, των εργαζομένων, του λαού. Είναι «προνόμιο» του υποκόσμου και των διάφορων μηχανισμών που τους εκτρέφουν.  Κι όταν η κουκούλα βγαίνει, τότε φαίνεται ποιοι είναι. 

ΑΚΡΙΤΑ.

 «Η δημόσια διαπόμπευση του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ δεν είναι επαναστατικός ακτιβισμός. Είναι μια ωμή πράξη βαρβαρότητας που παραπέμπει στα χρόνια όπου ξυρίζαν γουλί τις γυναίκες που πήγαν με Γερμανούς και τους νεαρούς που γιαούρτωναν τον καθηγητή τους.Είναι ο δημόσιος εξευτελισμός που επέβαλαν οι Ναζί στους Εβραίους μες τη μέση του δρόμου.Αυτοί που καταφεύγουν σε τέτοιες χρυσαυγιτικες μεθόδους, δεν είναι επαναστάτες.Είναι φασίστες» Έλενα Ακρίτα  

Δ.ΠΑΤΕΛΗΣ https://www.facebook.com/dimitrios.patelis.9  

 ''Άθλια προβοκάτσια - δώρο στην κυβέρνηση των «αρίστων», ώστε αυτοί, αφορμής δοθείσης, να προβούν σε ακόμα πιο ραγδαία προώθηση του αστυνομοκρατούμενου Πανεπιστημίου-επιχείρησης... Εκ των πραγμάτων, αυτή είναι η ουσία της επίθεσης αυτόκλητων «καταδρομέων του αντιεξουσιαστικού χώρου» κάποιας «Πρωτοβουλίας μαχητικής αλληλεγγύης» στο γραφείο του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δημήτρη Μπουραντώνη, με τον συνακόλουθο βανδαλισμό και την διαπόμπευση. ''


ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ-ανάρτηση

'O αναρχισμός είναι μια πρόταση για την κοινωνία που βασίζεται στην κατάργηση του Κράτους, το οποίο αντιλαμβάνεται ως πηγή εξαναγκασμού, επιβολής δια της δύναμης και τελικά διαρκούς βίας η οποία ταπεινώνει τον άνθρωπο, του αποστερεί την αξιοπρέπεια και τον καθιστά σκλάβο των κυρίαρχων, αντί για την ελεύθερη συλλογική οντότητα που θέλει και αξίζει να είναι. Στο πλαίσιο αυτό, ο αναρχισμός δεν αρνείται τη βία, γιατί αναγνωρίζει ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός εμπεριέχει ανταγωνισμό και ρήξη. Την αντιλαμβάνεται ωστόσο ως μια αντιφατική στάση, αρνείται τη γενίκευσή της και τη χρήση της ως πηγή κυριαρχίας, γιατί εκτιμά -και σε αυτό διαφοροποιείται για παράδειγμα από τον λενινισμό- ότι μια κοινωνική αντίδραση βασισμένη στη βία και την επιβολή δε μπορεί παρά να γεννήσει μια κοινωνία βασισμένη στη βία και την επιβολή. Η βία μπορεί να είναι μέσο, δε μπορεί να είναι υπόδειγμα. Ο σπουδαίος Ντουρούτι έλεγε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου το 1936: "Πρέπει να κερδίσουμε τον πόλεμο, πριν συνηθίσουμε να είμαστε στρατιώτες". Το μήνυμα του αναρχισμού περνά πάντα από την άρνηση του εξαναγκασμού και την άρση της απόλαυσης που εμπεριέχει η εξουσία. Στον αναρχισμό η απόλαυση πηγάζει από την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων, βρίσκεται δηλαδή στον αντίποδα της επιβολής.

Στον αντίποδα των κοινωνικών θεωριών βρίσκεται ο φασισμός. Ο φασισμός αντιλαμβάνεται τον εξαναγκασμό, την επιβολή και τη βία ως απαραίτητους όρους για τη ρύθμιση των κοινωνικών συμπεριφορών, οι οποίες στηρίζονται στην έννοια της δύναμης. Εκείνος που έχει τη δύναμη, τη στιγμή που την έχει, πρέπει να την ασκεί στο έπακρο, να συντρίβει και να εκμηδενίζει το θύμα του, να αντλεί ισχύ από την στέρηση της αξιοπρέπειας και της ανθρώπινης ιδιότητας του άλλου. Στον φασισμό δεν αρκεί να νικήσεις, να αφοπλίσεις ή να περιθωριοποιήσεις τον αντίπαλό σου, πρέπει να του αρνηθείς εμπράκτως την ανθρώπινη υπόσταση. Ο μυστικισμός του φασισμού βασίζεται στην απόλαυση που αντλείς από τον εκμηδενισμό του άλλου, από την πλήρη υποδούλωση, τη μετατροπή του ανθρώπου σε υποταγμένο υποχείριο. Στον φασισμό, η βία δεν είναι απλά η πηγή, αλλά και η έκφραση του εκπολιτισμού.
Δείτε αυτή την εικόνα, εμπνευσμένη από τις πρακτικές διαπόμπευσης της Βασιλικής Χωροφυλακής στον νόμο περί τεντιμποϊσμού του 1958, πρακτικές που σήμερα η αστυνομία παριστάνει (ψευδώς) ότι έχει εγκαταλείψει, και σκεφτείτε σε ποια από τις δύο αυτές κοινωνικές θεωρίες ταιριάζει καλύτερα.'

Κείμενο του δημοσιογράφου Yannis Androulidakis 
Δείτε λιγότερα

 :  ''Η εικόνα του Πρύτανη του ΟΠΑ με την κρεμασμένη ταμπέλα στο λαιμό που έγραφε «αλληλεγγύη στις καταλήψεις» θυμίζει τις διαπομπεύσεις και τις εκτελέσεις που έκαναν οι νεότουρκοι και μετέπειτα οι ναζί. Πρόκειται για συμπεριφορά φασιζουσών νοοτροπιών που καμουφλάρονται πίσω από δήθεν προοδευτικές ιδεολογίες. Η εκτέλεση της προσωπικότητας είναι το πρώτο βήμα πριν την εκτέλεση ενός ανθρώπου. Άλλωστε οι «αλληλέγγυοι» οραματίζονται το χάος και τη βία που θα αλλάξει την κοινωνία. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι τα πρότυπά τους. Το έχουν διαδηλώσει ουκ ολίγες φορές. 
Αυτό που συνέβη στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Δημήτρη Μπουραντώνη προσβάλλει το σύνολο της κοινωνίαςΌπως ανεχθήκαμε σαν κοινωνία τόσα χρόνια τη Χρυσή Αυγή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ανεχόμαστε και αυτούς τους «επαναστάτες» που θέλουν διά της μεταξύ τους αλληλεγγύης να τρομοκρατήσουν τους διαφωνούντες.  

Πριν από λίγες ημέρες ήμουν στο γραφείο του πρύτανη κ. Μπουραντώνη. Γνώρισα έναν ευγενέστατο νέο άνθρωπο με γνώσεις και όραμα. Στη συζήτησή μας συμφωνήσαμε πως το έλλειμμα παιδείας αντικατοπτρίζεται σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Περνάμε δύσκολα και εξαιτίας αυτού. Για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δεν είδα κανέναν να διαδηλώνει για την ανομία στα πανεπιστήμια, για καλύτερα και πιο καθαρά πανεπιστήμια, που μοιάζουν σαν καφενεία έπειτα από προεκλογική συγκέντρωση του 1960. 
Μάλλον συλλογικά ως κοινωνία δεν ντρεπόμαστε όσο χρειάζεται.  Κύριε Μπουραντώνη σας ζητώ συγγνώμη και ειλικρινά ντρέπομαι για το κράτος και την κοινωνία στην οποία ζω, ελπίζω για κάτι καλύτερο. Εσείς ακόμη και μέσα από αυτήν τη δοκιμασία μπορείτε να κάνετε τη διαφορά''.


X.A.| imerodromos

 

Στο κανάλι του ΚΚΕ στο YouTube σηκώθηκε το βίντεο Χρυσή Αυγή: Ποιοι τη «φούσκωσαν» και ποιοι την πολέμησαν, το οποίο προβλήθηκε στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ και των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή» για την παρουσίαση της έκδοσης «Η Δίκη της Χρυσής Αυτής. Η αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου της εγκληματικής – ναζιστικής οργάνωσης»

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ

 

Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ
POLITEIANET.GR
Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ
Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, α...

Παρουσίαση 
Εδώ και πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια, ένα φάντασμα βασανίζει τον πολιτισμό που ονομάζουμε δυτικό: "η οπτασία μιας ανθρώπινης φύσης τόσο αχόρταγης κι εριστικής που, αν δεν δαμαστεί με κάποιο τρόπο, θα βυθίσει την κοινωνία στην αναρχία". Το αντίδοτο στην αναρχία προσφέρεται σε δύο θεωρητικές συσκευασίες: ιεραρχία ή ισότητα, είτε ένα σύστημα κυριαρχίας που συγκρατεί με τη βία τη φυσική ιδιοτέλεια των ανθρώπων, είτε ένα σύστημα εξισορρόπησης που συμφιλιώνει τα ξεχωριστά συμφέροντα μέσα στο κοινό συμφέρον. 
Στα μεγάλα ζητήματα, όπως στο κρύο μπάνιο, πρέπει να μπαίνεις και να βγαίνεις το ταχύτερο δυνατό, κι ο Sahlins δε χάνεται σε απεραντολογίες. Ορίζοντας τις συντεταγμένες τούτου του Μεταφυσικού Τριγώνου, από το Θουκυδίδη ως τον Χομπς και από τον Αυγουστίνο ως τους Πατέρες της Αμερικάνικης Επανάστασης, εντοπίζει γρήγορα το θεμέλιό του στην αντιπαράθεση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, νόμου και φύσεως - αντίθεση που είναι το διακριτικό σημάδι του δικού μας φολκλόρ (και της κοινωνικής μας επιστήμης, άλλωστε), "σε αντιδιαστολή με τους πολλούς λαούς που, αντί να πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι βασικά κτήνη, θεωρούν ότι τα κτήνη είναι βασικά άνθρωποι". Ωστόσο, η δυτική εμμονή σε μια παντοδύναμη και πανταχού παρούσα ιδιοτέλεια, λιγότερο ή περισσότερο ορθολογική, αγνοεί το μόνο αληθινά οικουμενικό γνώρισμα της ανθρώπινης κοινωνικότητας: δηλαδή τις συμβολικά κατασκευασμένες συγγενικές σχέσεις. "Γιατί, τι σημαίνει "συμφέρον του εαυτού" όταν τόσο ο εαυτός όσο και το συμφέρον είναι μάλλον διαπροσωπικές σχέσεις παρά ατομικά κατηγορήματα;" 
Το ερώτημα, ασφαλώς, δεν είναι αν η ανθρώπινη φύση είναι βασικά "καλή" ή "κακή". Το ζήτημα είναι ο ίδιος ο βιολογισμός: η ιδέα ενός, μια για πάντα δεδομένου, σωματικού προκαθορισμού των πολιτισμικών μορφών. Ο Sahlins καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δυτική κοινωνία έχει οικοδομηθεί πάνω σε μια διεστραμμένη και λανθασμένη ιδέα για την ανθρώπινη φύση. Αν είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν είναι μάταιος ο στοχασμός πάνω στα πνευματικά θεμέλια, φαίνεται ότι, σε εποχές κρίσης και αναταραχής, γίνεται το απαραίτητο θεωρητικό εργαλείο για μια κριτική αντίσταση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) 

Περιεχόμενα Η ΔΥΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ 
Ο Χομπς και ο Άνταμς ως Θουκυδίδειοι Αρχαία Ελλάδα Εναλλακτικές αντιλήψεις για την ανθρώπινη συνθήκη Μεσαιωνική μοναρχία Αναγεννησιακές κοινοπολιτείες Θεμελιωτές Πατέρες Η ηθική αποκατάσταση της ιδιοτέλειας Άλλοι ανθρώπινοι κόσμοι Τώρα, αυταπαρέσκειάς μας βαρυγκόμια Ο πολιτισμός είναι η ανθρώπινη φύση Βιβλιογραφικές σημειώσεις Ευρετήριο

Γ. Καραμπελιάς: Όχι κατευνασμός στο Ισλάμ και την Τουρκία επειδή το θέλουν κάποιες ελίτ (βίντεο)

 


Γ. Καραμπελιάς: Όχι κατευνασμός στο Ισλάμ και την Τουρκία επειδή το θέλουν κάποιες ελίτ (βίντεο)

200 Ευρυτάνες έπεσαν στο Αλβανικό μέτωπο

 Φίλιππος Πατσογιάννης

Χελιδονα (Λαστοβο)

7 ώρ. 

Τo σεμινάριο του Αλέξανδρου Σχισμένου (Alexandros Schismenos) για τον Κορνήλιο Καστοριάδη

 Τo σεμινάριο του Αλέξανδρου Σχισμένου (Alexandros Schismenos) για τον Κορνήλιο Καστοριάδη παραδίδεται και εξ αποστάσεως, διαδικτυακά (online) ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΧΙΣΜΕΝΟΣ

Νάνος Βαλαωρίτης (Nanos Valaoritis)

 

Χρῆστος Μαλεβίτσης / Τὰ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων (σ. 141) |Dimitris Pallis

 

Ὁ ἄνθρωπος ἀκολουθεῖ τὴ στενωπὸ τῆς ἱστορίας του, μέσα στὴν ἀπέραντη μοναξιὰ τῆς φύσεως. Ποῦ ξεκίνησε καὶ πάει ἀπὸ αὐτὴ τὴ στενωπό; Ὁ ἴδιος δὲν τὸ γνωρίζει. Τὴ διανοίγει ἀνάμεσα ἀπὸ ἐρήμους ἢ ἀπὸ τροπικὴ βλάστηση· κάτω ἀπὸ αἰθρίες ἢ σκοτεινοὺς οὐρανούς. Ὁ χρόνος καταπόδι του σβύνει τὰ ἴχνη τῆς στενωποῦ καὶ ὁ ὁδηγητικὸς ὁρίζοντας διαγράφεται ἀσαφής. Καμιὰ βεβαιότητα στὴν ἱστορία, ἐνῶ ἡ φύση ἀκμάζει βέβαιη εἰς τὸ διηνεκές. Κάποια μέρα ὁ φυσικὸς χρόνος σαρώνει τὴ στενωπὸ ὁλοτελῶς. Τὰ σπίτια σὰν γκρεμίζονται, παλαιὰ πλέον, ὁ κόσμος ἐξακολουθεῖ νὰ μένει ὁλοκαίνουργιος, μιὰ σπιθαμὴ ἐπάνω ἀπὸ τὰ ἐρείπια· ὥσπου νὰ τὰ περικαλύψει καὶ τὰ τελευταῖα ἡ παρθένα βλάστηση, ἀφανίζοντας κάθε ἱστορικὴ μνήμη.
Ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς φύσεως ἡ παρεμβολὴ τῆς ἱστορίας εἶναι μία ἀσχημία. Ἐπειδὴ ὁ,τιδήποτε ὡραῖο ἔγινε ἐπληρώθηκε μὲ τόσο αἷμα, ποὺ ἀμαυρώνει τὴ λάμψη του. Εὐτυχῶς ποὺ οἱ ἄνθρωποι λησμονοῦν. Ἂν ἦταν νὰ διατηροῦνται οἱ πικρὲς μνῆμες ὅλων τῶν γενεῶν, ἡ ἀπελπισία θὰ ἦταν μόνιμο ψυχικὸ καθεστώς.
Ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῆς ἱστορίας ἡ ἐπιβολὴ τῆς φύσεως εἶναι μιὰ ὡραιότης. Ἡ φύση εἶναι ποὺ κάθε φορὰ ἀποκαθαρίζει τὸ ἄγος τὸ ἀνθρώπινο καὶ σαρώνει τὴν ἱστορικὴ κόπρο, καὶ ἐπαναφέρει τὸ ρυθμὸ καὶ τὴν τάξη.
Κι ὡστόσο, ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἱστορία του προσπαθεῖ νὰ ἐγκαταστήσει ἄλλο ρυθμὸ καὶ ἄλλη τάξη, τοῦ πνεύματος· καὶ ἐδῶ ἔγκειται τὸ χωρίς λύση δράμα του. Διότι ἡ ἄλλη τάξη τοῦ πνεύματος εἶναι ρωγμὴ στὴν τάξη τῆς φύσεως. Καὶ ἡ ρήξη ἀποτελεῖ πηγὴ ὀδύνης. Αὐτὴ ἡ ρωγμὴ ποὺ συνιστᾶ τὴν ἐσωτερικότητα τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει ἀπὸ τὴ γένεσή του.
Χρῆστος Μαλεβίτσης / Τὰ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων (σ. 141)
Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, υπαίθριες δραστηριότητες και φύση
Spyros Koutroulis και 46 ακόμη
1 σχόλιο
5 κοινοποιήσεις
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)