Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020

Ηλίας Σταμπολιάδης ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ KAI ΝΗΣΟΙ



Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μαζί με την ανεξέλεγκτη ροή παράνομων μεταναστών  και τις παράλογες διεκδικήσεις της Τουρκίας για τα ακριτικά νησιά της πατρίδας μας συνιστούν μέγα κίνδυνο που πλέον έχει φθάσει στα όρια επιβίωσης του έθνους και του πολιτισμού μας αλλά και των γεωγραφικών ορίων του ελληνικού κράτους σε θάλασσα και ξηρά και κατ’ επέκταση στον αέρα.
Η ύπαιθρος χώρα ερημώνεται με τον πληθυσμό να συσσωρεύεται στις πόλεις όπου η υπογεννητικότητα είναι μεγάλη ενώ οι ταλαντούχοι νέοι, που μπορούν να διεκδικήσουν θέσεις εργασίας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, μεταναστεύουν επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο την γεννητικότητα αλλά και την παραγωγικότητα της χώρας.
Ήδη η ένωση Ελλήνων καθηγητών και διδακτόρων «International Hellenic Association»,  εν συντομία (ΙΗΑ), έχει δημιουργήσει επιτροπές εθελοντών που με την συνεργασία τοπικών παραγόντων αγωνίζονται να συντηρήσουν οικογένειες που ζουν  σε ακριτικά νησιά και περιοχές, ακόμη και στην Βόρεια Ήπειρο.
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι, υπό την προϋπόθεση λήψης στοχευμένων πολιτικών αποφάσεων υπάρχει  δυνατότητα επιβίωσης των ανθρώπων στις εγκαταλελειμμένες περιοχές της χώρας όπου ο πληθυσμός κινδυνέψει να εξαφανιστεί. Πολλές περιουσίες αφενός έχουν κατακερματιστεί και αφετέρου μένουν ανεκμετάλλευτες ενώ οι παραμένοντες στον τόπο τους δεν έχουν επαρκείς καλλιεργήσιμες εκτάσεις που να υποστηρίζουν την εκεί επιβίωση τους. Επιπλέον ακόμη και αν κάποιος αποφασίσει να επιστρέψει θα βρει τα εγκαταλελειμμένα χωράφια αναδασωμένα και τον νόμο περί δασών να τους απαγορεύει τον καθαρισμό και την επαναχρησιμοποίησης τους.
Η δυνατότητα επιβίωσης μίας κοινότητας ανθρώπων σε μία περιοχή προϋποθέτει την δυνατότητα παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών ίσης τουλάχιστον αξίας με τα απαιτούμενα αγαθά που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της κοινότητας. Επειδή μάλιστα μία περιοχή δεν μπορεί εξ ορισμού να παράγει όλα τα απαραίτητα αγαθά απαιτείται και η δυνατότητα ανταλλαγής των πλεοναζόντων με τα ελλείποντα.
Η αναληφθείσα από το ΙΗΑ πρωτοβουλία αφενός είναι περιορισμένης εμβέλειας αφετέρου στερείται της δυνατότητας πρωτοβουλιών  που απαιτούν νομική ρύθμιση πράγμα που εμπίπτει στις αρμοδιότητες της πολιτείας την οποία  καλούμε να λάβει υπόψιν και τις προτάσεις μας για την ενίσχυση της δυνατότητας  επιβίωσης Ελλήνων σε εγκαταλελειμμένες περιοχές όχι μόνο ακριτικές αλλά και αυτές της ενδοχώρας. Οι προτάσεις αυτές μπορεί να διαφοροποιούνται κατά τόπους  αλλά θα πρέπει να μπορούν να υλοποιηθούν όπου υπάρχει η αντίστοιχη ανάγκη. Οι προτάσεις που ακολουθούν  αν και δεν καλύπτουν το σύνολο των αναγκών εντούτοις δείχνουν το πνεύμα δημιουργίας συνθηκών επιβίωσης.
·         Σε κάθε περιοχή ανάλογα με την τοπογραφία και την ποιότητα των εδαφών να καθοριστεί  ένα ελάχιστο μέτρο περιουσίας ικανό να εκθρέψει μία οικογένεια 6 ατόμων και να περιλαμβάνει είτε αγροτικές καλλιέργειες είτε βοσκοτόπους. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να γίνει απαλλοτρίωση τεμαχισμένων περιουσιών και αναδασμός με την δημιουργία ενιαίων χώρων περιλαμβανομένων και ακατοίκητων σπιτιών και μη χρησιμοποιούμενων αποθηκών .
·         Να επιτραπεί η αποψίλωση αγρών που λόγω εγκατάλειψης έχουν αναδασωθεί και να παραδοθούν για χρήση αγροτικών καλλιεργειών .
·         Να πριμοδοτηθούν βιοτεχνικές δραστηριότητες και να εξασφαλιστεί η απορρόφηση των προϊόντων τους που λόγω αποστάσεως είναι δύσκολη η διάθεση τους στην ελεύθερη αγορά. Σαν παράδειγμα είναι βιοτεχνίες παραγωγής ειδών ένδυσης του στρατού. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι στο παρελθόν λειτουργούσε στην Σάμο  βυρσοδεψία που προμήθευε υποδήματα στον οθωμανικό στρατό. Άλλο παράδειγμα είναι η δημιουργία μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας αλλά και εκτροφή ζώων σε βοσκοτόπους για τις ανάγκες του στρατού.
·         Δημιουργία μονάδων παραγωγής ενέργειας  από ανανεώσιμες πηγές όπως ο ήλιος και ο άνεμος ακόμη και τα θαλάσσια ρεύματα.
·         Η ανάπτυξη του τουρισμού θα έλθει εκ των υστέρων καθόσον προϋποθέτει την ύπαρξη μίας κρίσιμης μάζας μονίμων κατοίκων ιδίως το καλοκαίρι.
·         Ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες μπορούν να επινοηθούν και πλέον ειδικευμένες προτάσεις πράγμα που απαιτεί την εκ μέρους του κράτους δημιουργία ομάδων εργασίας από νέους ειδικευμένους επιστήμονες συμβάλλοντας  στον επαναπατρισμό τους.

Σήμερα σπαταλιούνται χρήματα για την υποστήριξη παράνομων μεταναστών με θρησκευτικά αισθήματα εχθρικά προς τον πολιτισμό μας υπό την υποστήριξη ξένων σκοτεινών δυνάμεων με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας και καταλύουν κάθε έννοια κυρίαρχου κράτους.  Δεν συμβάλλουν  στην δημιουργία μίας τάχα πολυπολιτισμικής κοινωνίας,  όπως υποστηρίζουν μερικοί αλλά, στην δημιουργία γκέτο, όπως π.χ. στην Γαλλία. Θα συμβάλλουν ακόμη  στην αλλοίωση του πολιτισμού και των αξιών μας και θα αποτελέσουν κίνδυνο στον διαγραφόμενο υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας και των άλλων εχθρικά διακειμένων γειτονικών χωρών εις βάρος της πατρίδας και του έθνους μας .
Το κλείσιμο των συνόρων και η λήψη μέτρων εξασφάλισης της βιωσιμότητας των Ελλήνων στις ακριτικές αλλά και άλλες εγκαταλελειμμένες περιοχές της χώρας  αποτελεί ζωτική ανάγκη αυτοσυντήρησης του έθνους και η αδιαφορία της πολιτείας και των νομίμων εκπροσώπων του λαού, Πρωθυπουργών , Προέδρων της Δημοκρατίας,  Αρχηγών κομμάτων και Βουλευτών θα τους καταλογιστεί ως διάπραξη εσχάτης προδοσίας κατά του Ελληνισμού.
Δυστυχώς για το έθνος μας αυτήν την ρατσιστική συμπεριφορά εναντίον των γηγενών Ελλήνων πολιτών, που με τον κόπο και τον ιδρώτα τους  συντηρούν  το παρακμάζον πολιτιστικά, οικονομικά και ηθικά  ελληνικό κράτος,  υποστηρίζουν και μερικοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας επικαλούμενοι μία διαστρεβλωμένη ερμηνεία της Χριστιανικής αγάπης ενώ στην ουσία καλύπτουν ένα φαινόμενο εισβολής που αποτελεί μέρος ενός υβριδικού πολέμου, παρόμοιου με τον  Δούρειο Ίππο του πονηρού Οδυσσέα. 

Ηλίας Σταμπολιάδης
Δρ. Μηχανικός Μεταλλείων Μηχανικός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης​

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)