Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Κωνσταντίνος Κατσίφας

Υπόθεση Κατσίφα (συνέχεια). Τι μάθαμε που αγνοούσαμε τις πρώτες 2 ημέρες.
1. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε χρήστης. Ναι, είχε συλληφθεί το 2008, αλλά είχε αθωωθεί πανηγυρικά. Ίσως βέβαια πήγε καμιά φορά αδιάβαστος στο σχολείο. Οι συγγενείς του δια δικηγόρου λαμβάνουν νομικά μέτρα εναντίον όσων ευθύνονται για την "διαρροή" της ψευδούς είδησης.
2. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Καμία απολύτως.
3. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Δεν έριξε κατά κανενός. Έριξε στον αέρα με το κυνηγητικό του όπλο τύπου Saiga που μοιάζει οπτικά με Καλάσνικοφ αλλά δεν είναι Καλάσνικοφ. Έριξε λοιπόν στον αέρα με άσφαιρα, δηλαδή αβολίδωτα. Μόνο για τον κρότο.
4. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του.
5. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν στοχοποιημένος από την αλβανική αστυνομία. Στις 26.10 είχε προσαχθεί στο τμήμα. Χωρίς λόγο. Έτσι. Του είπαν να μην τολμήσει να ξαναβάλει τη μεγάλη του σημαία στον λόφο. Την έβαλε.
6. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Το ξαναλέω για εμπέδωση. Αν ήθελε, μπορούσε. Είχε την ευκαιρία. Δεν ήθελε.
7. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ετράπη σε φυγή όταν κατάλαβε ότι θα τον κυνηγήσουν. Τον πυροβόλησαν μέσα στο χωριό. Ανέβηκε στο βουνό. Έφυγε πολύ μακρυά. Συνάντησε και μίλησε με έναν βοσκό για 45 λεπτά. Θα μπορούσε να προχωρήσει και να περάσει τα σύνορα προς Ελλάδα. Το χωριό του απέχει μόνο 6 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Κάποια στιγμή μετάνιωσε και άρχισε να επιστρέφει. Αποφάσισε ότι ήταν η ώρα του να πεθάνει από τα πυρά των Αλβανών. Πάνω από 200 αστυνομικοί είχαν ήδη καταλάβει τα γύρω βουνά στο μεταξύ. Μαζί με ελικόπτερο και drone. Το drone υποθέτω ότι κατέγραψε τον θάνατο σε βίντεο. Ευκαιρία να το ζητήσουν οι ελληνικές αρχές.
8. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο, με χαμόγελο και με τα χέρια ανοιχτά και ψηλά κοιτώντας στα μάτια τους εκτελεστές του. Ο έμπειρος Έλληνας ιατροδικαστής που τον είδε για 5 λεπτά (τόσο του επετράπη) είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στην ζωή του τέτοιον νεκρό!
9. Χτυπήθηκε σε δύο σημεία, κοντά στην καρδιά. Τα διαμπερή τραύματα οι Αλβανοί τα έραψαν έχοντας πλύνει το σώμα του, ώστε να μην είναι δυνατή βαθύτερη εξέταση. Όπως είπε ο Έλληνας ιατροδικαστής, χτυπήθηκε από απόσταση 10-15 μέτρων. Ράψιμο τραυμάτων δεν έχει γίνει ποτέ σε νεκρό!
10. Τα δύο χτυπήματα στο αλβανικό περιπολικό είναι σε διαφορετικά σημεία (ένα δεξιά και ένα αριστερά). Εκτός της περίπτωσης να έκανε σβούρα το αυτοκίνητο, δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκαν από έναν άνθρωπο σε μία ανταλλαγή πυρών. Είτε προέρχονται από ανταλλαγή πυρών με δύο υπόπτους (δηλαδή σε διαφορετικό περιστατικό), είτε κάτι άλλο συμβαίνει.
11. Στο βίντεο ολίγων δευτερολέπτων μέσα στο χωριό, οι πυροβολισμοί που ακούγονται είναι οι πρώτοι που έπεσαν εκείνη την ημέρα (διότι ένα δευτερόλεπτο πριν ακουστούν, φαίνονται να περπατούν αμέριμνα δύο παιδιά στον δρόμο σαν να δεν συμβαίνει τίποτα, όπως δείχνει το ίδιο το βίντεο) και δεν τους ρίχνει ο Κωνσταντίνος (διότι μόλις ακούγονται σκύβει ενστικτωδώς, ενώ το όπλο του δεν το κρατάει σε στάση βολής).
12. Αφού είχε σκοτωθεί, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του, απείλησαν τους γονείς του, έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους απειλώντας τους και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί για περαιτέρω εκφοβισμό.
13. Όσο επικίνδυνος και αν ήταν, σε τέτοιες συνθήκες το πολύ να τον αφήσεις να τελειώσουν οι σφαίρες του και μετά τον συλλαμβάνεις. Αυτά σε σοβαρές χώρες βέβαια. Επίσης, κάνεις σοβαρή έρευνα στην περιοχή με τους κάλυκες που θα βρεις.
14. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε διπλή υπηκοότητα. Είχε οικογένεια με ένα παιδί. Ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια στο χωριό του ως σιδεράς. Έκανε δωρεάν όλα τα μερεμέτια στο σχολείο του χωριού και γενικά ήταν παρών οπότε του το ζητούσαν. Ήταν σχετικά φτωχός άνθρωπος που ούτε το αυτοκίνητο του δεν είχε χρήματα να φτιάξει και κινούταν με λεωφορείο. Είχε πάθος για τη ζωή και μάθαινε στα παιδιά του σχολείου τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Μ' αυτό χαιρόταν.
(Για την κατάσταση της ελληνικής εθνικής μειονότητας και των δικαιωμάτων της τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση
Στη φωτογραφία, ο Σταυρός και η σημαία που έφτιαξε ο ίδιος και τοποθέτησε στον λόφο του χωριού του.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)