Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

ΤΙ ΨΥΧΗ ΚΡΥΒΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ! Τ΄ΑΚΟΥΣ ΣΥΝΑΠΟΙΚΕ? ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΟ ΛΑΟ.... ΠΟΛΙΤΙΚΑΚΙΑ! Μουσική Κώστας Αγέρης Στίχοι Βασίλης Μωυσιάδης

Σχόλια
Costas Tsiantis Μουσική Κώστας Αγέρης 
Στίχοι Βασίλης Μωυσιάδης 


Όλια χάνταν άσον κόσμον
κι καμπάνα κρούει
οι τρανοί ολ εκωφώθαν
κ' ο θεόν ακούει
οι τρανοί ολ εκωφώθαν
κ' ο θεόν ακούει. 

Ντώς ντώς ντώς καμπάνα
με βαρύν καημόν 
χάτε η γή χάτε κι κόσμον
ντο τρανόν κακόν 
χάτε η γή κι κόσμον
ντο τρανόν κακόν
ντώς καμπάνα ντώς καμπάνα
με βαρύν καημόν. 

Ση γήν όλια ερημώθαν
άλλο κέν ζωή
κ' ζεγκίν ολ εκορώθαν
κ' ο θεόν τερεί 
κ' ζεγκίν ολ εκορώθαν
κ' ο θεόν τερεί. 

Και τήδεν κι λογαριάζνε 
άλλο οι τρανοί 
σ' φτωχούς κλώθνε τη ράσια
κ' ο θεόν πονεί 
σ' φτωχούς κλώθνε τη ράσια
κ' ο θεόν πονεί. 

Το κακόν αδά σον κόσμον
όσον πάει τρανείν 
κ' όπως λεν τα προφητείας
όλτσεμουν θα κρείν 
κ' όπως λεν τα προφητείας
όλτσεμουν θα κρείν. 

Και τα πάν αφκά ο κόσμον
πόνος και λιμός 
ανεργία προσφυγία
και ξεριζωμός 
ανεργία προσφυγία
και ξεριζωμός. 

Τη καλούς απ' έναν έναν
παίρτς κ' ευτάς αγγέλτς
όλια είν θεέμ σο σέρις 
ντο θα ευτάς εξέρτς 
όλια είν θεέμ σο σέρις 
ντο θα ευτάς εξέρτς.

Από τον δίσκο του Κώστα Αγέρη " Για να μην ξεχνώ θυμάμαι "

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ SIRISTATIDOY SΥΜΕΟΝΙΑ

Όλα χάνονται άπο τον κόσμο
και η καμπάνα χτυπάει
οι μεγάλοι(πλούσιοι) όλοι κουφάθηκαν
και ο Θεός ακούει
οι μεγάλοι(πλούσιοι) όλοι κουφάθηκαν
και ο Θεός ακούει

Χτύπα χτύπα χτύπα καμπάνα
με βαρύ καημό
χάνεται η γη χάνεται κι ο κόσμος
τι τεράστιο κακό
χάνεται η γη χάνεται κι ο κόσμος
τι τεράστιο κακό
Χτύπα χτύπα χτύπα καμπάνα
με βαρύ καημό

Στη γη όλα ερημώσανε
άλλο ζωή δεν υπάρχει
οι πλούσιοι όλοι τυφλώθηκαν
και ο Θεός κοιτάζει
οι πλούσιοι όλοι τυφλώθηκαν
και ο Θεός κοιτάζει

Και τίποτε δεν λογαριάζουν
άλλο οι μεγάλοι (πλούσιοι)
στους φτωχούς γυρνούν την πλάτη
και ο Θεός ποναεί
στους φτωχούς γυρνούν την πλάτη
και ο Θεός ποναεί

Το κακό σ'αυτόν το κόσμο
όσο πάει μεγαλώνει
και όπως λένε και οι προφητείες
όλους μας θα μας κρίνει
και όπως λένε και οι προφητείες
όλους μας θα μας κρίνει

Το πάνω κάτω (ανακατεύτηκε) ο κόσμος
πόνος και πείνα
ανεργία προσφυγιά
και ξεριζωμός
ανεργία προσφυγιά
και ξεριζωμός

Τους καλούς άπ'ένα ένα 
Παίρνεις (ο Θεός) και τους κάνεις αγγέλους
όλα είναι Θεέ μου στο χέρι σου
τι θα κάνεις ξέρεις 
όλα είναι Θεέ μου στο χέρι σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)