Κώστας Τσιαντής, ΠΡΟΣ ΗΓΕΣΙΕΣ

Είναι  ν’ απορεί κανείς για τον τρόπο με τον οποίο οι λεγόμενες αυθεντίες της διανόησης στην Ελλάδα κατανοούν και ερμηνεύουν την κρίση:  πρώτον, υποβαθμίζουν τον πηδαλιουχικό ρόλο της Πολιτικής σε μια ελεύθερη  δημοκρατική κοινωνία- την πρώτη των τεχνών κατά τον Αριστοτέλη, δεύτερον, αποδέχονται  σιωπηλά το σχίσμα Πολιτικής και Οικονομίας (την εξαφάνιση της Πολιτικής Οικονομίας) χωρίς να εξετάζουν τις συνέπειές της, και τρίτον,  δεν αντιδρούν απέναντι στην αναπόφευκτη /μοιραία λες υποταγή της Πολιτικής στην Οικονομία, τουτέστιν στη διεθνή ελίτ του κεφαλαίου που ελέγχει τις αγορές και διαμορφώνει το γεωπολιτικό σύστημα.  

Παρακάμπτοντας όλα αυτά,  η κυρίαρχη διανόηση δε βλέπει συχνά το ρόλο και τις ευθύνες της και παρασιωπά συνάμα τις τεράστιες ευθύνες που έχουν οι πολιτικές ηγεσίες στην μεταπολεμική  τεχνολογική ομηρία της χώρας (εισαγωγή τεχνολογίας- και όχι μόνο καταναλωτικών προϊόντων- από το εξωτερικό με παράλληλη μετανάστευση εγκεφάλων, αντί για αυτογενή τεχνολογική έρευνα και ανάπτυξη). Επίσης, παρότι γνωρίζει καλά τη έννοια των συστημάτων, η κυρίαρχη διανόηση αποφεύγει τη συνεπή έρευνα της λειτουργίας τους και δεν αναφέρεται στον τρόπο λειτουργίας του υφιστάμενου οικονομικού συστήματος, το οποίο δεν έπεσε εξ ουρανού, αλλά συγκροτήθηκε και θεσμίστηκε κατ’ εξουσιοδότηση ή εκβιασμό του πολιτικού συστήματος (της αστικής δημοκρατίας).  Αντί της ανάδειξης και καταγγελίας του ζητήματος αυτού, που συνοδεύτηκε με δολοφονίες ηγετών, προσωπικοτήτων και δημοσιογράφων είδα πρόσφατα  καλοί διανοητές να αιτιώνται και να ενοχοποιούν για τη σημερινή κρίση το λαό μας (πάνω-κάτω όπως ο Πάγκαλος). Ενα λαό, που μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν οδυνηρό εμφύλιο, παλεύει  μια ζωή να ζήσει και να στεγάσει την οικογένειά του  επενδύοντας ακόμα και το υστέρημά του για να σπουδάσει τα παιδιά του.   

Είναι ντροπή, συνεπώς (και  όχι λαϊκισμός), αξιότιμοι κύριοι της όποιας ηγεσίας   ένα λαό που έδωσε το αίμα του για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, να τον ανταμοίβετε μ’ αυτό το τίμημα. Είναι ντροπή, αντί ν' αναδείχνετε τις πραγματικές αιτίες, να εγκαλείτε τον ελληνικό λαό, επειδή σας εμπιστεύτηκε, επειδή έδειξε καλή πίστη στο πολιτικό σύστημα και δέχτηκε να εκχωρήσει τα πολιτικά του δικαιώματα στα πολιτικά κόμματα και στους πολιτικούς του εκπροσώπους. Είναι ντροπή στην πνευματική ηγεσία της χώρας, να βλέπει μια πατρίδα κι ένα λαό να γκρεμίζεται και να μη σηκώνει φωνή διαμαρτυρίας. Που ενώ βλέπει πως παίζεται το ''παιχνίδι''  να επιλέγει βολικά τη σιωπή και να μην αναδείχνει ούτε να διεκδικεί τους όρους που εξασφαλίζουν  τους δημοκρατικούς θεσμούς και προάγουν τη δημιουργικότητα και την παιδεία του λαού (συγχρόνως με την πολιτική και οικονομική του παιδεία). Αντίθετα, να του ζητάει και τα ρέστα επειδή ο λαός αξίωσε να ζήσει αξιοπρεπώς και να δημιουργήσει όρους ζωής για τα παιδιά του.   

Δια δες διανοούμενε και πολιτικάντη τα διεθνή δεδομένα: Πόσες ώρες δουλεύει εβδομαδιαίως αυτός ο λαός;  Για ψάξε λίγο και δες  πού τον έχετε φτάσει σε επίπεδο διαβίωσης και  παροχής υπηρεσιών στην υγεία, την παιδεία, την περίθαλψη,  τη φρονίδα των ηλικιωμένων;  Για ψάξε λίγο και δες  πού τον έχετε φτάσει σε επίπεδο παραγωγής, ανεργίας, λιτότητας, καταμερισμού εργασίας, δαπανών στην έρευνα, και εθνικής κυριαρχίας

Τον πρόδωσες διανοούμενε και πολιτικάντη το λαό μας. Και αν δεν είχε τις παραδόσεις και τις γιορτές που του προσφέρει η ελληνορθόδοξη παράδοσή του, με το μυαλό που εσείς έχετε, θα τον είχατε  εξοστρακίσει παντελώς από τον τόπο του και τους δικούς του και την κοινότητα των προσώπων-  θα τον είχατε στείλει ομαδικά στο  φρενοκομείο.

Με πολλά ασχολείστε, το βλέπουμε, και με λεπτομέρειες, αλλά όχι με τις αιτίες και  τα ουσιώδη για μας: την κοινωνία «των μη προνομιούχων» (του 89%).  Πού λογοδοτείτε ο θεός ξέρει. Σκεφτείτε όμως ότι: "έστι δίκης οφθαλμός" και «έστι γαρ απαιδευσία το μη γιγνώσκειν τίνων δει ζητείν απόδειξιν και τίνων ου δει», όπως τόνιζε ο Αριστοτέλης.

6/8/2017