ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΕΤΑ Του Κώστα Τσιαντή - Αναδημοσίευση άρθου της 3ης Μαΐου 2015

Βρισκόμαστε σήμερα στη φάση της ενδιάμεσης διαπραγμάτευσης  και  περιμένουμε τον Ιούνιο τη νέα διαπραγμάτευση  για το αναπτυξιακό πρόγραμμα της χώρας. Μπροστά στη σκληρή διαπραγμάτευση και  συμφωνία που επίκειται είναι ανάγκη να αναστοχαστούμε και να ενεργοποιήσουμε  κάποια βασικά πολιτικά ζητήματα, τα οποία μέχρι τώρα τα παρασιωπούσαμε ή τα θεωρούσαμε αυτονόητα:

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Ι.

Πρώτον. Να ζητήσει η Κυβέρνηση  σύνοδο κορυφής και σύνοδο του ευρωκοινοβουλίου, προκειμένου  να  θέσει εκεί το θεμελιώδες ερώτημα:  «Προς τα πού πορεύεται η ΕΕ» και ιδιαίτερα η ευρωζώνη.

Είναι δυνατόν να  μας ζητούν   ιδιωτικοποιήσεις και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας χωρίς να ξέρουμε αν η Ευρώπη (ΕΕ)  θα συνεχίσει να υπάρχει αύριο με βάση  το πλαίσιο των καταστατικών και ιδρυτικών της αρχών και συμφωνιών, με τις οποίες δημιουργήθηκε  και με τις οποίες εισήλθαμε σ’ αυτή-  εκχωρώντας μάλιστα το όπλο του εθνικού μας νομίσματος;

Δεύτερον. Είναι δυνατόν  να μας ζητάτε να αποδεχτούμε μέτρα με τα οποία αυξάνεται η ανισότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών, κατά παραβίαση των υπαρχόντων συνθηκών;  

Τρίτον.  Είναι δυνατόν να μας ζητάτε μέτρα που επιτείνουν την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα,  που γίνεται κάθε μέρα και τραγικότερη;

ΙΙ.

Η πολιτική των μνημονίων την οποία υποστήριξε και απαίτησε η ευρωζώνη και εφήρμοσαν η Τρόικα και οι μνημονιακές κυβερνήσεις υπήρξε καταστροφική για την ελληνική οικονομία και το λαό μας, όπως το δείχνουν οι σχετικοί δείκτες. Αντίθετα οι (ιδιωτικές) τράπεζες κέρδισαν και με την πολιτική αυτή μετέφεραν τα δικά τους ελλείμματα στις πλάτες των ευρωπαϊκών λαών.  Είναι επιβεβλημένο να θέσουμε τους εταίρους μας ενώπιον των σοβαρών ευθυνών τους πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, να ζητήσουμε Αποζημιώσεις για τα Μνημόνια, αλλά και να τονίσουμε τις βαριές ευθύνες των κυβερνήσεων των μνημονίων που ενώ έβλεπαν τον αργό μας θάνατο (τη μετάβαση από έλλειμμα 120% του ΑΕΠ στο 180% και τη συνακόλουθη έκρηξη της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης) δεν πρόβλεψαν  και δεν αξίωσαν ρήτρα οικονομικο-κοινωνικής βιωσιμότητας όσον αφορά τις επιπτώσεις της  εφαρμοζόμενης  αδιέξοδης πολιτικής. Αντ’ αυτού, συνέχισαν στη λήψη επώδυνων μέτρων για το λαό, μεγάλο ποσοστό του οποίου βρίσκεται σήμερα στο θάλαμο της εντατικής. Η ρήτρα αυτή πρέπει να συνοδεύει πλέον κάθε διαπραγμάτευση και κάθε φάση αυτής.

ΙΙΙ.

Βρισκόμαστε σήμερα στη φάση της ενδιάμεσης διαπραγμάτευσης  κι ακούμε πάλι για μεταρρυθμίσεις και μέτρα.  Βλέπουμε μπροστά μας τη μεγάλη διαπραγμάτευση  για την ανάπτυξη τον Ιούνιο, και μπορούμε να προβλέψουμε πάλι μεταρρυθμίσεις και μέτρα. Και ο λαός ρωτά:  Πού και πότε τελειώνει αυτό το γαϊτανάκι του αργού θανάτου; Είναι αυτό βοήθεια  ή ένας μηχανισμός μη λύσης και ολοένα βαθύτερης εξάρτησης της χώρας; Είναι δυνατόν έτσι να προγραμματίσει κανείς τη ζωή του;  Και φυσικά μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα αβεβαιότητας,  είναι δυνατόν να περιμένει κανείς στην Ελλάδα επενδύσεις

Είναι ανάγκη κοινωνική και εθνική πριν η κυβέρνηση  προχωρήσει σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση να λάβει πειστικές και γραπτές διαβεβαιώσεις για όσα προαναφέραμε στις ενότητες Ι και ΙΙ.  Χωρίς να απαντηθούν τα σχετικά ερωτήματα η κυβέρνηση θα άγεται και θα φέρεται από τους πιστωτές χωρίς σημείο προσανατολισμού και διεξόδου.

ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ Η ΡΗΞΗ;  ΚΡΙΤΗΡΙΑ

ΠΡΩΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ.  Το πρώτο κριτήριο είναι οι « κόκκινες γραμμές». Αλλά επειδή  αυτές  σε μια διαπραγμάτευση μπορεί να ξεθωριάσουν,  πρέπει να δει κανείς το ζήτημα συνολικά, όπως προαναφέραμε. 

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. Κατά πόσο είναι αποφασισμένοι οι εταίροι  να εφαρμόσουν τις ευρωπαϊκές συνθήκες  και να προχωρήσουν στην σύγκλιση των εθνικών οικονομιών της ευρωζώνης και στην έμπρακτη εκδήλωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης;

Αν πρόκειται η απόσταση φτωχών και πλουσίων χωρών στη ευρωζώνη να συνεχίζει να μεγαλώνει αντί να μικραίνει, τότε  τι νόημα έχει η παραμονή μας στην ευρωζώνη και ποιος ο ρόλος μιας κυβέρνησης της αριστεράς;

ΤΡΙΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. 

Πότε θα ξέρει και θα πότε θα πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι αγγίξαμε τον πάτο  του βαρελιού και  δεν έχει άλλο;

Σήμερα έχουμε μια διαπραγμάτευση,  στο πλαίσιο της  συμφωνίας της 20^ης Φεβρουαρίου  («σχέδιο γέφυρα»), όπου οι  εταίροι ζητούν συνέχιση των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, συνέχιση της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων κλπ. Αλλά εν όψει της  μεγάλης συμφωνίας που επίκειται και  αφορά την ανάπτυξη, δεν θα έρθουν πάλι να ζητήσουν περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις κλπ;   Πού πάμε λοιπόν; Ανάγκη να ξεκαθαρίσει και να γίνει γνωστό προς όλους, ότι τέρμα η συνέχιση της λιτότητας και των υποδουλωτικών μεταρρυθμίσεων χωρίς ευρωπαϊκή σύγκλιση και ισότιμη εθνική συμμετοχή στα τεκταινόμενα.

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ.

Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας  είναι μια απόφαση στην οποία πρέπει να  στηρίξει  την τελευταία  γραμμή αμύνης της  η αριστερή Κυβέρνηση. Οι περικοπές και μισθούς και συντάξεις της μεσαίας τάξεις κυμαίνονται από 45% εως 70+%, έτσι που με την ταυτόχρονη μείωση του εισοδήματος από τα μνημονιακά μέτρα (Χαράτσι, ΕΝΦΙΑ, επιδόματα αλληλεγγύης, αυξημένος Φόρος Εισοδήματος) τινάζεται στον αέρα η αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων προς τις τράπεζες και ένα Κύμα Νέων Κόκκινων Δανείων καταφθάνει άμεσα.

Είναι ανάγκη να υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας, αξιοπρέπειας και δικαίου στα παραπάνω. Έλλογο κριτήριο είναι η πρόταση: Να λαμβάνεται ως βάση της φορολογίας των φυσικών προσώπων ο  οικογενειακός τους Ισολογισμός (Έσοδα- Έξοδα), ορίζοντας ένα κατώτατο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης για ένα φυσικό πρόσωπο ή οικογένεια;

ΠΕΜΠΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. Η ‘’βιωσιμότητα’’ του χρέους της χώρας.

Οι οικονομολόγοι επί 5 χρόνια μας λένε ότι η μνημονική πολιτική για το χρέος οδηγεί  στην καταστροφή και στη μη βιωσιμότητα της οικονομίας μας, πράγμα που έχει επιβεβαιωθεί. Αμφιβάλλω αν επιδίωξη των εταίρων μας ήτανε και είναι η λύση του προβλήματος. Ο σκοπός που φαίνεται να υπηρετούν είναι να μας κρατούν  διαρκώς υπό εξάρτηση και ασφυκτικό έλεγχο- εις το διηνεκές. Εξ ου και ο ψυχολογικός πόλεμος  και η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ εναντίον του υπουργού οικονομίας Γ. Βαρουφάκη που πρωτοστάτησε -πριν ασχοληθεί ακόμα με την μαχόμενη πολιτική -στην αμφισβήτηση της πολιτικής λιτότητας.   

ΕΚΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Πόσο οι θέσεις και οι απόψεις των εταίρων επιτρέπουν την ανάπτυξη- την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων, της τεχνολογίας και του ανθρώπινου κεφαλαίου της χώρας;  Κατά πόσο το όλο κλίμα που δημιουργούν επιτρέπουν τις επενδύσεις στη χώρα;

ΕΒΔΟΜΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Κατά πόσοι οι εταίροι μας σέβονται το δικαίωμά μας να παραμένουμε ισότιμοι πολιτικά εταίροι και να ασκούμε το ρόλο μας αυτό; Κατά πόσο σέβονται τις αποφάσεις του ελληνικού λαού και το δικαίωμά του να συνάπτει και αναπτύσσει σχέσεις φιλίας και οικονομικής συνεργασίας με όλους τους λαούς (εις όφελος και της ευρωζώνης);

                                                                    ****

Εν κατακλείδι: Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων, ούτε να μείνει άστεγος μπορεί, ούτε να παραμένει χωρίς εργασία, ούτε χωρίς εργασιακά δικαιώματα, ούτε χωρίς δημόσια υγεία και παιδεία. Χρειάζεται  ΠΡΟΟΠΤΙΚΉ και περιμένει απ’ την κυβέρνηση ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ της ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και ΟΧΙ  Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ.

Αν τα ΘΕΜΕΛΙΏΔΗ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΣΕΒΑΣΤΑ (σε ένα τουλάχιστο ικανοποιητικό βαθμό), τότε είναι προφανές ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ και ΣΥΝΕΧΕΙΑ, άρα αναπόφευκτα πάμε σε ΡΗΞΗ.

Κώστας Τσιαντής  1-5-2015.