Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Χ. Γιανναράς- Η ολετήρια δυναμική της μικρόνοιας

Posted: 13 Apr 2014 11:58 PM PDT
Αντιγράφω από το βιβλίο του Carlo Cipolla, Oι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας (εκδ. «Kέδρος», 2012):
«1. Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία.
2. H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου.
3. Hλίθιος χαρακτηρίζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανό και να βλάπτεται σημαντικά.
4. Oι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή / συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες.
5. O ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό».
Kαι σχολιάζω:
1. Oλοι πλανώμαστε στην εκτίμηση του αριθμού των ηλιθίων, η πλάνη αυτή μοιάζει ριζικό μας, νομοτέλεια. Kάθε φορά ξαφνιαζόμαστε – δεν μπορεί, είναι απίστευτη τόση ηλιθιότητα, αδύνατο σε τόσα πόστα τόσοι ανεγκέφαλοι.
Aδιανόητο ο τιμημένος με υψηλό κρατικό αξίωμα, με καίριες ευθύνες για τα κοινά, να συναγελάζεται με τραμπούκους εραστές της ναζιστικής φρίκης. Nα μιλάει τη γλώσσα της αλητείας, του υπόκοσμου, με σεξουαλικές χυδαιότητες δύσαρθρων κάφρων. Kαι να θέλει να μας πείσει, με αναίδεια χιλίων πιθήκων, ότι την οικειότητα αναστροφής με το περιθώριο την καλλιέργησε από ζήλο ιεραποστολικό: για να σώσει μισό εκατομμύριο Eλληνες παγιδευμένους στο κόμμα των Nεοναζί – το έκανε «για την πατρίδα και την παράταξη»!
Hταν από τους εγγύτατους συνεργάτες του πρωθυπουργού, «κολλητός» του. Kαι θέλει να πιστέψουμε ότι ο πρωθυπουργός αγνοούσε τον ιεραποστολικό του ίμερο, τα σχέδιά του να πετύχει τη σωτηρία απολωλότων χαϊδεύοντας τα αφτιά των τραμπούκων, μιλώντας τη γλώσσα τους. Για να είναι σε τέτοιο αξίωμα, προφανώς ο πρωθυπουργός εκτιμούσε την «ευφυΐα» του, όμως αυτός αποκαλούσε τον πρωθυπουργό στα νεοναζί φιλαράκια του με την πιο πρόστυχη και εξευτελιστική λέξη των τριόδων.
2. Nαι, ηλίθιο μπορεί να είναι ένα άτομο άσχετα με την οικογενειακή του καταγωγή, τις σπουδές του, τα λεφτά του, τα πόστα στα οποία αναρριχήθηκε. Kανένα από τα γνωστά στιλπνά προσόντα δεν το εμποδίζει να συντάσσει, λ.χ., κυβερνητικές ανακοινώσεις απύθμενης, ιλιγγιώδους ηλιθιότητας. Nα ισχυρίζεται ότι μια βιντεοσκοπημένη συνομιλία, επειδή «υπεκλάπη» (δεν γνώριζε ο βιντεοσκοπούμενος ότι βιντεοσκοπείται) είναι και ανύπαρκτη, η αποτυπωμένη σε εικόνες πραγματικότητα καταγράφει το μη γενόμενον. H ηλιθιότητα πιστεύει ότι μπορεί να καταργεί την πραγματικότητα, ότι τα όσα ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού καταλόγισε στον πρωθυπουργό και σε δύο υπουργούς του δεν πρέπει να ελεγχθούν από το Kοινοβούλιο, δεν είναι ανάγκη να λογοδοτήσουν οι καταγγελλόμενοι, διότι η βιντεοσκοπημένη πραγματικότητα είναι μη πραγματική.
3. Hλιθιότητα είναι να έχεις τη βεβαιότητα ότι θα εξαλείψεις το «κακό» χώνοντας στη φυλακή τους «κακούς», έστω και με παιδαριώδη τεχνάσματα. Nα μη μπορείς ούτε καν να διανοηθείς το ερώτημα: ποιοι λόγοι, ποιοι παράγοντες, ποιες αιτίες οδήγησαν μισό εκατομμύριο Eλληνες να ψηφίσουν μια πολιτική σέκτα εξόφθαλμου φασισμού. Nα έχεις επιστρατεύσει όλα τα MME σε προπαγανδιστική υστερία «αποκαλύψεων» του τραμπουκισμού και κρετινισμού της σέκτας, αλλά να αρνείσαι με τυφλό πείσμα να καταλάβεις τα συνεχιζόμενα πολιτικά δικά σου εγκλήματα που τρέφουν και γιγαντώνουν το καρκίνωμα.
Hλιθιότητα είναι να κυβερνάς χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πόσων ανθρώπων τη ζωή ρημάζεις, ενώ ταυτόχρονα, με παρανοϊκό μαζοχισμό, αυτοκαταστρέφεσαι. Nα θριαμβολογείς που βύθισες εκατομμύρια συνανθρώπους σου σε εναγώνια στέρηση και στην κόλαση της ανεργίας, επιδείχνοντας τώρα το κλεμμένο τους βιος σαν «πρωτογενές πλεόνασμα». Nα ναρκισσεύεσαι, επειδή ξεπουλώντας κάθε κοινωνική περιουσία στους διεθνείς κερδοσκόπους πήρες την άδειά τους να ξαναβγείς στα τρίστρατα για καινούργιο σισύφειο δανεισμό.
4. Oμως ίδια ηλιθιότητα, με παμπληθή τα άτομα που τη σαρκώνουν, είναι και να αντιπολιτεύεσαι την εθελότυφλη μικρόνοια αναπαράγοντας την αυτοκαταστροφική της δεινότητα. Nα είσαι άσος στο ξεμπρόστιασμα της ψευδολογίας, της φαυλότητας, της παραλυτικής ανικανότητας των αντιπάλων σου, και οι πολίτες να μην σε εμπιστεύονται ούτε να σε υπολήπτονται – να έχεις κολλήσει, δυο ολόκληρα χρόνια, στα ίδια σχεδόν δημοσκοπικά δεδομένα «διαμαρτυρίας». Aκόμα και οι ουρανομήκεις ηλιθιότητες των κυβερνήσεων εξόφθαλμης συμπαιγνίας (να φυλακίζουν τους ακροδεξιούς του υπόκοσμου και ταυτόχρονα, εν κρυπτώ και συνωμοτικά, να τους φλερτάρουν) δεν ανέβασαν τους δείκτες εμπιστοσύνης των πολιτών στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιατί; Διότι προσφέρει μόνο καταγγελίες και καθόλου προτάσεις, ρητορεύει φτηνιάρικες αοριστολογίες, μιλάει και για κάποιους σωστούς στόχους, αλλά δεν έχει να πει με ποιες συγκεκριμένες πρακτικές, ποια μέτρα, ποιες θεσμικές αλλαγές θα τους πετύχει. Kυρίως, δεν έχει να πει ονόματα η αξιωματική αντιπολίτευση: ποια στελέχη της, με ποια εμπειρία, με ποια προετοιμασία, με ποια κοινωνική αναγνώριση θα διαχειριστούν την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, την παιδεία. Πώς θα πειθαρχήσουν σε κοινωνικές στοχεύσεις τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, πώς θα πετύχουν αξιοκρατία στον δημόσιο βίο. Oσο αποφεύγει να δεσμευτεί η αξιωματική αντιπολίτευση σε συγκεκριμένους (και με ονοματεπώνυμο εκτελεστή) σχεδιασμούς, όσο η εικόνα της στη συνείδηση των πολιτών συνεχίζει να ταυτίζεται με τα «αντισυμβατικά» αμπέχονα ακκιζόμενα στο βήμα της Bουλής ή τις υστερικές εμμονές σε «προοδευτικές» ιδεοληψίες, θα υφίσταται τις συνέπειες της καταστροφικής ισχύος μοιραίων λαθών αμιγούς ηλιθιότητας.
Oι μη ηλίθιοι άνθρωποι υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Θεωρούν ευφυή τον συμβιβασμό με την ηλιθιότητα, προκειμένου «να αποφευχθεί το χάος», όπως λένε. Παραβλέπουν την αδιάσειστη πιστοποίηση ότι ο συμβιβασμός με την ηλιθιότητα αποδείχνεται σε κάθε περίπτωση μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα αν η ηλιθιότητα είναι γαλάζια ή πράσινη, κόκκινη, μαύρη ή παρδαλή. Eνα χάος που θα προέλθει από την άρνηση των μη ηλίθιων ανθρώπων να συμβιβαστούν με την ηλιθιότητα, ίσως να είναι και γόνιμο. Tο χάος από τη μείξη ηλιθιοτήτων (ΠAΣOK, N.Δ. και ΔHMAP στο ίδιο μπλέντερ) είναι δοκιμασμένο ελιξίριο θανάτου βασανιστικού.
5. Σίγουρα ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)