Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Εκδήλωση: “Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και η απόκρουσή της” 12-9-13

Syria800

Η Κίνηση Πολιτών Άρδην διοργανώνει την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στις 20:00 εκδήλωση με θέμα: «Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και η απόκρουσή της». Για το θέμα θα μιλήσουν οι: Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας – ΚΠ Άρδην, Σταύρος Λυγερός, συγγραφέας – δημοσιογράφος, Ίμπραεμ Μουσλέμ, μέλος του ΠΓ του κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης για την Ευρώπη, ο Βαγγέλης Πισσίας, συντονιστής της «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη στη Συρία» και ο Δημήτρης Τσουκαλάς, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ. Συντονίζει ο Σταύρος Χριστακόπουλος, διευθυντής σύνταξης της εφ. Ποντίκι. Στον χώρο του Άρδην, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος, στην πλατεία Συντάγματος.

Ακόμα την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου προβολή ταινίας:

Προβολή ταινίας: Αλέξανδρος Νιέφσκι (13-9-13)

Tain800niefski
Η ταινιοθήκη της Ρήξης επιστρέφει. Πρώτη προβολή το αριστούργημα του Σεργκέι Αϊζενστάιν, Αλέξανδρος Νιέφσκι την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου στις 20:00.
Λίγα Λόγια για την ταινία:

Το 1938, χρονιά παραγωγής της ταινίας, τα σύννεφα του φασισμού ήταν για τη Σοβιετική ΄Ενωση προ των πυλών. Ο Αϊζενστάιν δέχτηκε να γυρίσει κατά παραγγελία μια ταινία με θέμα τις περιπέτειες ενός μεγάλου ηγέτη του παρελθόντος (Νιέφσκι), με προφανείς συμβολισμούς και αναγωγές στην εποχή εκείνη (Στάλιν).Η ταινία συνέστησε ένα καινούργιο κινηματογραφικό είδος, ανάλογο με την «grand opera» στο λυρικό θέατρο. Τεράστια μέσα κι εξαίρετοι ηθοποιοί (με επικεφαλής τον τρομερό Νικολάι Τσερκάσωφ) τέθηκαν στη διάθεση του Αϊζενστάιν. Μετά το λεπτοδουλεμένο μοντάζ, οι εικόνες και οι ήχοι (βρισκόμαστε πλέον στον ομιλούντα) συνδυάστηκαν με τις θαυμάσιες μουσικές συνθέσεις του Σέργιου Προκόφιεφ. Η μουσική ακολουθεί κατά πόδα, προηγείται κι έπεται της εικόνας, σε μια (οπτικο-ακουστική) αντίστιξη. Αυτή η «συμφωνία» δεν έχει επαναληφθεί μέχρι σήμερα στην ιστορία του σινεμά.
Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Νιέφσκι έσωσε το 1242 τη Ρωσία από την ισοπέδωση με την οποία την απειλούσαν οι Τεύτονες Ιππότες. Μέσα από ατέλειωτες μάχες, αναδεικνύεται σαν ο ηγέτης που χρειάζεται ο ρωσικός λαός, για να πιστέψει στη νίκη. Τ’ όνομά του και μόνο προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού και σκορπίζει τον σκεπτικισμό και τον φόβο στους αντιπάλους.
Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (1898-1948)

Ρώσος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μοντέρ και θεωρητικός. Πρότεινε μια καινούργια μέθοδο στο μοντάζ, και την εφάρμοσε στην πράξη. Το έργο του χαρακτηρίζεται από τον λυρισμό στην εικόνα και τη μουσική, από το μοντάζ των εντυπώσεων και από την αντικατάσταση του προσωποκεντρικού σινεμά από την κυριαρχία της μάζας. Φιλμογραφία: Η απεργία (1924), το Θωρηκτό Ποτέμκιν (1925), Οκτώβρης (1927), Η γενική γραμμή (1929), Βίβα Μέξικο (1931), Το λιβάδι του Μπεζίν (1937), Αλέξανδρος Νιέφσκι (1938), Ιβάν ο τρομερός (1945).
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)