Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Του Κώστα Τσιαντή

"Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας, οι λύκοι! Οι λύκοι!

Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,

Καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι

Για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί."

                                                                    Κωστής Παλαμάς

1. Πού πάμε; Και μετά τις εκλογές τί;

Θ’ αυξήσει τις δυνάμεις της η Αριστερά. Θα πάει καλά ως νέο κόμμα  ο Π. Καμμένος-  με τους Ανεξάρτητους  Έλληνες.   Θα αυξήσουν κάποιοι την αυτοπεποίθησή τους για την παρουσία τους στην πολιτική σκηνή και θα  ενισχύσουν τον κομματικό  αυτισμό και τις μωροφιλοδοξίες τους. Με το πρόβλημα για τη χώρα και το λαό να παραμένει πρόβλημα!  Μεγάλο κι απρόσιτο όπως τ’ απάτητα  βουνά.  

     Ο καθένας στο κόμμα του μαζί με τους δικούς του, με  τους ινστρούχτορες να διαβάλλουν και να διαιρούν τους  Έλληνες  και τα σκυλιά ν’ αλυχτούν στην αυλή και να φυλάνε τη μάντρα.    

    Καχυποψία παντού κι’ υποκρισία. Με την Αριστερά τριχοτομημένη αλλά  και συνάμα  αναπαυμένη στην τακτική της ν’ αποποιείται την Πολιτική και να διαχειρίζεται  θεωρητικά την ηθική ουτοπική υπεροχή της απέναντι  σ’ ένα λαό που δοκιμάζεται και μια Ελλάδα που πεθαίνει.  Αυτιστική, δογματική και κάποτε ρατσιστική απέναντι στα εκατομμύρια των άλλων Ελλήνων περιορίζεται σε αυτοαναφορές και επάρσεις,  αποκλείοντας την αγωνιστική  συμπόρευσή της με τις  δημοκρατικές  αντιμνημονιακές δυνάμεις της «άλλης όχθης», όπως τις ονομάζει, ακόμα και τούτη την ύστατη ώρα.  Νεοελλήνων ακυβέρνητη Πολιτεία κι αυτοβυθιζόμενη ελπίδα!
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, Μηδέ λεβέντες Όσσα,
Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, Σκυφτούς για το χαράτσι,
Κούφιοι και οκνοί Καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
Των Ευρωπαίων περίγελα και Των αρχαίων παλιάτσοι

Κωστής Παλαμάς, 1908

2.    Ποιοι κυβερνούν αυτό τον τόπο?  Όχι  μόνο η Τρόικα κι οι δόλιες  εξουσίες που μας πάνε στον αφανισμό. Αλλά και όσοι δεν κυβερνούν και αρκούνται στην κριτική και τη διαμαρτυρία, αρνούμενοι  ν’ ανοίξουν  δρόμο σε μια εναλλακτική  διακυβέρνηση.  Διαθέτουν  βεβαίως επιχειρήματα κι επικαλούνται  πολιτικές διαφορές και άλλοθι  κάθε λογής, ταυτίζοντας Πολιτική και Ιδεολογία (Ουτοπία), παρακάμπτοντας τον κοστολογημένο ρεαλισμό  και αποφεύγοντας την αγωνιστική υπέρβαση για εναλλακτική κυβερνητική εξουσία.  Κι αφήνουν τη Μάνα ν’ αργοπεθαίνει στην εντατική, επειδή αδυνατούν  να συμφωνήσουν σε μια σωτήρια συνταγή. Και παρότι ο λαός τους επιλέγει και τους πληρώνει στο βουλευτικό αξίωμα, αυτοί προτιμούν να σκορπάνε και να διαιρούνται ακόμα και τότε που έχουν την ευκαιρία να πάρουν την εξουσία.  

3.    Ποιοι είστε  κύριοι, τέλος πάντων;  Ποιος είναι ο ρόλος σας; Τι μας προτείνετε;  Πιστεύετε ακόμα ότι έχετε σχέση με την Πολιτική; Τι μπορεί το κάθε κόμμα από εσάς να μας προσφέρει  με το 9-13% που καταγράφεται στο εκλογικό σώμα;   Τί πολιτική συνεργασιών αναπτύξατε και τι πετύχατε;  Τί κάνατε το μέτωπο Ε.ΛΑ.Δ.Α (Ενιαία Λαϊκή  Δημοκρατική Αντίσταση) στο οποίο  ως πολίτες βασίσαμε τόσες ελπίδες; Και πού ήσασταν τόσες δεκαετίες όταν ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. μας βύθιζαν στο χρέος κι άνοιγαν την κερκόπορτα της άλωσης;  Πού ήσασταν όταν οι εντεταλμένοι προπαγανδιστές της Νέας Τάξης και το «αλλότριο φως» γκρέμιζαν τον πολιτισμό μας και διέλυαν την παιδεία και την ύπαρξή μας;

      Κατανοήσατε ποτέ τί σημαίνει «όταν σφίγγουν το χέρι»; Συνειδητοποιήσατε ποτέ πραγματικά τί σημαίνει «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»; Πιστέψατε  κάποια στιγμή  ειλικρινά σ’ αυτόν που  είπε «να κάνουμε αυτό που δεν μπορούμε»;

4.    Την επαύριον,  όπως δείχνουν τα πράγματα,  θα οδηγηθούμε ξανά σε εκλογές. Ο τόπος θα χρειασθεί διακυβέρνηση, αλλά διακυβέρνηση ριζοσπαστική- σε άλλη κατεύθυνση.  Είναι προφανές ότι  χρειαζόμαστε εναλλακτική πολιτική λύση για τη σωτηρία του τόπου. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, άλλη εφικτή λύση δεν υπάρχει από την πρωτοβουλία που θα μπορούσε ν’ αναλάβει ο Μίκης Θεοδωράκης για να  ενεργοποιήσει  ξανά την Ε.ΛΑ.Δ.Α. και να την καταστήσει τον πόλο της παλλαϊκής αντιμνημονιακής  πολιτικής συσπείρωσης.  Υπό συνθήκες βέβαια διαφορετικές, που θα μπορούν να εγγυηθούν την επιτυχία του εγχειρήματος: (i) Επιλέγοντας ανθρώπους που θα έχουν το σθένος να πραγματοποιήσουν το τόλμημα της αρετής, (ii) Επιστρατεύοντας τους καλύτερους και εντιμότερους των επιστημόνων και των δημιουργών που διαθέτει η πατρίδα - εντός και εκτός της επικράτειας, (iii)  Aξιοποιώντας το πολιτικό όραμα της ΣΠΙΘΑ (διακήρυξη, ομιλίες και πολιτικό πρόγραμμα) και τα προγράμματα των αντιμνημονιακών κομμάτων, με σκοπό να δημιουργηθεί η κοινή πολιτική βάση για την αναγκαία υπερκομματική συμπόρευση, (iv) Προσκαλώντας τα αντιμνημονιακά κόμματα σε δημόσια συζήτηση (με ανοιχτή την τηλεόραση και το ραδιόφωνο) πάνω στην πρόταση που θα έχει διαμορφωθεί, και (v) Καλώντας τα συνδικάτα, τους άνεργους, τους νέους  και την πνευματική ηγεσία της χώρας να  εκφραστούν δημιουργικά πάνω στην πρόταση και να την στηρίξουν.

    Ίσως είναι η τελευταία πολιτική ευκαιρία που διαθέτουμε σήμερα (λίγο πριν την οριστική άλωση). Η  ευθύνη είναι τέτοια, που μπορεί να παραμερίσει τους κομματικούς μαντρότοιχους   και  να εμβαθύνει στις ιδεολογίες  μέχρι του σημείου που αυτές θα βρουν ξανά το βάθρο τους μέσα στο χώμα και το πνεύμα της Ελλάδας. 

       Οι συνθήκες είναι σκοτεινές. Αλλά όπως είπε ο Κολοκοτρώνης: «Η ώρα η πιο σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυκτός, είναι η ώρα που σιμώνει το φως της ημέρας».

Κώστας Τσιαντής

Πικέρμι  20-4-2012