Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024

How did consciousness evolve? - with Nicholas Humphrey

Σοκ και Δέος στη Μέση Ανατολή στο χείλος της Αβύσσου η Ανθρωπότητα

Γ. Βαρουφάκης: Έχουμε μια δεξιά που γκρεμίζει και μια Κεντροαριστερά που λέει τα ερείπια μονόδρομο.

Πέθανε ο σπουδαίος συνθέτης Μίμης Πλέσσας | Ethnos

Μίμης Πλέσσας (12/10/1924-4/10/2024). ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΓΑΛΕ !...

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2024

Αιματηροί βομβαρδισμοί στη Δυτική Όχθη

«Το πολιτικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με μια τραγωδία όπως το 1974» - ...

Το Ισραήλ ετοιμάζει το μεγάλο χτύπημα κατά του Ιράν

Πρόβλεψη για Ιράν-Ισραήλ! Ο πυρηνικός πόλεμος δεν είναι πια σενάριο - Θέ...

Ρώσος πρέσβης: «Να φύγουν και οι 1,5 εκ. Ρώσοι από το Ισραήλ πριν είναι ...

Ρώσοι αναλυτές:Η αποφασιστικότητα του Ιράν επιβάλλει δεύτερες σκέψεις στ...

Η μίξη μου : ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ : Ποίηση-Μουσική Κώστας Τσιαντής

GILBERT RYLE ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ - Η Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας

Από την ομιλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου

 «Το έδαφος πάνω στο οποίο φυτρώνουμε, δεν είναι η επιφάνειά αυτού που βλέπουμε, αλλά το βάθος του και οι ουσίες που κρύβονται εκεί. Σ' αυτό το βάθος, σε αυτή την ουσία μάς πηγαίνει η τέχνη. Η απαξίωσή της, από κύριο συστατικό της ύπαρξής μας σε εμπορικό προϊόν, επιφανειακή κατανάλωση, διακοσμητική πολυτέλεια ή κουτσομπολιό διασημοτήτων, είναι άδικη και καταστροφική».

Απόσπασμα α
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα ένα ή περισσότερα άτομα και γένι
πό την ομιλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου
“Όσο ο νους μεγαλώνει δυσανάλογα σε σχέση με την καρδιά τόσο πιο αβέβαιη γίνεται η συνέχεια του είδους μας. Στη νέα εποχή ό,τι μπορεί να βοηθήσει την ανθρώπινη κοινότητα να παραμείνει και ανθρώπινη και κοινότητα είναι η καλλιέργειά της. Δεν αρκεί να δίνουμε πτυχία γνώσεων στα παιδιά μας. Οφείλουμε να βρούμε τους τρόπους να τα βοηθήσουμε να καλλιεργηθούν συνολικά, πριν, αλλά και μαζί με την όποια εξειδίκευση. Ένας γιατρός χωρίς καλοσύνη, ένας αρχιτέκτονας χωρίς ενσυναίσθηση, ένας πολιτικός χωρίς ηθικές αναστολές, ένας καλλιτέχνης χωρίς ευγνωμοσύνη, ένας έμπορος χωρίς αίσθημα ευθύνης [...]κάθε ακαλλιέργητος πτυχιούχος, οποιοσδήποτε άνθρωπος χωρίς συμπόνια, είναι επικίνδυνος και καταστροφικός. Και, τις περισσότερες φορές, δυστυχισμένος.
Η Τέχνη δίνει σχήμα σε όλες αυτές τις απαραίτητες για την ανθρώπινη ευημερία αξίες, και τις ακουμπά στα χέρια και στην ψυχή μας. Όπως έγραψε ο Wittgenstein: «Στο έσχατο βάθος, η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν.» Το έδαφος πάνω στο οποίο φυτρώνουμε, δεν είναι η επιφάνειά του που βλέπουμε, αλλά το βάθος του και οι ουσίες που κρύβονται εκεί. Σ' αυτό το βάθος, σε αυτή την ουσία μάς πηγαίνει η τέχνη. Η απαξίωσή της, από κύριο συστατικό της ύπαρξής μας σε εμπορικό προϊόν, επιφανειακή κατανάλωση, διακοσμητική πολυτέλεια ή κουτσομπολιό διασημοτήτων, είναι άδικη και καταστροφική.
Λένε ότι όπου χτίζεται ένα σχολείο, γκρεμίζεται μια φυλακή.
Θα έλεγα ότι ένα καλό σχολείο, πράγματι, γκρεμίζει μια φυλακή. Ένα κακό σχολείο όμως, γίνεται το ίδιο φυλακή για τις ψυχές των μαθητών του και ζημιώνει τελικά το σύνολο της κοινωνίας. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου, πρώτα πρέπει να φροντίζουν να βγάζουν ελεύθερους ανθρώπους και μετά καταρτισμένους επαγγελματίες.
Η Τέχνη, πρέπει να βρίσκεται δυναμική, συμπεριληπτική, δημιουργική, ελεύθερη και προσβάσιμη, σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης, αλλά και σε όλη μας τη ζωή..”
---------
www.fractalart.gr || Eπιμ:Δ.Ντζαδήμα
Όλες οι αντιδράσεις:
Εσείς, Κωνσταντίνα Τσιαντή, Georgia Mela και 2 ακόμη

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024

ΧΕΛΙΔΟΝΑ- ΑΓΙΑ ΒΛΑΧΕΡΝΑ (ΑΜΠΕΛΙΑ)-ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ- ΒΥΡΩΝΑΣ : ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΑΙΟΙ -ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΤΙΣΤΕ

Στο κέντρο της φωτογραφίας, ο αείμνηστος αδελφός μου (έφυγε σαν σήμερα) Ιωάννης Ν. Τσιαντής (1929-2012), δάσκαλος στ' Αμπέλια (και πρωτοστάτης εκεί στην ανέγερση-κατασκευή του σχολείου), έπειτα στη Χελιδόνα, κι έπειτα στο Περιστέρη και τον Βύρωνα (Αθήνα), εν μέσω του πατρός μας Νικολάου (1899-1999),  δασκάλου σε Αντράνοβα, Αγρίνιο, και Χελιδόνα,  και του υιού του, Δρος Φιλοσοφίας και  πανεπιστημιακού Γεωργίου Ι. Τσιαντή, που έφυγε σε ηλικία μόλις 42 ετών (1968- 2010). Ο μικρός της παρέας είναι ο αγαπητός σημερινός γιατρός μας, συγγραφέας και καλλιτέχνης Γιάννης Ν. Τσιαντής. 




                                                     ΧΕΛΙΔΟΝΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

ΑΜΠΕΛΙΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ 
 
Παρέα με τον αείμνηστο αδελφό μου

Pink Floyd - Shine On You Crazy Diamond [Official Music Video]

Γιατί το Ισραήλ θα νοσταλγήσει τον Νασράλα και οι κίνδυνοι για Ελλάδα-Κύ...

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024

COL. Douglas Macgregor : Iran Hits Israel. What’s Next?

John. F. Kennedy (May 29, 1917 – November 22, 1963) : Μια επανάσταση έρχεται


2 Οκτωβρίου 2022 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας
Φίλοι
John. F. Kennedy (May 29, 1917 – November 22, 1963)
Μια επανάσταση έρχεται – μια επανάσταση που θα είναι ειρηνική αν είμαστε αρκετά σοφοί. συμπονετική αν νοιαζόμαστε αρκετά. επιτυχημένη αν είμαστε αρκετά τυχεροί – αλλά μια επανάσταση που έρχεται είτε το θέλουμε είτε όχι. Μπορούμε να επηρεάσουμε τον χαρακτήρα της, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε το αναπότρεπτο αυτής.
Τζον Φ. Κένεντι
Μπορεί να είναι εικόνα ‎1 άτομο και ‎κείμενο που λέει "‎"A revolution is coming. A revolution which will be peaceful if we are wise enough, compassionate if we sare enough, successful if we are fortunate enough, but 1 revolution which IS coming whether we will it or not. We can affect 5 character; we cannot alter its Inevitability." Jوطa Kemnedry‎"‎‎
Όλες οι αντιδράσεις:
Costas Tsiantis
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Αποστολή

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)