Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025

Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη, «Μιλώντας στον πατέρα μου. Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία», την Παρασκευή 4 Απριλίου στη Νέα Σμύρνη.

 


Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη, «Μιλώντας στον πατέρα μου. Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία», την Παρασκευή 4 Απριλίου στη Νέα Σμύρνη.

H Δημοτική Βιβλιοθήκη Νέας Σμύρνης και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν την Παρασκευή 4 Απριλίου και ώρα 7:00 μ.μ. στον κήπο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Αϊδινίου 28, στάση Τραμ: Μεγάλου Αλεξάνδρου), στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη. Την εκδήλωση θα προλογίσει ο Νίκος Χατζιδάκης, Οικονομολόγος - Τραπεζικός, και θα ακολουθήσει συνομιλία με το κοινό.
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, με τη μορφή μιας μακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισμός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του.
Τον καπιταλισμό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιομηχανικές μηχανές, κομπιούτερ κτλ.), αλλά μια μετάλλαξη του κεφαλαίου: μηχανές δικτυωμένες μέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθμους σχεδιασμένους και να διαμορφώνουν τις καταναλωτικές μας επιθυμίες και να τις ικανοποιούν άμεσα, παρακάμπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισμού: Αγορά και Κέρδος.
Μπαίνοντας σε ιστοσελίδες όπως Amazon κτλ., βγαίνουμε από τις αγορές και εισερχόμαστε σε πλατφόρμες συναλλαγών που θυμίζουν ψηφιακά φέουδα (ή νεφο-φέουδα) των οποίων οι ιδιοκτήτες, η νέα άρχουσα τάξη, χρεώνουν τους παραγωγούς τεράστιες προσόδους για να τους δώσουν πρόσβαση σε εμάς. Όσο για εμάς, με κάθε μας κλικ και καθετί που «ανεβάζουμε», τους προσφέρουμε δωρεάν εργασία, όπως οι κολίγοι επί φεουδαρχίας. Και την προσφέρουμε με ενθουσιασμό! Αυτό δεν είναι καπιταλισμός. Καλώς ήλθατε στην τεχνοφεουδαρχία!
Τον αντίκτυπο της τεχνοφεουδαρχίας τον βιώνουμε παντού. Είναι η ταφόπλακα τόσο της σοσιαλδημοκρατίας όσο και του φιλελευθερισμού. Μεγεθύνει την οικονομική κρίση. Καθιστά αδύνατη την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Τροφοδοτεί τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Δανειζόμενος από την ποίηση του Ησιόδου και του Ομήρου, αλλά και από τον χολλιγουντιανό Batman ή τους Mad Men, ο Βαρουφάκης αναλύει πώς το νεφοκεφάλαιο κατάφερε να υποδουλώσει τον νου μας και να απογειώσει την εκμεταλλευτική του εξουσία εγχώρια και διεθνώς - αλλά και πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε από την τεχνοφεουδαρχία του.
Όλες οι αντιδράσεις:
Costas Tsiantis

Ολόκληρη Η Ομιλία Του Ιωάννη Μάζη Για Την Ισορροπία Ελλάδας - Τουρκίας -...ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝIΚΟ? ΜΑΖΗΣ vs FUKUYAMA

Φ - ΑΡΡΗΤΑ ΚΡΥΠΤΕ


Εύπεπτοι λόγοι και χαρές αλαφιασμένες Άδροσοι άνεμοι κι αγάπες νερωμένες Φίλε μου άγνωστε και μαύρε καβαλάρη Έχω αναμνήσεις πεταμένες στο πατάρι Στο πεζοδρόμιο θα βρείς τον εαυτό μου Τσαλακωμένο πατημένο και υγρό Μην τον μαζέψεις,σκεψου τον εγωισμό μου Να συνεχίσω όπως πριν πια δεν μπορώ Σάρκα ατίθαση και πόθος λυσσασμένος Είναι ο φάρος στην ομίχλη βυθισμένος Σάλτσες,αρτύματα,βουτήματα κι αφροί Φίλε μου άγνωστε, ο νούς σου στο κεχρί Ίσως δεν βρίσκω πλεον δύναμη και λόγο Να βασανίζομαι να δώ την άλλη όψη Να καθορίζουνε το μέλλον μου στον τζόγο Να περιμένω τον πλανήτη να προκόψει Ταύροι-σκευάσματα και δέντρα με ευθύνες Όλο το θάρρος μας κουτάκια βιταμίνες Κορίτσι όμορφο και ονειροδοσμένο Απο την μήτρα την αρχαία ξεβρασμένο Μην τον μαζέψεις, φύγε,προσποιήσου Πως δεν κατάλαβες τι αντίκρυσες καλά Κι αν κάποτε είχα τα κλειδιά του παραδείσου Απο τότε ξέρεις μεσολάβησαν πολλά Δώρα αργείτικα και σύντροφοι μονήρεις Κόπιες της άνοιξης κι απόμαχες τριήρεις Έλα της νύχτας μαγικέ περαματάρη Να μας περάσεις σ'άλλη γή μ'άλλο φεγγάρι....

Κυριακή 30 Μαρτίου 2025

Συνέδριο στο Καρπενήσι με θέμα την καταστροφή του τον Αύγουστο του 44 από τους ναζί.

 

Αυλαία για το Συνέδριο σήμερα στο Καρπενήσι με θέμα την καταστροφή του τον Αύγουστο του 44 από τους ναζί. Για τέσσερις μέρες στο Συνεδριακό Κέντρο της πόλης εμφανίστηκαν ιστορικοί αναφερόμενοι στο τραυματικό για την πόλη μας γεγονός. Χρειάζεται νομίζω μια αποτίμηση για το Συνέδριο καταδεικνύοντας θετικά και αρνητικά. Το πρόσημο σε ότι αφορά την οργάνωση του Συνεδρίου είναι σαφώς θετικό και πιστώνεται σε όσους το επιχείρησαν. Ένα ιστορικό γεγονός άγνωστο ίσως σε πολλούς και κυρίως στους νεότερους συγκέντρωσε την προσοχή και το ενδιαφέρον της πόλης. Ιδιαίτερα θετικό επίσης το γεγονός ότι στην επιτυχή έκβαση των εργασιών συνέβαλλαν καθοριστικά εκτός των ΓΑΚ , εθελοντές αλλά και φορείς της πόλης όπως η ΕΛΜΕ. Μέσα από αυτή την συλλογική προσπάθεια το σημαντικότερο κατά την γνώμη μου ήταν ότι εργάστηκαν αποκτώντας πλούσια βιωματική γνώση μαθητές κάνοντας δική τους υπόθεση την ανάδειξη της ιστορίας της πόλης. Σε όλους τους παραπάνω αξίζει σίγουρα ένα μπράβο και για το εγχείρημα και για την επιτυχή έκβασή του. Εκτός των διοργανωτών εκόντες άκοντες βέβαια αναγκάστηκαν να παραβρεθούν και οι γνωστοί παρεβρισκοντάκηδες για την γνωστή φωτογραφία. Με όλα αυτά το Συνέδριο ήταν το γεγονός της πόλης για το τετραήμερο που μας πέρασε. Στα θετικά του Συνεδρίου επίσης ότι ανέδειξε μια ιστορική σελίδα, τραγική, για την πόλη που αντιμετωπίζονταν περίπου τόσο ως ταμπού από την τοπική κοινωνία και από την επίσημη ιστοριογραφία του μετεμφυλιακού αστικού κράτους. Για 81 χρόνια η ολοσχερής καταστροφή της πόλης έμενε μόνο στις μνήμες όσων την έζησαν και στην σκοτεινή πλευρά της ιστορίας για πολλούς λόγους κάποιους από τους οποίους θα επιχειρήσω να περιγράψω στην συνέχεια.
Μπαίνοντας στην ουσία του γεγονότος νομίζω ότι χρήσιμο είναι να καταθέσω μερικές παρατηρήσεις για προβληματισμό. Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό και χρειάζεται να απαντηθεί απ’ όλους είναι το γιατί έπρεπε να περάσουν 81 χρόνια, σχεδόν αιώνας για να αγγιχθεί το γεγονός. Το αμέσως επόμενο είναι αυτά που ακούστηκαν από τους εισηγητές στο Συνεδριακό Κέντρο. Από κάποιες εισηγήσεις που παρακολούθησα η ιστορική ματιά ήταν στα όρια του στρογγυλέματος με έντονο το άρωμα του ιστορικού αναθεωρητισμού που τείνει να γίνει κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη σε ότι αφορά την ιστορία της με αρκετούς εκπροσώπους και στην δικιά μας ιστορική κοινότητα, μερικοί εκ των οποίων εμφανίστηκαν στο πόντιουμ του Συνεδρίου. Η βαρβαρότητα, οι καταστροφές, τα εγκλήματα πολέμου που είχαν έκταση σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, Κάνδανος, Δοξάτο, Καλάβρυτα, Δίστομο, Υπάτη, Σπερχειάδα, Καρπενήσι και πολλά πολλά άλλα τραγικά μέρη αναδεικνύουν έντονα και τους Θύτες εκτός των Θυμάτων. Αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν φωτίστηκε στο Συνέδριο από τους εισηγητές ηθελημένα ή αθέλητα. Η περιγραφή του Αυγούστου του 44 περιορίστηκε στο εύρος και την έκταση της καταστροφής και όχι σε αυτούς που την προκάλεσαν.
Οι Γερμανοί γενικά και αφηρημένα έκαψαν το Καρπενήσι, ή καλύτερα κάηκε το Καρπενήσι από κάποιους στρατιώτες σκληρούς που ήταν άγριοι πολεμιστές στο Ανατολικό Μέτωπο και τυχαίως βρέθηκαν και στο Καρπενήσι καίγοντάς το. Αυτό ήταν το μοτίβο των περισσότερων εισηγήσεων. Έλλειπε παντελώς το ιστορικό υποκείμενο που προκάλεσε την βαναυσότητα. Η λέξεις φασισμός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος για παράδειγμα είναι ζήτημα αν ακούστηκαν μια δυο φορές. Απουσίαζε επίσης και το άλλο δρων ιστορικό υποκείμενο από τις εισηγήσεις. Ο ΕΛΑΣ, η εκτεταμένη αντίσταση, ο αιματηρός αγώνας ενάντια στον κατακτητή φασίστα παρουσιάστηκαν περισσότερο σαν αιτία πρόκλησης των αντιποίνων παρά σαν πάνδημη οργάνωση αντίστασης και σύγκρουσης με τον κατακτητή στην οποία συμμετείχε το Καρπενήσι και η Ευρυτανία σχεδόν ολοκληρωτικά. Ο ΕΛΑΣ παρουσιάστηκε περισσότερο σαν διαπληκτιζόμενος με τον ΕΔΕΣ παρά σαν αντιστασιακή οργάνωση δρώσα παλλαϊκά. Κάποιοι από τους εισηγητές μας είπαν περίπου, συγκαλυμμένα ή και ανοιχτά ότι την βαρβαρότητα την προκάλεσε η δράση της αντίστασης και του ΕΛΑΣ επιχείρημα που χρησιμοποίησε κατά κόρον η «εθνική» ιστοριογραφία της μετεμφυλιακής περιόδου.
Το στρογγύλεμα του τραυματικού αυτού γεγονότος δεν επέτρεψε να ριχθεί άπλετο φως στους θύτες αλλά και στις αιτίες που το προκάλεσαν. Επίσης δεν απαντήθηκε γιατί το έγκλημα πολέμου, ή καλύτερα τα εγκλήματα του φασισμού εναντίον του ελληνικού λαού γιατί δεν φωτίστηκαν από την κυρίαρχη ιστοριογραφία για σχεδόν έναν αιώνα και γιατί η ελληνική πολιτεία όχι μόνον έκλεισε τα μάτια μπροστά στις καταστροφές και στο άφθονο αίμα που κατέβαλλε ο λαός μας ως φόρο τιμής, χάιδεψε τους θύτες απενοχοποιώντας τους και πολλές φορές όχι μόνο συνεργάστηκε μαζί τους αλλά συμπεριέλαβε την φασιστική κουλτούρα και συμπεριφορά, ως μέρος και σημείο αναφοράς του λεγόμενου εθνικού κορμού. Η Λευκή Τρομοκρατία που επακολούθησε των καταστροφών της κατοχής και συνέχισε τον κύκλο της βίας και του αίματος με την εξόντωση κατοίκων και χωριών δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η συνέχεια της ναζιστικής βίας με άλλους πρωταγωνιστές. Έτσι εξηγείται η λείανση των γεγονότων γιατί από μόνα τους είναι αιχμηρά και καταδεικνύουν τους συμμετέχοντες που και όνομα είχαν και έχουν και κυρίως είχαν και έχουν πολιτικό υπόβαθρο. Ο ιστορικός αναθεωρητισμός ακριβώς αυτό έρχεται να κάνει. Να λειάνει, να στρογγυλέψει και τελικά να δικαιολογήσει κρύβοντας αιτίες και αιτιατά. Είναι έντονη σε ευρωπαϊκό επίπεδο η προσπάθεια να ξεπλυθεί ο φασισμός και να εξισωθεί με τα κομμουνιστικά κόμματα που συγκρούστηκαν κατά μέτωπο μαζί του. Η γνωστή θεωρία των δυο άκρων που αναπαράγεται από πολλούς «ιστορικούς» και παπαγαλάκια του συστήματος.
Τέλος δεν απαντήθηκε βέβαια ακόμα και σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι Πανεπιστημιακοί Φορείς, οι ιστορικοί, η Πολιτεία, γιατί δεν διεκδίκησαν την αποκατάσταση των τραυμάτων και την υλική και ηθική δικαίωση των θυμάτων; Γιατί ας πούμε καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να βάλει το ζήτημα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου; Γιατί οι Δήμοι που υπέστησαν στο πετσί τους την ναζιστική και φασιστική βαρβαρότητα και είναι πάρα πολλοί, δεν διεκδίκησαν έστω και καθυστερημένα να μπουν στο δίκτυο μαρτυρικών πόλεων δυναμώνοντας την λαϊκή απαίτηση για δικαιοσύνη; Η Βουλεύτρια του νομού μας για παράδειγμα πέρα από τα καλά της λόγια και τις φωτογραφίες θα θέσει το θέμα ας πούμε με ερώτηση της στην Βουλή; Το Δημοτικό Συμβούλιο που δεν το έκανε ποτέ έως τώρα, θα εκδώσει έστω ένα ψήφισμα καταδίκης των φασιστών που κατέκαψαν και βυσσοδόμησαν πάνω στο σώμα της πόλης; Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση που εντός της επικράτειας της έχει το Δίστομο, την Υπάτη, την Σπερχειάδα, το Καρπενήσι και άλλα δεκάδες κατεστραμμένα χωριά με πολλά θύματα, έχει αυτά τα ιστορικά γεγονότα και κυρίως την οργανωμένη διεκδίκηση ψηλά στην ατζέντα της;
Πολλά τα ερωτήματα και λίγες οι απαντήσεις. Για να μην κλείσω όμως απαισιόδοξα αυτή την μικρή αναφορά, έστω και έτσι, σε ότι αφορά το Καρπενήσι η γάζα βγήκε από το τραύμα. Μένει να βρεθούν οι τρόποι για την επούλωση και την αποκατάσταση. Είναι βέβαιο ότι τελικά θα δοθούν και οι απαντήσεις για να συμφιλιωθούμε με την αλήθεια και το κυριότερο να αφήσουμε πίσω πολιτικές και ιδεολογίες που έβαλαν μέσα στην ανθρώπινη ιστορία την θηριωδία και τον όλεθρο.
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του, το ξέρω
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν
μα όχι και το μίσος του για μένα
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον
Μπορεί να είναι εικόνα 4 άτομα, άτομα που μελετούν και κείμενο
Όλες οι αντιδράσεις:
Ηλίας Γ. Προβόπουλος και 4 ακόμη

Σάββατο 29 Μαρτίου 2025

Αλκίνοος Iωαννίδης - O δρόμος σου είσαι εσύ - Οfficial Audio Release


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης Φεύγεις και πας είσαι καράβι μπροστά κοιτάς η θάλασσά σου πυρκαγιές και πάγοι. Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει. Φεύγεις που πας και που πιστεύεις τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει ποιον εαυτό γυρεύεις. Όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα κάθε ταξίδι είναι γυρισμός. Φεύγεις και πας που επιστρέφεις σε ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όσα έχεις. Κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ. Εσύ γεννάς τη θάλασσα και χτίζεις το καράβι είσαι το εδώ και το αλλού είσαι η γιορτή του γυρισμού το δάκρυ του αποχωρισμού. Και το ταξίδι σου είσαι εσύ είσαι το κύμα το νησί είσαι ο αέρας το πανί και τ άσπρο μου μαντήλι. Φεύγεις και πας που ταξιδεύεις δρόμοι ανοιχτοί τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις. Όλα είναι αλλού κι όλα για λίγο όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2025

Κοττάκης: Ήλθε η ώρα της μεγάλης μοιρασιάς #Πετρέλαιο #Θάλασσιες ζώνες

Γαλλία - Βρετανία στέλνουν στρατό στην Ουκρανία

Κεντρικό δελτίο ειδήσεων 28/03/2025 | OPEN TV. Στέλνουν στρατό στην Ουκρανία?

«Λύσαμε τα χέρια του Ερντογάν με τα οποία θα πνίξει Ελλάδα-Κύπρο»! Δημ. Κωνσταντακόπουλος

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2025

LIMPING MAN, ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ- ΚΟΥΤΣΟΣ, M. Aligizakis-C.Tsiantis


Γέλασε η αύρα ανάμεσα στην ανισότητα του βήματός του της φύσης λάθος ανεπείδωτο κουτσά τα βήματά του έξω απ’ τη θάλασσα μάτια γιομάτα καλοσύνη αγίου ίριδες λεβέντη κάλλος όλης της Οικουμένης η ισορροπία στον ανισόρροπο βηματισμό του έψαξε για δικαίωση Ποίημα ο κουτσός αδημιούργητο έτοιμο για να ξεπηδήσει απ’ το νου της μέρας την ατέλεια να τελειοποιήσει Κύριε και Θεέ μου μεθυσμένος ήσουν όταν τον έσπειρες Κύριε και Θεέ μου ελέησόν μας και μην ξαναπιείς

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)