Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Το μήνυμα του Κρις Σπύρου για τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Σε ομιλία που παραχώρησε ο π. Γερουσιαστής, και π. Πρόεδρος της Βουλής των Δημοκρατικών του Νιού Χάμσαιρ, αξιότιμος κ. Κρις Σπύρου, την Κυριακή το βράδυ, 7 Οκτω...
Δείτε περισσότερα

ΣΤΗΝ ΑΣΒΕΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ

ΣΤΗΝ ΑΣΒΕΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ 
https://www.youtube.com/watch?v=jRodKjGZzhI
M.ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ: Συμφωνία της Λεβεντιάς (4ο μέρος)

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Συνέντευξη Ν. Λυγερού με Δ. Φιλιππίδη για τον Κ. Κατσίφα και το Προσύμφω...

Άρης Βελουχιώτης: Μια ιστορική ομιλία με διαχρονική αξία

Μια ιστορική ομιλία με διαχρονική αξία, ένα ζωντανό πολιτικό κειμήλιο, ένα από τα τιμαλφή του κομμουνιστικού και του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας: Η ομιλία του...
Δείτε περισσότερα

Βλάστη: Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου 2018

M.Kalomiris - Symphonic Concerto/ Συμφωνικό Κοντσέρτο για Πιάνο και Ορχή...

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Νάνος Βαλαωρίτης συνεντευξη για ΣΥΡΙΖΑ

Νάνος Βαλαωρίτης: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πίκρανε μόνο εμένα, αλλά και όλους τους Έλληνες!
DIMOKRATIANEWS.GR
Ο σπουδαίος ποιητής και συγγραφέας Νάνος Βαλαωρίτης μιλά για την απογοήτευσή του από την κυβέρνηση και υπογραμμίζει ότι σχέδιό της είναι να γίνουν όλοι φτωχοί

Έκτακτο ανακοινωθέν 28ης Οκτωβρίου

Το ΌΧΙ το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς.
Το ΝΑΙ το είπε ο Κώστας Σημίτης (στον διαμελισμό της Κύπρου με το Σχέδιο Ανάν, στην παράδοση Οτσαλάν, στο γκριζάρισμα του Αιγαίου).
Το ΝΑΙ το είπε ο Αλέξης Τσίπρας (στο ξεπούλημα της Μακεδονίας).
Αν ο Μεταξάς ήταν φιλογερμανός (όχι όμως φιλοναζί), κάνει το ΌΧΙ του ακόμη μεγαλύτερο.
Ειδικά όταν το ΝΑΙ στους αμερικανούς το δίνουν πολιτικοί που υποτίθεται ότι έκαναν καριέρα ως αντιαμερικανοί.
YOUTUBE.COM
Το έκτακτο ανακοινωθέν του ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών στις 28 Οκτωβρίου 1940 που ανακοίνωνε την έναρξη των εχθροπραξιών με την φασιστική Ιταλία…

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Νέος εξευτελισμός της χώρας: «Πήραν πίσω» την επέκταση των ΕΧΥ ακόμα και... στο Ιόνιο μετά τις τουρκικές απειλές! (upd

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ellinotoyrkika/722316_ektakto-syskepsi-apo-atsipra-gia-epektasi-tis-aigialitidas

Αποψη: Η ανακίνηση ενός «λησμονημένου» θέματος - Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. AΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΥΡIΓΟΣ*


https://infognomonpolitics.blogspot.com/2018/10/12_66.html?spref=fb&fbclid=IwAR3fZXWif-rIeQoTOunLrGo-BC7ElRngGu_uTWgH3tmpupjEL5ACmGJO4rg

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ

https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/21321

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

Joan Baez - Diamonds and Rust (With Lyrics)


Joan Baez Lyrics

Play the Joan Baez Quiz
on Melody Facts
"Diamonds & Rust"

Well I'll be damned
Here comes your ghost again
But that's not unusual
It's just that the moon is full
And you happened to call
And here I sit
Hand on the telephone
Hearing a voice I'd known
A couple of light years ago
Heading straight for a fall

As I remember your eyes
Were bluer than robin's eggs
My poetry was lousy you said
Where are you calling from?
A booth in the midwest
Ten years ago
I bought you some cufflinks
You brought me something
We both know what memories can bring
They bring diamonds and rust

Well you burst on the scene
Already a legend
The unwashed phenomenon
The original vagabond
You strayed into my arms
And there you stayed
Temporarily lost at sea
The Madonna was yours for free
Yes the girl on the half-shell
Would keep you unharmed

Now I see you standing
With brown leaves falling around
And snow in your hair
Now you're smiling out the window
Of that crummy hotel
Over Washington Square
Our breath comes out white clouds
Mingles and hangs in the air
Speaking strictly for me
We both could have died then and there

Now you're telling me
You're not nostalgic
Then give me another word for it
You who are so good with words
And at keeping things vague
Because I need some of that vagueness now
It's all come back too clearly
Yes I loved you dearly
And if you're offering me diamonds and rust
I've already paid

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)